Сочинение-зарисовка к картине Винсента ван Гога "Терраса вечернего кафе" (на белорусском языке)
Мне вельмі спадабаліся многія работы Ван Гога, у тым ліку і гэтая карціна - “Тэраса вячэрняга кафэ”. Паглядзеўшы зусім нядоўга, у першую чаргу ў мяне ўзнікаюць асацыяцыі чалавечай блізкасці і атрымання задавальнення ад зносін. Я проста ўспамінаю вечара, праведзеныя ў падобных месцах старых гарадоў Мінска, Вільнюса, Санкт-Пецярбурга, а таксама ўяўляю свае вандроўкі ў будучыні па еўрапейскіх вулачках іншых гарадоў. Магія такой атмасферы складаецца ў знаходжанні людзей у гарадскім асяроддзі, аднак не дзённых будняў, а менавіта вячэрняга разняволення, быццам днём ты жывеш толькі целам, а ўвечары адкрываецца душа. Цябе грэе плед, у куфлях іскрацца адлюстравання зорак, ты цепліш стомленае ад вартавых захопленых гутарак горла духмяным чаем. Слухаеш, узіраешся, заўважаеш дэталі, міма якіх днём заўсёды слізгае погляд, да цябе прыходзяць новыя ідэі - і ты не можаш зарыентавацца ў гэтым акіяне, ты проста ў ім плаваеш, ухмыляючыся і атрымліваючы асалоду. Фотаздымкі, гукі, усмешкі, нумары тэлефонаў, успаміны, сляды, абяцанні, надзеі - вось што мы пакідаем пасля сябе ў такія рамантычныя вечара на такіх цудоўных вулачках пад такімі шматведуючымі гаўбцамі і мудрымі зоркамі.