Stukafest 2008
Ik ging naar Stukafest (Studentenkamerfestival) met een vriend.
Hij betaalde de kaartjes, ik het eten. Mooie deal.
Bij gebrek aan beter (en voornamelijk gebrek aan geld) besloten we maar gewoon bij de plaatselijke Mac te gaan eten.
Muffins, ijs, fanta, milkshakes, cola, Big Mac's, kipnuggets, frites... Misselijkmakend als je het allemaal in een kwartier op moet eten.
Bij het eerste studentenhuis aangekomen moesten we volgens mij 36894057890 trappen op.
Eenmaal boven aan gekomen zat Ernest, de eerste act, al klaar. Hij ging ons wat van zijn blogs voorlezen.
Er viel een flesje bier om.
Blijkbaar is het in een studentenhuis normaal om dan gewoon te blijven zitten en het bier in de vloerbedekking te laten trekken.
Dat daarna heel de kamer naar bier stinkt is een bijzaak.
Een half uur later, ruikend naar rook en bier, strompelde we de 36894057890 trappen weer af en vervolgenden onze weg naar het volgende studentenhuis.
Ted Griffioen, de cabaretier, liep me haast omver, bood wel zijn excuses aan en begon met z'n act.
Ted: "Wat hoort er bij het studentenleven?"
Meisje: "Drinken?"
Ted: "Dat klinkt te netjes..."
Ik: "Zuipen" (Althans, dat wilde ik zeggen. Het kwam er meer uit als "zuipuhhh")
Ted: "Heel goed! Dat ik dat nou van een vrouw moet horen!"
Ik rook vast nog heel erg naar bier. Iedereen dacht waarschijnlijk dat ik een alcoholist was.
Alsof het niet erger kon worden begon Ted over teken.
"Wie weet wat een teek is?"
Helaas had ik hier óók ervaring mee. 10 teken op m'n bovenbeen. Anno 2004.
Ted keek mij aan omdat ik waarschijnlijk iets uitkraamde dat leek op: "uhuu..."
Hij stond er op dat ik m'n tekenverhaal vertelde.
Alcoholverslaafd en een tekenfobie, dachten de mensen vast.
Ted moest er natuurlijk een grapje over maken; hij is niet voor niets een cabaretier!
"Zozo, die teken hebben vast een geweldige tijd gehad op je bovenbeen!
Ze gaan altijd op zoek naar een sappige, warme plek.
Ik weet niet hoe het met jouw bovenbenen zit?"
De vriend met wie ik er was keek me aan met een grijns.
Ik had zin om bier over hem heen te gooien.
Waarom kan ik m'n mond niet is een keer houden?
Gelukkig verliep het eindfeest in Waterfront wat geslaagder.
Op het punt na dat ik met een idiote sticker op de hoogte van m'n borsten liep en we er na 3 minuten al weg moesten omdat we anders de laatste metro zouden missen...
Toen ging m'n telefoon. Vriendlief! :)
Hij neemt speciaal een dag vrij voor me in de vakantie.
Hij zei dat hij me iets moest vertellen.
M: "Openhaard"
Ik: "Goed idee"
We begrijpen elkaar zo goed.
Eenmaal in de metro viel ik half in slaap.
De vriend vond het grappig om me te bellen zodat ik wakkerschrok van m'n ooit zo rustgevende beltoon die nu verdacht veel weg had van een death metal concert...
Uit wraak maakte ik een foto met 893609548906 dubbele flits.
Eindelijk. We kwamen aan bij de fietsen.
Ik liep langs een hoopje fietsen en grijnste.
De mijne stond nog. Welliswaar ergens anders, maar daar hebben we het maar even niet over.
We fietsten over de dijk.
Het stuur van de fiets van de vriend haakte in die van mij.
Hij viel van z'n fiets af en rolde van de dijk.
Op de één of andere manier hing zijn fiets nog aan die van mij, waardoor ik ook viel.
Toen ik dacht dat het niet erger kon worden zag ik de fiets van de vriend door de lucht vliegen.
Het voorwiel landde op m'n hoofd.
Er zit nu een slag in (in het wiel, niet in m'n hoofd).
Ik denk dat ik vandaag maar binnen blijf.
Hij betaalde de kaartjes, ik het eten. Mooie deal.
Bij gebrek aan beter (en voornamelijk gebrek aan geld) besloten we maar gewoon bij de plaatselijke Mac te gaan eten.
Muffins, ijs, fanta, milkshakes, cola, Big Mac's, kipnuggets, frites... Misselijkmakend als je het allemaal in een kwartier op moet eten.
Bij het eerste studentenhuis aangekomen moesten we volgens mij 36894057890 trappen op.
Eenmaal boven aan gekomen zat Ernest, de eerste act, al klaar. Hij ging ons wat van zijn blogs voorlezen.
Er viel een flesje bier om.
Blijkbaar is het in een studentenhuis normaal om dan gewoon te blijven zitten en het bier in de vloerbedekking te laten trekken.
Dat daarna heel de kamer naar bier stinkt is een bijzaak.
Een half uur later, ruikend naar rook en bier, strompelde we de 36894057890 trappen weer af en vervolgenden onze weg naar het volgende studentenhuis.
Ted Griffioen, de cabaretier, liep me haast omver, bood wel zijn excuses aan en begon met z'n act.
Ted: "Wat hoort er bij het studentenleven?"
Meisje: "Drinken?"
Ted: "Dat klinkt te netjes..."
Ik: "Zuipen" (Althans, dat wilde ik zeggen. Het kwam er meer uit als "zuipuhhh")
Ted: "Heel goed! Dat ik dat nou van een vrouw moet horen!"
Ik rook vast nog heel erg naar bier. Iedereen dacht waarschijnlijk dat ik een alcoholist was.
Alsof het niet erger kon worden begon Ted over teken.
"Wie weet wat een teek is?"
Helaas had ik hier óók ervaring mee. 10 teken op m'n bovenbeen. Anno 2004.
Ted keek mij aan omdat ik waarschijnlijk iets uitkraamde dat leek op: "uhuu..."
Hij stond er op dat ik m'n tekenverhaal vertelde.
Alcoholverslaafd en een tekenfobie, dachten de mensen vast.
Ted moest er natuurlijk een grapje over maken; hij is niet voor niets een cabaretier!
"Zozo, die teken hebben vast een geweldige tijd gehad op je bovenbeen!
Ze gaan altijd op zoek naar een sappige, warme plek.
Ik weet niet hoe het met jouw bovenbenen zit?"
De vriend met wie ik er was keek me aan met een grijns.
Ik had zin om bier over hem heen te gooien.
Waarom kan ik m'n mond niet is een keer houden?
Gelukkig verliep het eindfeest in Waterfront wat geslaagder.
Op het punt na dat ik met een idiote sticker op de hoogte van m'n borsten liep en we er na 3 minuten al weg moesten omdat we anders de laatste metro zouden missen...
Toen ging m'n telefoon. Vriendlief! :)
Hij neemt speciaal een dag vrij voor me in de vakantie.
Hij zei dat hij me iets moest vertellen.
M: "Openhaard"
Ik: "Goed idee"
We begrijpen elkaar zo goed.
Eenmaal in de metro viel ik half in slaap.
De vriend vond het grappig om me te bellen zodat ik wakkerschrok van m'n ooit zo rustgevende beltoon die nu verdacht veel weg had van een death metal concert...
Uit wraak maakte ik een foto met 893609548906 dubbele flits.
Eindelijk. We kwamen aan bij de fietsen.
Ik liep langs een hoopje fietsen en grijnste.
De mijne stond nog. Welliswaar ergens anders, maar daar hebben we het maar even niet over.
We fietsten over de dijk.
Het stuur van de fiets van de vriend haakte in die van mij.
Hij viel van z'n fiets af en rolde van de dijk.
Op de één of andere manier hing zijn fiets nog aan die van mij, waardoor ik ook viel.
Toen ik dacht dat het niet erger kon worden zag ik de fiets van de vriend door de lucht vliegen.
Het voorwiel landde op m'n hoofd.
Er zit nu een slag in (in het wiel, niet in m'n hoofd).
Ik denk dat ik vandaag maar binnen blijf.