Збигнев Херберт. Узел.
Збигнев Херберт.
Узел.
"Из разбросанных стихов"
Когда мистер Когито станет старше, он не будет собирать марки, старинные монеты или редкие книги. Он создаст первую в мире коллекцию узлов. Он попытается убедить других в тайной прелести узлов.
Люди никогда не ценили узлы. Они также не научились восхищаться их сложной красотой. Они рассекали узлы мечом, как этот македонский амбал, или просто распутывали узлы, гордые тем, что теперь у них есть теперь отвратительная веревка, которой можно привязать поросенка к дереву или накинуть её на шею ближнего.
Węzeł
Zbigniew Herbert
"Z wierszy rozproszonych"
Kiedy Pan Cogito statecznie postarzeje się, nie będzie kolekcjonował znaczków, antycznych monet, ani także rzadkich książek. Założy pierwszą na świecie kolekcję węzłów. Będzie starał się przekonać innych o urokach tajemnicy w supłach.
Ludzie nigdy nie cenili węzłów. Nie nauczyli się także podziwiać ich skomplikowanego piękna. Przecinali węzły mieczem, jak ów macedoński cymbał lub po prostu rozplątywali węzły dumni z tego, że mają teraz obrzydliwy sznur, którym można przywiązać prosię do drzewa albo zarzucić na szyję bliźniego.
Узел.
"Из разбросанных стихов"
Когда мистер Когито станет старше, он не будет собирать марки, старинные монеты или редкие книги. Он создаст первую в мире коллекцию узлов. Он попытается убедить других в тайной прелести узлов.
Люди никогда не ценили узлы. Они также не научились восхищаться их сложной красотой. Они рассекали узлы мечом, как этот македонский амбал, или просто распутывали узлы, гордые тем, что теперь у них есть теперь отвратительная веревка, которой можно привязать поросенка к дереву или накинуть её на шею ближнего.
Węzeł
Zbigniew Herbert
"Z wierszy rozproszonych"
Kiedy Pan Cogito statecznie postarzeje się, nie będzie kolekcjonował znaczków, antycznych monet, ani także rzadkich książek. Założy pierwszą na świecie kolekcję węzłów. Będzie starał się przekonać innych o urokach tajemnicy w supłach.
Ludzie nigdy nie cenili węzłów. Nie nauczyli się także podziwiać ich skomplikowanego piękna. Przecinali węzły mieczem, jak ów macedoński cymbał lub po prostu rozplątywali węzły dumni z tego, że mają teraz obrzydliwy sznur, którym można przywiązać prosię do drzewa albo zarzucić na szyję bliźniego.