Չգիտեմ ինչու?
shat ban chspaseq...ankap em grel... 
Չգիտեմ ինչու,բայց մի օրվա ընթացքում էնքաաաան post արեցի LJ-ում:Օօօօօօօօ….գժժժժաաանոց,բայց էնքան կայֆա…մի քիչ գժվել եմ,բայց դա իմ դուրը գալիս ա…երևի էդքան էլ չեմ գժվել,որ գիտակցում եմ դա…տենցա ձևը?ով գիտի…ու նաև հայերեն եմ գրում,դե դա էլ մի բան.սենց ասեմ,ես մտածում եմ ռուսերեն,բայց գրում եմ հայերեն.հայերեն տառերը սիրուն են,իսկ ռուսական մտքերը’ հարազատ…Կարծում ես արյունս ա խոսում?Միգուցե,բայց սենց դզդզնյակա…Կայֆ բառա չէ?Հա,շաաաաատ…Կարծում եմ’ ես իրավունք ունեմ սենց գրել,բանասեր եմ,պիտի նույնիսկ սենց գրեմ:Թե չէ ով կմտածի նոր բառեր,նոր գաղափարներ…
Փորձեմ կրկին մի բան գրել,կակ վ ստառիյե,դօբռիյե վռեմենա…Յուհուուու….Ինչ-որ քառատող,կամ էլ նման մի բան…Դրա համար կա համապատասխան տրամադրություն,որը կարող է միայն Զեմֆիռան նվիրել,խոխմայա,նվիրել…Միացնում ենք Զեմֆիռա ու սկսում ենք:Ասենք,հմ,ասենք սենց.
Մի բարի մարդ,մի բարի օր,մի բարի փողոցով զբոսնում եր…
Կասես ինչու հենց այդ փողոցով?Ինչու հենց այդ բարի մարդը?
Ես էլ կպատասխանեմ.’յեսիմ’…իրան էլ հարցրու…
Բայց չէ որ էդ ծերուկը չի խոսում,չի մտածում,չի երգում…
Բայց նա քայլում ա…Քայլում ա արդեն 55 տարի այս նույն փողոցով,
Այս նույն բարի դեմքով,այս նույնբարի ժամանակ…
Կմտածես’ ինչեր ա տեսել այս ծերուկը այս փողոցում?
Կրկին կպատասխանեմ.’յեսիմ,իրան հարցրու’…
Բայց թե մի պահ պատկերացնես,թե որքան բաներ են անցել նրա կողքով,
Որքան բաներ է նա տեսել,միայն զբոսնելով այստեղ…
Օ…Երևի երևակայությունդ թույլ չտա դա անել…
Դու,ես,մենք բոլորս դեռ շատ երիտասար ենք`պատկերացնելու համար
Նրա տեսածը,մտածածը,քայլածը…
Իսկ հանկարց,բա որ մի օր նա թլ չլինի…
Դե նա մենակ ա,չի խոսում,չի մտածում…
Հանկարծ նա,միգուցե նա սա վերջին անդամ ա կողքովդ անցնում?
Իսկ դու դեռ չես հասցրել ծանոթանալ նրա հետ…Միգուցե մտերմանալ…?
Ով գիտի`ոչ նա,ոչ ես,ոչ էլ բոլորը…
Միայն այս բարի փողոցը,այս բարի օրը…
Չգիտեմ ինչու,բայց մի օրվա ընթացքում էնքաաաան post արեցի LJ-ում:Օօօօօօօօ….գժժժժաաանոց,բայց էնքան կայֆա…մի քիչ գժվել եմ,բայց դա իմ դուրը գալիս ա…երևի էդքան էլ չեմ գժվել,որ գիտակցում եմ դա…տենցա ձևը?ով գիտի…ու նաև հայերեն եմ գրում,դե դա էլ մի բան.սենց ասեմ,ես մտածում եմ ռուսերեն,բայց գրում եմ հայերեն.հայերեն տառերը սիրուն են,իսկ ռուսական մտքերը’ հարազատ…Կարծում ես արյունս ա խոսում?Միգուցե,բայց սենց դզդզնյակա…Կայֆ բառա չէ?Հա,շաաաաատ…Կարծում եմ’ ես իրավունք ունեմ սենց գրել,բանասեր եմ,պիտի նույնիսկ սենց գրեմ:Թե չէ ով կմտածի նոր բառեր,նոր գաղափարներ…
Փորձեմ կրկին մի բան գրել,կակ վ ստառիյե,դօբռիյե վռեմենա…Յուհուուու….Ինչ-որ քառատող,կամ էլ նման մի բան…Դրա համար կա համապատասխան տրամադրություն,որը կարող է միայն Զեմֆիռան նվիրել,խոխմայա,նվիրել…Միացնում ենք Զեմֆիռա ու սկսում ենք:Ասենք,հմ,ասենք սենց.
Մի բարի մարդ,մի բարի օր,մի բարի փողոցով զբոսնում եր…
Կասես ինչու հենց այդ փողոցով?Ինչու հենց այդ բարի մարդը?
Ես էլ կպատասխանեմ.’յեսիմ’…իրան էլ հարցրու…
Բայց չէ որ էդ ծերուկը չի խոսում,չի մտածում,չի երգում…
Բայց նա քայլում ա…Քայլում ա արդեն 55 տարի այս նույն փողոցով,
Այս նույն բարի դեմքով,այս նույնբարի ժամանակ…
Կմտածես’ ինչեր ա տեսել այս ծերուկը այս փողոցում?
Կրկին կպատասխանեմ.’յեսիմ,իրան հարցրու’…
Բայց թե մի պահ պատկերացնես,թե որքան բաներ են անցել նրա կողքով,
Որքան բաներ է նա տեսել,միայն զբոսնելով այստեղ…
Օ…Երևի երևակայությունդ թույլ չտա դա անել…
Դու,ես,մենք բոլորս դեռ շատ երիտասար ենք`պատկերացնելու համար
Նրա տեսածը,մտածածը,քայլածը…
Իսկ հանկարց,բա որ մի օր նա թլ չլինի…
Դե նա մենակ ա,չի խոսում,չի մտածում…
Հանկարծ նա,միգուցե նա սա վերջին անդամ ա կողքովդ անցնում?
Իսկ դու դեռ չես հասցրել ծանոթանալ նրա հետ…Միգուցե մտերմանալ…?
Ով գիտի`ոչ նա,ոչ ես,ոչ էլ բոլորը…
Միայն այս բարի փողոցը,այս բարի օրը…