Урэшце магу сказаць, што зусім-зусім скончыла "Замак Отранта" Хораса Ўолпала - і пераклад тэкста, і каментары, і пераклад цытаваных паэтычных уставак. Апошняй саломінкай стаўся пераклад санета-прысвячэння блізкаму сябру аўтара Мэры Коўк. Напісаны ён, відаць, левай пяткай, ці нават не, напісаны ён чалавекам, ад паэзіі далекаватым, але які, як і любы іншы яго адукаваны сучаснік, мае ўяўленне пра версіфікацыю. Пераклад не зусім даслоўны, мякка кажучы, але ў духу альбомнай лірыкі.
Увогуле на сённяшні дзень "Замак Отранта" адзін з трох самых вялікіх перакладзеных мной твораў, прычым перакладзены менш чым за паўгода, тб проста-такі фенамельна хутка. Калі ставіць перад сабой мэту рабіць старонку ў дзень, падразумяваючы старонку праз дзень, і ў выніку рабіць старонкі тры на тыдзень - гэта ў выніку прыносіць плён.
Хорас Ўолпал
Санет да высакароднай лэдзі Мэры Коўк
Няўжо жахлівыя пакуты,
Што поўняць гэтыя радкі,
Не будуць, сябра мой, пачуты,
І не кране сляза шчакі?
Пагарды да людской нягоды
Я ў Вас ніколі не знайду,
Бо Вы развееце заўсёды
Са строгай мяккасцю бяду.
Ды не спяшайцеся з папрокам,
Крытычным абмінайце вокам
Чароды выдуманых дзіў.
Усмешка Ваша - промень славы,
І ў бурах гэтае выправы
Ён карабель мой ацаліў.
Horace Walpole
Sonnet to the Right Honourable Lady Mary Coke
The gentle maid, whose hapless tale
These melancholy pages speak;
Say, gracious lady, shall she fail
To draw the tear adown thy cheek?
No; never was thy pitying breast
Insensible to human woes;
Tender, tho' firm, it melts distrest
For weaknesses it never knows.
Oh! guard the marvels I relate
Of fell ambition scourg'd by fate,
From reason's peevish blame.
Blest with thy smile, my dauntless sail
I dare expand to Fancy's gale,
For sure thy smiles are Fame.