New Year
Na allerlei herinneringen over 2007, goede voornemens en jaaroverzichten gelezen te hebben op andere blogs, vind ik het nu, twee dagen 'te laat' en de kater voorbij, tijd voor mijn kijk op 2007...
Om maar meteen negatief te beginnen: als ik terug denk aan 2007, heb ik er geen heel prettig gevoel over. Begrijp me niet verkeerd, er zijn natuurlijk ontzettend veel leuke en bijzondere dingen gebeurd, maar 2007 staat voor mij vooral voor het jaar waarin ik het moeilijk had met mezelf. Vaak voelde ik me alsof ik mezelf compleet kwijt aan het raken was en sloeg de twijfel toe.
Deed ik alles wel goed? Moest ik me niet anders gedragen? Hoe zouden mensen over me denken? Maakte ik wel de juiste keuzes? Deed ik wel wat het beste was, en wat moest ik doen als ik de verkeerde keuze maakte?
Regelmatig voelde ik me alsof ik vijf jaar terug in de tijd was gegaan en ik weer vol zat met onzekere puber gevoelens. Ik verlangde naar de tijd dat mijn ouders nog zeiden wat ik het beste kon doen, maar kwam dan keer op keer tot de conclusie dat ik daar écht overheen gegroeid was en dat ik mijn eigen keuzes moest maken.
Pas sinds een maand of twee heb ik het gevoel dat het weer de goede kant op gaat. Ik heb me (opnieuw) gerealiseerd dat ik van binnen heus wél weet wie ik ben en ik mezelf moet blijven, onder alle omstandigheden. Dat ik geen dingen moet doen omdat ik het gevoel heb dat andere mensen me dan leuker of aardiger vinden. Dat een handjevol echt goede vriendschappen zo veel waardevoller zijn dan honderd losse kennissen...
Als ik verder nadenk over 2007 komen er gelukkig een heleboel leuke dingen naar boven. Ik was voor het eerst vrijwilliger op het Filmfestival in Rotterdam, ik was voor het eerst in Berlijn, ik voerde de goede voornemens die al járen op mijn lijstje stonden (nieuw werk zoeken en lid worden van de sportschool) eindelijk uit, haalde (bij de 2e poging) mijn rijbewijs, kocht een Macbook... Maar het meest bijzondere (en wat voor de meeste verandering heeft gezorgd) was dat ik in februari mijn vriendje, Richard, leerde kennen
Wat voor de buitenwereld leek te beginnen als scharrel, groeide uit tot een vaste relatie. Leuk, bijzonder en soms best lastig tegelijk, want als je allebei voor het eerst van je leven een serieuze, lange relatie hebt brengt dat een hoop onzekerheden met zich mee.
Voor het eerst ervaarde ik hoe het was hoe lastig het kan zijn om het evenwicht te vinden tussen vriendje en de rest van je vrienden, of hoe het is om trouw aan iemand te blijven. In het begin had ik best nog wel eens last van (ja daar zijn ze weer) twijfels, maar al snel kwam ik erachter hoeveel we aan elkaar hadden, hoe we op elkaar leken en elkaar aanvulden, hoe we kunnen botsen maar elkaar toch altijd begrijpen, hoe het is om iemand in je leven te hebben waar je écht alles mee deelt en waar je niets hoeft uit te leggen. Hoe het is om van een vriendje te houden.
Ok ok, voordat dit een grote, ophemelende liefdesbrief aan Richard wordt nog even een paar woorden over het komende jaar.
Ik heb expres niet grote verwachtingen, maar er zijn een paar dingen die maar eens moeten gebeuren in 2008:
- een huis vinden
- op een productieve manier de knoop doorhakken wat studietwijfels betreft
- een reis maken (op de planning voor de zomer, duur en bestemming nog niet bekend)
- mooie foto's leren maken
- de festivals die ik dit jaar aan m'n neus voorbij heb laten gaan nu wél bezoeken
Ik zie het wel zitten.
Een fijn 2008!
Om maar meteen negatief te beginnen: als ik terug denk aan 2007, heb ik er geen heel prettig gevoel over. Begrijp me niet verkeerd, er zijn natuurlijk ontzettend veel leuke en bijzondere dingen gebeurd, maar 2007 staat voor mij vooral voor het jaar waarin ik het moeilijk had met mezelf. Vaak voelde ik me alsof ik mezelf compleet kwijt aan het raken was en sloeg de twijfel toe.
Deed ik alles wel goed? Moest ik me niet anders gedragen? Hoe zouden mensen over me denken? Maakte ik wel de juiste keuzes? Deed ik wel wat het beste was, en wat moest ik doen als ik de verkeerde keuze maakte?
Regelmatig voelde ik me alsof ik vijf jaar terug in de tijd was gegaan en ik weer vol zat met onzekere puber gevoelens. Ik verlangde naar de tijd dat mijn ouders nog zeiden wat ik het beste kon doen, maar kwam dan keer op keer tot de conclusie dat ik daar écht overheen gegroeid was en dat ik mijn eigen keuzes moest maken.
Pas sinds een maand of twee heb ik het gevoel dat het weer de goede kant op gaat. Ik heb me (opnieuw) gerealiseerd dat ik van binnen heus wél weet wie ik ben en ik mezelf moet blijven, onder alle omstandigheden. Dat ik geen dingen moet doen omdat ik het gevoel heb dat andere mensen me dan leuker of aardiger vinden. Dat een handjevol echt goede vriendschappen zo veel waardevoller zijn dan honderd losse kennissen...
Als ik verder nadenk over 2007 komen er gelukkig een heleboel leuke dingen naar boven. Ik was voor het eerst vrijwilliger op het Filmfestival in Rotterdam, ik was voor het eerst in Berlijn, ik voerde de goede voornemens die al járen op mijn lijstje stonden (nieuw werk zoeken en lid worden van de sportschool) eindelijk uit, haalde (bij de 2e poging) mijn rijbewijs, kocht een Macbook... Maar het meest bijzondere (en wat voor de meeste verandering heeft gezorgd) was dat ik in februari mijn vriendje, Richard, leerde kennen
Wat voor de buitenwereld leek te beginnen als scharrel, groeide uit tot een vaste relatie. Leuk, bijzonder en soms best lastig tegelijk, want als je allebei voor het eerst van je leven een serieuze, lange relatie hebt brengt dat een hoop onzekerheden met zich mee.
Voor het eerst ervaarde ik hoe het was hoe lastig het kan zijn om het evenwicht te vinden tussen vriendje en de rest van je vrienden, of hoe het is om trouw aan iemand te blijven. In het begin had ik best nog wel eens last van (ja daar zijn ze weer) twijfels, maar al snel kwam ik erachter hoeveel we aan elkaar hadden, hoe we op elkaar leken en elkaar aanvulden, hoe we kunnen botsen maar elkaar toch altijd begrijpen, hoe het is om iemand in je leven te hebben waar je écht alles mee deelt en waar je niets hoeft uit te leggen. Hoe het is om van een vriendje te houden.
Ok ok, voordat dit een grote, ophemelende liefdesbrief aan Richard wordt nog even een paar woorden over het komende jaar.
Ik heb expres niet grote verwachtingen, maar er zijn een paar dingen die maar eens moeten gebeuren in 2008:
- een huis vinden
- op een productieve manier de knoop doorhakken wat studietwijfels betreft
- een reis maken (op de planning voor de zomer, duur en bestemming nog niet bekend)
- mooie foto's leren maken
- de festivals die ik dit jaar aan m'n neus voorbij heb laten gaan nu wél bezoeken
Ik zie het wel zitten.
Een fijn 2008!