(no subject)
Vandaag is een rare dag.
Na het vorige berichtje zou je bijna denken dat ik nog steeds in een hoekje lag weg te kwijnen, maar dat is niet het geval. Het was duidelijk een noodkreet van een ongestelde vrouw en ongestelde vrouwen zijn vaak niet zo fijn (maar dat is iets wat je op dat moment maar beter niet kan zeggen). Maargoed, m'n paper kwam af, m'n vriendje was lief en trooste me, ik sliep weer eens een nacht lekker, m'n hoofdpijn trok weg, net als mijn ouders die nu al een week in Frankrijk verblijven.
Maargoed, vandaag is dus een rare dag.
Eigenlijk moest ik vandaag de hele dag leren want maandag heb ik een moeilijk maar belangrijk tentamen wat ik heel graag in één keer wil halen. Het enige probleem is alleen dat het leren niet zo wil vlotten. Vol goede moed begon ik rond een uurtje of twaalf vanmiddag met leren en nu, twaalf uur later ben ik welgeteld vier pagina's in mijn samenvatting verder. Nicht so gut..
Het is alsof ik de hele dag al ergens op zit te wachten, maar waarop is dan een beetje de vraag. Tijdens dat 'wachten' komen er dan allemaal vreemde dingen mijn hoofd binnen zweven die daar helemaal niet horen en het leren er niet gemakkelijker op maken.
Lange lijsten met dingen die ik moet hebben voor mijn nieuwe huis (tot aan dekbedhoezen toe), wat ik de komende twee dagen wil eten 's avonds, plotselinge nieuwsgierigheid naar een vakantievriendje van zeven jaar geleden en 'm opzoeken op Hyves (en ontdekken dat 'ie er in de loop van de jaren niet erg veel appetijtelijker op is geworden maar vooral ouder en boller), me vervolgens realiseren dat zeven jaar erg lang is en dat ik een beetje oud begin te worden, een plotseling verlangen om de keuken schoon te maken en last but not least zit ik al de HELE dag met dit liedje in m'n hoofd....
En iets zegt me dat ik bij mijn tentamen Nieuwe Media niet echt ver zal komen met een Spaanse les van Bassie en Adriaan..
Oh wat zal ik blij zijn als ik zomervakantie heb en er weer plaats in mijn hoofd vrij is voor normale dingen.
Na het vorige berichtje zou je bijna denken dat ik nog steeds in een hoekje lag weg te kwijnen, maar dat is niet het geval. Het was duidelijk een noodkreet van een ongestelde vrouw en ongestelde vrouwen zijn vaak niet zo fijn (maar dat is iets wat je op dat moment maar beter niet kan zeggen). Maargoed, m'n paper kwam af, m'n vriendje was lief en trooste me, ik sliep weer eens een nacht lekker, m'n hoofdpijn trok weg, net als mijn ouders die nu al een week in Frankrijk verblijven.
Maargoed, vandaag is dus een rare dag.
Eigenlijk moest ik vandaag de hele dag leren want maandag heb ik een moeilijk maar belangrijk tentamen wat ik heel graag in één keer wil halen. Het enige probleem is alleen dat het leren niet zo wil vlotten. Vol goede moed begon ik rond een uurtje of twaalf vanmiddag met leren en nu, twaalf uur later ben ik welgeteld vier pagina's in mijn samenvatting verder. Nicht so gut..
Het is alsof ik de hele dag al ergens op zit te wachten, maar waarop is dan een beetje de vraag. Tijdens dat 'wachten' komen er dan allemaal vreemde dingen mijn hoofd binnen zweven die daar helemaal niet horen en het leren er niet gemakkelijker op maken.
Lange lijsten met dingen die ik moet hebben voor mijn nieuwe huis (tot aan dekbedhoezen toe), wat ik de komende twee dagen wil eten 's avonds, plotselinge nieuwsgierigheid naar een vakantievriendje van zeven jaar geleden en 'm opzoeken op Hyves (en ontdekken dat 'ie er in de loop van de jaren niet erg veel appetijtelijker op is geworden maar vooral ouder en boller), me vervolgens realiseren dat zeven jaar erg lang is en dat ik een beetje oud begin te worden, een plotseling verlangen om de keuken schoon te maken en last but not least zit ik al de HELE dag met dit liedje in m'n hoofd....
Click to viewEn iets zegt me dat ik bij mijn tentamen Nieuwe Media niet echt ver zal komen met een Spaanse les van Bassie en Adriaan..
Oh wat zal ik blij zijn als ik zomervakantie heb en er weer plaats in mijn hoofd vrij is voor normale dingen.