I'm living in dream that's never ending
Ergens in mijn hoofd staat er een lijstje. En op dit lijstje staat er een to-do list aan beloftes. Beloftes die ik aan anderen gemaakt heb, maar ook beloftes die anderen naar mij toe gemaakt hebben (latter is longer than the first, trust me).
Ik heb de laatste paar dagen naar een excuus lopen zoeken om te posten. Die ik eigenlijk niet nodig heb. En geziene Orange een stomme provider is waarmee ik mijn afbeeldingen niet naar mezelf kan e-mailen (oh gij prutsers!), misschien is het tijd voor de hoognodige back-date. Mijn belofte naar Rolf was ooit dat ik deze foto's online zou zetten/LJ-en. Ze stonden al heel lang online, maar nooit echt de tijd om ze erop te gooien.
Het is wel achterlijk vertraagd, aangezien ik met de reiscie nu al de trip naar Edinburgh aan het organiseren ben... Maar!!
Onder het mom van beter te laat dan nooit: hoog tijd voor de Milaan update! XD
Warning: Intens lang lulverhaal en een teringhoop aan afbeeldingen!
First of all, credit where 'tis due. Photos by: Loraine Gilsing (well obviously), Bram de Roos, Agnoek Sprangers and Sue Mudde. En de foto's gooi ik gewoon random door het verhaal heen.
Crimescene: Milano, Italia
Established time: May 1st - May 5th, 2007
16 Tanuki in crime: Isaura, Devran, Bob, Michiel, Evelien, Patricia, Pyke, Bram, Sue, Agnoek, Loraine, Looi, Ger-Bart, Gaurie, Steven, Yori.
Vage omstandigheid: There were cows everywhere.
Shameless flirting: Brought to you by Loraine, Looi and Gaurie.
Consistency: Bram's hat got stolen by EVERYONE.
Coincidence: Niet alleen LVSJK Tanuki, maar ook andere Leidse studentenverenigingen bleken in dezelfde hostel in dezelfde week te zitten als wij! De Leidsche Flesch en HSVL!
Day 1
De dag van te voren waren Looi en ik naar mijn ouderlijk huis in Helmond vertrokken, bij voorbaat om niet al te belachelijk vroeg te hoeven opstaan. Scheduled vertrek de volgende dag zou om een tamelijk belachelijk vroeg tijdstip zijn vanaf Eindhoven Airport. Ondanks alles, hadden Looi en ik toch belachelijk weinig slaap, maarrr we hadden wel chocolade muffins gemaakt and all was well.
Indeed, humans can also be counted as Odd-size baggage.
The majority of our group in the check-in line for Ryan Air.
Me and the official travel committee of Milan: Bram and Looi.
After the check-in, some of the guys decided to read the paper.
My group however chose coffee and muffins!
Kistje!
Eenmaal aangekomen in het beloofde land waren we, ondanks dat het vliegveld wel de benaming van Milaan had, nog ver buiten de stad zelve. We moesten dus even een bus vangen en een metro, zodat we al onze spulletjes netjes op de hostel konden neer sodemieteren.
Bus! Aanschouw ook Pyke's geniale vermogen om rare hoofden te trekken.
Nog meer bus en gare hoofden.
Aankomst in Milaan! We hebben welgeteld één dag goed en zonnig weer gehad, en dat was op de dag van aankomst. Hier wachtend op metro terwijl de reiscie kaartjes voor ons koopt.
Mentormama Loraine en mentorkindje Bobov.
Onze centrale ontmoetingsplek gedurende de hele reis: Duomo. De kathedraal van Milaan.
Statue of St. Bartholomew in the Duomo. This saint who stripped off his own skin to prove a point.
It's really a beautiful cathedral, filled with beautiful stained glass windows and stuff. No photos can really do it justice.
After exploring the Duomo for a good period of time, we met up with some of Bram's friends, who were going to be our sorta-tourguides during our time in Milan. After which we explored the Galleria Vittorio Emmanuele II and then went for food/cocktails.
Beautiful gallery. Too bad it houses a McDonalds.
Cool wall on the way to restaurant.
As it turned out, the restaurant was in fact a cocktailbar where you could just eat anyway. Featuring: Bob, Yori and Devran.
Me, Bob and Isaura.
And a Ger-bart, Agnoek and Looi.
Night shot after dinner, onderweg naar een andere cocktailbar om onze aankomst in Milaan te vieren. Lang leve de chupito's!
De enige complete groepsfoto van onze tijd in Milaan!
Na al dit keerden wij terug naar de hostel. Alwaar de wijn rijkelijk vloeide uit pakken nota bene. En men ging "vroeg" naar bed in voorbereiding op
Dag 2
Op dag twee vond de Heer het gaer. En als gevolg van dien was het baggere weer en werd men natgeregend. Meerdere malen. We vertrokken vanuit de hostel met goede hoop, maar wel met jassen en, in mijn geval, zonder paraplu. And I got soaked. Recht door mijn jas heen geregend. Anyway, we stonden vroeg op om naar een lezing te gaan op de Japanse consulaat. We konden het a) niet vinden en b) waren doorweekt.
Eventjes geschuild in een café. Het enthousiasme druipt er vanaf.
Lezing ging over iets met de Japanse economie. Velen sliepen, sommigen letten op en sommigen stelden irritante vragen. Over het algemeen niet echt iets van groot belang bijgeleerd. Behalve dat Japanners over het algemeen luxe goederen uit Italië importeren. Hiephoi.
Loraine en Isaura, de bestuursmutsen voor de ciabatta lunch. Normalcy is merely optional.
Na de lunch gingen we op pad naar iets wat Castello Sforzesco heet. Gigantisch museum. De gehele Tanuki groep ging naar de tentoonstelling van Japanse kunst. Daarna mocht men lekker zelf bepalen wat ze wilden gaan doen. Lees: doorslenteren in museum of stad in. Ik, Looi, Bram en Gaurie slenterden nog eventjes door in het museum, om vervolgens daarna de stad in te gaan (Lees: Bram en ik werden meegesleept in de shopping frenzy van Looi en Gaurie).
Castello Sforzesco sideview.
Foto van Yori en Bob, met een bijzonder hoog RPG spel/Fort Boyard gehalte.
Groepsfoto met hoog Mary Poppins gehalte.
Gaurie doet haar ding.
Ornament op één van de muren van Catello Sforzesco.
As mentioned earlier, random koeien door de stad. De vegagraskoe. Schijnt iets te zijn van een tentoonstelling die gewoon op reis is, en die stond dus gewoon in Milaan.
Gaurie, Looi en Bram in random park.
Gaurie op de modekoe. Die stond ook HEEL toevallig voor de Armani Café.
En zoals betaamt na vrije tijd, we moesten weer terug naar centraal ontmoetingspunt. De Duomo.
Sideview van de Duomo. Het is echt een prachtding.
Niet alleen random koeien, er lag gewoon een gigantisch groot random skelet in de stad met een theatrische Venetiaans masker-achtige neus. Foto met Bob inbegrepen.
En toen het wachten lang begon te duren, ging men compleet random panelen op de gesloten deur van de Duomo re-enacten.
En toen de groep weer compleet was, gingen we naar een Japans restaurant om te eten. Het voedsel was overmatig veel, Gaurie en ik kregen onze sushipalet niet op. Looi en Isaura deden gestoord en Gaurie bewees dat ze niet met stokjes kon eten. Bram gaf een saaie speech. Daarna door naar een ijssalon, waar er veel ijs werd gegeten. De lampjes gingen ook eventjes kort uit om een icecreamcocktail te overhandigen aan Bram die jarig was. Twas fun.
Faghag/Fag loving.
Looi met vega-hap.
Oh ja, de vage gebaren. Looi en Isaura deden dit constant door het hele Milaangebeuren heen. Logica was ver te zoeken.
Naderhand nog een cocktailbar opgezocht, maar moesten binnen een uur weer weg om de laatste metro te vangen richting hostel.
Bram stapte even kort uit de metro, welke zonder hem wegreed. De groep ging terug naar de hostel, na dit korte bericht te hebben achtergelaten op het prikbord.
Op de hostel ging men door met gaer zijn, zoals Izzie en Aggie aantonen. Er was wijn aanwezig, maar geziene Izzie die had uitgekozen op basis van de plaatjes op de etiketten... ze waren niet bepaald van hoogstaand niveau. (Lees: ranzig)
Dag 3
De dag begon wederom met een gebrek aan slaap en een grote behoefte aan caffeïne. We waren deze keer vroeger opgestaan voor een lezing van JETRO en JCC. Eerste wat de groep deed was natuurlijk eventjes een café induiken naast de Duomo. Waarna er een minor split-up time was van iets meer dan een uur, just to meet up again afterwards om richting JETRO kantoor te gaan.
Yoor, Aggie, Bobov en Gieltje in café.
Devran, Looi en ik.
Will sell souls for caffeïne.
Met de groepssplitsing gingen Bram en ik eventjes een rondje centrum doen. We kwamen langs deze oude marktplaats, wat nu een oorlogsmonument schijnt te zijn.
Reflectie van de Duomo in één van de grote winkelramen van de Galleria. Inclusief een Loraine toen ze nog lang haar had.
JETRO/JCC lezing. Cursusje wakkerblijven. Irritante vragen werden gesteld. En Japanse vrouwen, serieus. Hoe klein ze ook mogen zijn, jullie MOETEN ook gewoon een bh dragen. De wereld hoeft niet te zien wanneer jullie het koud hebben.
Een koe met een politieke statement.
Een Inter Milan supporterskoe?
Na de minder interessante lezingen gingen we op bezoek bij de faculteit Japans. Er was niks te zien, maar wel een leuke toer van de Uni daaro. Ook kwamen we een stand tegen van de Leninistische Studenten Partij, which was kinda cool. Maar helaas mislukte mijn foto daarvan.
Groep voor de Uni.
Groep in de Uni. Heb er wel begrip voor waarom Looi richting Italië is vertrokken. Zelfs de universiteitsgebouwen zijn mooier daar.
Ik, Patricia, Devran en Agnoek, al chillend ergens.
Men ging vervolgens naar een parkje om daar te chillen. Daarna splitste een deel van de groep zich naar de politicologische faculteit te begeven (incl. mijzelf), terwijl de rest achterbleef in de speeltuin (japanologen groeien ook nooit op...).
Evelien en Pyke in park.
Gaurie, Bob en Michiel in park.
Meer Michiel, Isaura en Ger-Bart in park.
De immer enthousiaste Sue, Devran en Patricia in park.
Looi en de tourleaders Vanessa en Enea (niet bijster aardig).
Italiaanse logica. Een deur midden op de muur, balkon ervoor bouwen en dan kan ie niet meer open. Voor een gesloten deur staan wordt plotseling heel letterlijk.
Meanwhile... back in the park: Pyke, Michiel, Steven and Sue conquered the tower.
Na alle faculteitsbezoekjes gingen we door naar één of andere kapel. Beetje een melancholisch interieur, het geheel aan versieringen, met uitzondering van een Mariabeeld, bestond uit beenderen. En daarna door naar een pizzatent om even wat food te kunnen scoren. Daarna splitste de groep zich wederom: de meerderheid ging naar huis. Looi, ik, Yori, Bram, Agnoek, Bob en Gaurie gingen weer het nachtleven wat onveiliger maken.
Kinderskeletjes sterker nog. Weet alleen niet meer wat het precieze verhaal erachter was.
Lady en de Vagebond style flirting: Gaurie en Looi.
En nog meer van hetzelfde, alleen dan in een cocktailbar.
White Russians zijn wel een beetje sindsdien een trend bij ons gebleven. Fltr: Looi, Bob, Aggie en Yori.
ZOMG shameless flirting!
En men ging op twee wijzen naar huis. Moe gedemonstreerd door Gaurie en Bob.
Of een beetje overactief, gedemonstreerd door mijzelf en Bram.
Bij aankomst op de hostel werd er gezellig geborreld met HSVL. En er werd uiteindelijk hints gespeeld. En nog later op de avond werd er gespard. o_O
Looi pronkt trots met één of andere film die hij gekocht heeft.
Praeses representation: Bram namens Tanuki en Victor namens HSVL.
Deze foto is verder ook helemaal niet suggestief.
Agnoek kwam op het idiote idee om mij (shodan Aikidoka) tegen Bram te laten sparren (zoveelste kyu Tae Kwon Do). Waarin we beiden stom genoeg wel een goed en sterk plan konden zien. Vervolgens hebben we elkaar lopen rondsmijten over de hal van de hostel, toen de rest van de Tanuki braaf hun neiri aan het doen waren. Gevolg van dien: 15 min slaap voor mij, dusdanig blauw dat ik op een abused housewife leek en Bram die nog steeds littekens heeft.
Dag 4
Dag vier begon de aftakeling van mijn lichaam. Letterlijk. De dagen ervoor had ik wel een flinke slaaptekort lopen opbouwen, en brak! Deze dag zouden we een bezoek plegen aan de Japanse basisschool, dus wederom vroeg op. En deze dag regende het inmiddels zo hard dat iederens schoenen spontanitair in persoonlijke zwembaden veranderden. Rans.
Looi en ik aan de hard nodige koffie.
Men veranderde mij zonder pardon in Cousin-It.
Isaura toont haar fantastische capaciteit om random op foto's te staan. Verder ook: Devran, Yori en Bob.
De Japanse basisschool. Er werd eerst een lecture gehouden, waarna we kort werden rondgeleid en zelf door de school mochten slenteren. De lecture... ik viel serieus in slaap en schrok met geluid wakker. And everybody stared... The ground should have swallowed me whole at that moment. Lalala.
De Japanse kids waren verder wel immens schattig. Er zat ook een meidje in de muziekklas die spontaan "Goedemorgen" zei, omdat ze een half jaartje ofzo op een Nederlandse Japanse basisschool had gezeten. Te lief!
Groepsfoto met een van de piefen van de Japanse basisschool.
Na de basisschool gingen we ergens eten. Na het ergens eten gingen we door naar het technologische museum van Leonardo Da Vinci. Mijn lichaam begon heftig protest aan te kaarten door autopiloot aan te gooien. Ik weet werkelijk waar niet meer hoe ik van het restaurant naar het museum ben gekomen. Eenmaal aangekomen bij het museum voelde ik me zo lichtjes dat ik dacht dat ik ging flauwvallen. Liep naar een muur toe om even tegen de muur te leunen. Ik reikte met mijn handje naar voren en plaatste naar mijn inzicht mijn hand tegen de muur. Alleen dat de muur 30 cm achter mijn in de lucht zwevende hand stond. Heb vervolgens een uur me bang aan Looi vastgeklampt totdat ik weer lichamelijk wakker was.
Eenmaal bijgekomen was het weer lol. Met Looi al Vyvienne Long zingend door het machinedeel van het museum lopen slenteren.
De Milaan grap: Sue begon mensen als familieleden aan te wijzen. Bij deze het familieportret: mama Loraine, papa Bram, dochterlief Sue en zoontje Looi. Sue noemt me tot de dag vandaag nog steeds mama :D
Looi en ik wijzen naar random oorlogskist.
Pyke verandert ook in een Looney Tunes figuur voor een trein.
Na het museum gingen we weer aan de pizza. We hebben ook alleen maar Italiaans lopen eten daaro, behalve die ene keer Japans dan.
Agnoek en ik deelden niet alleen een pizza, maar we delen ook de gave om gekke koppen te trekken.
Er werd volgens mij na het eten weer gewinkeld. Ik weet ondertussen ook niet meer wat ik toen heb lopen doen. Het is ondertussen ook zo'n 10 maanden geleden, heel die reis. Maar 's avonds gingen we weer "dineren" in een cocktailbar.
Ik, Izzie en Dev, random over iets converserend.
Na het eten gingen we naar het afgesplitste deel van de groep die in het barretje/restaurant van de eerste avond aan het borrelen waren. Eenmaal daar aangekomen vertrok het meerendeel naar huis. Of om te rusten, of omdat ze door drank uit waren geschakeld of omdat ze mensen moesten escorteren naar huis *kuch*. Bram was hevig van mening dat Agnoek ook richting huis moest. Bram's hoge geagiteerde stem: "MAAR ALS ZE NOG ÉÉN DRANKJE NEEMT MOET ZE TOCH NAAR HUIS!" Haha. Anyway/hoe dan ook, een groep is naar een club gegaan in Milaan. Groep zijnde: Looi, ik, Isaura, Devran, Yori, Agnoek en Ger-Bart. Geen idee hoe die club heette, maar het was geniaal en tof en gezellig!
Totdat iemand emo ging doen en Yori zijn telefoon was gejat. Daarna gingen we ook allemaal maar naar huis en slapen.
Looi, Yori, ik en Agnoek's middelvinger (ja, mevrouw was ietsje ver heen) in de club.
Izzie, Yoor en Aggie.
Dag 5
Men was GAER. Iedereen stond doodop op om rustig hun meuk weer in een tas te proppen. En douchen en ontbijten. Uiteindelijk voor de laatste keer met de metro richting de Duomo gegaan, om daar over te stappen naar CS om de bus te pakken naar het vliegveld. Ik weet niks van de busrit, ik was aan het slapen.
De nodige way back shot, met voornamelijk gaere mensen.
Ik weet niets meer van de vlucht terug naar Braboland. Ik heb toen ook geslapen (revolutionair, daar ik normaal nooit kan slapen in vliegtuigen).
Eenmaal aangekomen op Braboland werd LooiLooi opgehaald van het vliegveld door zijn mama en stapte de rest maar braaf op de bus naar Eindhoven CS. Sommigen moesten even nodig middelvingers opsteken naar het PSV stadion. Eenmaal op station werd er afscheid genomen voor het weekend, en ging Loraine-tje braaf weer op haar treintje naar Helmond Brouwhuis.
Fin.
Ik heb de laatste paar dagen naar een excuus lopen zoeken om te posten. Die ik eigenlijk niet nodig heb. En geziene Orange een stomme provider is waarmee ik mijn afbeeldingen niet naar mezelf kan e-mailen (oh gij prutsers!), misschien is het tijd voor de hoognodige back-date. Mijn belofte naar Rolf was ooit dat ik deze foto's online zou zetten/LJ-en. Ze stonden al heel lang online, maar nooit echt de tijd om ze erop te gooien.
Het is wel achterlijk vertraagd, aangezien ik met de reiscie nu al de trip naar Edinburgh aan het organiseren ben... Maar!!
Onder het mom van beter te laat dan nooit: hoog tijd voor de Milaan update! XD
Warning: Intens lang lulverhaal en een teringhoop aan afbeeldingen!
First of all, credit where 'tis due. Photos by: Loraine Gilsing (well obviously), Bram de Roos, Agnoek Sprangers and Sue Mudde. En de foto's gooi ik gewoon random door het verhaal heen.
Crimescene: Milano, Italia
Established time: May 1st - May 5th, 2007
16 Tanuki in crime: Isaura, Devran, Bob, Michiel, Evelien, Patricia, Pyke, Bram, Sue, Agnoek, Loraine, Looi, Ger-Bart, Gaurie, Steven, Yori.
Vage omstandigheid: There were cows everywhere.
Shameless flirting: Brought to you by Loraine, Looi and Gaurie.
Consistency: Bram's hat got stolen by EVERYONE.
Coincidence: Niet alleen LVSJK Tanuki, maar ook andere Leidse studentenverenigingen bleken in dezelfde hostel in dezelfde week te zitten als wij! De Leidsche Flesch en HSVL!
Day 1
De dag van te voren waren Looi en ik naar mijn ouderlijk huis in Helmond vertrokken, bij voorbaat om niet al te belachelijk vroeg te hoeven opstaan. Scheduled vertrek de volgende dag zou om een tamelijk belachelijk vroeg tijdstip zijn vanaf Eindhoven Airport. Ondanks alles, hadden Looi en ik toch belachelijk weinig slaap, maarrr we hadden wel chocolade muffins gemaakt and all was well.
Indeed, humans can also be counted as Odd-size baggage.
The majority of our group in the check-in line for Ryan Air.
Me and the official travel committee of Milan: Bram and Looi.
After the check-in, some of the guys decided to read the paper.
My group however chose coffee and muffins!
Kistje!
Eenmaal aangekomen in het beloofde land waren we, ondanks dat het vliegveld wel de benaming van Milaan had, nog ver buiten de stad zelve. We moesten dus even een bus vangen en een metro, zodat we al onze spulletjes netjes op de hostel konden neer sodemieteren.
Bus! Aanschouw ook Pyke's geniale vermogen om rare hoofden te trekken.
Nog meer bus en gare hoofden.
Aankomst in Milaan! We hebben welgeteld één dag goed en zonnig weer gehad, en dat was op de dag van aankomst. Hier wachtend op metro terwijl de reiscie kaartjes voor ons koopt.
Mentormama Loraine en mentorkindje Bobov.
Onze centrale ontmoetingsplek gedurende de hele reis: Duomo. De kathedraal van Milaan.
Statue of St. Bartholomew in the Duomo. This saint who stripped off his own skin to prove a point.
It's really a beautiful cathedral, filled with beautiful stained glass windows and stuff. No photos can really do it justice.
After exploring the Duomo for a good period of time, we met up with some of Bram's friends, who were going to be our sorta-tourguides during our time in Milan. After which we explored the Galleria Vittorio Emmanuele II and then went for food/cocktails.
Beautiful gallery. Too bad it houses a McDonalds.
Cool wall on the way to restaurant.
As it turned out, the restaurant was in fact a cocktailbar where you could just eat anyway. Featuring: Bob, Yori and Devran.
Me, Bob and Isaura.
And a Ger-bart, Agnoek and Looi.
Night shot after dinner, onderweg naar een andere cocktailbar om onze aankomst in Milaan te vieren. Lang leve de chupito's!
De enige complete groepsfoto van onze tijd in Milaan!
Na al dit keerden wij terug naar de hostel. Alwaar de wijn rijkelijk vloeide uit pakken nota bene. En men ging "vroeg" naar bed in voorbereiding op
Dag 2
Op dag twee vond de Heer het gaer. En als gevolg van dien was het baggere weer en werd men natgeregend. Meerdere malen. We vertrokken vanuit de hostel met goede hoop, maar wel met jassen en, in mijn geval, zonder paraplu. And I got soaked. Recht door mijn jas heen geregend. Anyway, we stonden vroeg op om naar een lezing te gaan op de Japanse consulaat. We konden het a) niet vinden en b) waren doorweekt.
Eventjes geschuild in een café. Het enthousiasme druipt er vanaf.
Lezing ging over iets met de Japanse economie. Velen sliepen, sommigen letten op en sommigen stelden irritante vragen. Over het algemeen niet echt iets van groot belang bijgeleerd. Behalve dat Japanners over het algemeen luxe goederen uit Italië importeren. Hiephoi.
Loraine en Isaura, de bestuursmutsen voor de ciabatta lunch. Normalcy is merely optional.
Na de lunch gingen we op pad naar iets wat Castello Sforzesco heet. Gigantisch museum. De gehele Tanuki groep ging naar de tentoonstelling van Japanse kunst. Daarna mocht men lekker zelf bepalen wat ze wilden gaan doen. Lees: doorslenteren in museum of stad in. Ik, Looi, Bram en Gaurie slenterden nog eventjes door in het museum, om vervolgens daarna de stad in te gaan (Lees: Bram en ik werden meegesleept in de shopping frenzy van Looi en Gaurie).
Castello Sforzesco sideview.
Foto van Yori en Bob, met een bijzonder hoog RPG spel/Fort Boyard gehalte.
Groepsfoto met hoog Mary Poppins gehalte.
Gaurie doet haar ding.
Ornament op één van de muren van Catello Sforzesco.
As mentioned earlier, random koeien door de stad. De vegagraskoe. Schijnt iets te zijn van een tentoonstelling die gewoon op reis is, en die stond dus gewoon in Milaan.
Gaurie, Looi en Bram in random park.
Gaurie op de modekoe. Die stond ook HEEL toevallig voor de Armani Café.
En zoals betaamt na vrije tijd, we moesten weer terug naar centraal ontmoetingspunt. De Duomo.
Sideview van de Duomo. Het is echt een prachtding.
Niet alleen random koeien, er lag gewoon een gigantisch groot random skelet in de stad met een theatrische Venetiaans masker-achtige neus. Foto met Bob inbegrepen.
En toen het wachten lang begon te duren, ging men compleet random panelen op de gesloten deur van de Duomo re-enacten.
En toen de groep weer compleet was, gingen we naar een Japans restaurant om te eten. Het voedsel was overmatig veel, Gaurie en ik kregen onze sushipalet niet op. Looi en Isaura deden gestoord en Gaurie bewees dat ze niet met stokjes kon eten. Bram gaf een saaie speech. Daarna door naar een ijssalon, waar er veel ijs werd gegeten. De lampjes gingen ook eventjes kort uit om een icecreamcocktail te overhandigen aan Bram die jarig was. Twas fun.
Faghag/Fag loving.
Looi met vega-hap.
Oh ja, de vage gebaren. Looi en Isaura deden dit constant door het hele Milaangebeuren heen. Logica was ver te zoeken.
Naderhand nog een cocktailbar opgezocht, maar moesten binnen een uur weer weg om de laatste metro te vangen richting hostel.
Bram stapte even kort uit de metro, welke zonder hem wegreed. De groep ging terug naar de hostel, na dit korte bericht te hebben achtergelaten op het prikbord.
Op de hostel ging men door met gaer zijn, zoals Izzie en Aggie aantonen. Er was wijn aanwezig, maar geziene Izzie die had uitgekozen op basis van de plaatjes op de etiketten... ze waren niet bepaald van hoogstaand niveau. (Lees: ranzig)
Dag 3
De dag begon wederom met een gebrek aan slaap en een grote behoefte aan caffeïne. We waren deze keer vroeger opgestaan voor een lezing van JETRO en JCC. Eerste wat de groep deed was natuurlijk eventjes een café induiken naast de Duomo. Waarna er een minor split-up time was van iets meer dan een uur, just to meet up again afterwards om richting JETRO kantoor te gaan.
Yoor, Aggie, Bobov en Gieltje in café.
Devran, Looi en ik.
Will sell souls for caffeïne.
Met de groepssplitsing gingen Bram en ik eventjes een rondje centrum doen. We kwamen langs deze oude marktplaats, wat nu een oorlogsmonument schijnt te zijn.
Reflectie van de Duomo in één van de grote winkelramen van de Galleria. Inclusief een Loraine toen ze nog lang haar had.
JETRO/JCC lezing. Cursusje wakkerblijven. Irritante vragen werden gesteld. En Japanse vrouwen, serieus. Hoe klein ze ook mogen zijn, jullie MOETEN ook gewoon een bh dragen. De wereld hoeft niet te zien wanneer jullie het koud hebben.
Een koe met een politieke statement.
Een Inter Milan supporterskoe?
Na de minder interessante lezingen gingen we op bezoek bij de faculteit Japans. Er was niks te zien, maar wel een leuke toer van de Uni daaro. Ook kwamen we een stand tegen van de Leninistische Studenten Partij, which was kinda cool. Maar helaas mislukte mijn foto daarvan.
Groep voor de Uni.
Groep in de Uni. Heb er wel begrip voor waarom Looi richting Italië is vertrokken. Zelfs de universiteitsgebouwen zijn mooier daar.
Ik, Patricia, Devran en Agnoek, al chillend ergens.
Men ging vervolgens naar een parkje om daar te chillen. Daarna splitste een deel van de groep zich naar de politicologische faculteit te begeven (incl. mijzelf), terwijl de rest achterbleef in de speeltuin (japanologen groeien ook nooit op...).
Evelien en Pyke in park.
Gaurie, Bob en Michiel in park.
Meer Michiel, Isaura en Ger-Bart in park.
De immer enthousiaste Sue, Devran en Patricia in park.
Looi en de tourleaders Vanessa en Enea (niet bijster aardig).
Italiaanse logica. Een deur midden op de muur, balkon ervoor bouwen en dan kan ie niet meer open. Voor een gesloten deur staan wordt plotseling heel letterlijk.
Meanwhile... back in the park: Pyke, Michiel, Steven and Sue conquered the tower.
Na alle faculteitsbezoekjes gingen we door naar één of andere kapel. Beetje een melancholisch interieur, het geheel aan versieringen, met uitzondering van een Mariabeeld, bestond uit beenderen. En daarna door naar een pizzatent om even wat food te kunnen scoren. Daarna splitste de groep zich wederom: de meerderheid ging naar huis. Looi, ik, Yori, Bram, Agnoek, Bob en Gaurie gingen weer het nachtleven wat onveiliger maken.
Kinderskeletjes sterker nog. Weet alleen niet meer wat het precieze verhaal erachter was.
Lady en de Vagebond style flirting: Gaurie en Looi.
En nog meer van hetzelfde, alleen dan in een cocktailbar.
White Russians zijn wel een beetje sindsdien een trend bij ons gebleven. Fltr: Looi, Bob, Aggie en Yori.
ZOMG shameless flirting!
En men ging op twee wijzen naar huis. Moe gedemonstreerd door Gaurie en Bob.
Of een beetje overactief, gedemonstreerd door mijzelf en Bram.
Bij aankomst op de hostel werd er gezellig geborreld met HSVL. En er werd uiteindelijk hints gespeeld. En nog later op de avond werd er gespard. o_O
Looi pronkt trots met één of andere film die hij gekocht heeft.
Praeses representation: Bram namens Tanuki en Victor namens HSVL.
Deze foto is verder ook helemaal niet suggestief.
Agnoek kwam op het idiote idee om mij (shodan Aikidoka) tegen Bram te laten sparren (zoveelste kyu Tae Kwon Do). Waarin we beiden stom genoeg wel een goed en sterk plan konden zien. Vervolgens hebben we elkaar lopen rondsmijten over de hal van de hostel, toen de rest van de Tanuki braaf hun neiri aan het doen waren. Gevolg van dien: 15 min slaap voor mij, dusdanig blauw dat ik op een abused housewife leek en Bram die nog steeds littekens heeft.
Dag 4
Dag vier begon de aftakeling van mijn lichaam. Letterlijk. De dagen ervoor had ik wel een flinke slaaptekort lopen opbouwen, en brak! Deze dag zouden we een bezoek plegen aan de Japanse basisschool, dus wederom vroeg op. En deze dag regende het inmiddels zo hard dat iederens schoenen spontanitair in persoonlijke zwembaden veranderden. Rans.
Looi en ik aan de hard nodige koffie.
Men veranderde mij zonder pardon in Cousin-It.
Isaura toont haar fantastische capaciteit om random op foto's te staan. Verder ook: Devran, Yori en Bob.
De Japanse basisschool. Er werd eerst een lecture gehouden, waarna we kort werden rondgeleid en zelf door de school mochten slenteren. De lecture... ik viel serieus in slaap en schrok met geluid wakker. And everybody stared... The ground should have swallowed me whole at that moment. Lalala.
De Japanse kids waren verder wel immens schattig. Er zat ook een meidje in de muziekklas die spontaan "Goedemorgen" zei, omdat ze een half jaartje ofzo op een Nederlandse Japanse basisschool had gezeten. Te lief!
Groepsfoto met een van de piefen van de Japanse basisschool.
Na de basisschool gingen we ergens eten. Na het ergens eten gingen we door naar het technologische museum van Leonardo Da Vinci. Mijn lichaam begon heftig protest aan te kaarten door autopiloot aan te gooien. Ik weet werkelijk waar niet meer hoe ik van het restaurant naar het museum ben gekomen. Eenmaal aangekomen bij het museum voelde ik me zo lichtjes dat ik dacht dat ik ging flauwvallen. Liep naar een muur toe om even tegen de muur te leunen. Ik reikte met mijn handje naar voren en plaatste naar mijn inzicht mijn hand tegen de muur. Alleen dat de muur 30 cm achter mijn in de lucht zwevende hand stond. Heb vervolgens een uur me bang aan Looi vastgeklampt totdat ik weer lichamelijk wakker was.
Eenmaal bijgekomen was het weer lol. Met Looi al Vyvienne Long zingend door het machinedeel van het museum lopen slenteren.
De Milaan grap: Sue begon mensen als familieleden aan te wijzen. Bij deze het familieportret: mama Loraine, papa Bram, dochterlief Sue en zoontje Looi. Sue noemt me tot de dag vandaag nog steeds mama :D
Looi en ik wijzen naar random oorlogskist.
Pyke verandert ook in een Looney Tunes figuur voor een trein.
Na het museum gingen we weer aan de pizza. We hebben ook alleen maar Italiaans lopen eten daaro, behalve die ene keer Japans dan.
Agnoek en ik deelden niet alleen een pizza, maar we delen ook de gave om gekke koppen te trekken.
Er werd volgens mij na het eten weer gewinkeld. Ik weet ondertussen ook niet meer wat ik toen heb lopen doen. Het is ondertussen ook zo'n 10 maanden geleden, heel die reis. Maar 's avonds gingen we weer "dineren" in een cocktailbar.
Ik, Izzie en Dev, random over iets converserend.
Na het eten gingen we naar het afgesplitste deel van de groep die in het barretje/restaurant van de eerste avond aan het borrelen waren. Eenmaal daar aangekomen vertrok het meerendeel naar huis. Of om te rusten, of omdat ze door drank uit waren geschakeld of omdat ze mensen moesten escorteren naar huis *kuch*. Bram was hevig van mening dat Agnoek ook richting huis moest. Bram's hoge geagiteerde stem: "MAAR ALS ZE NOG ÉÉN DRANKJE NEEMT MOET ZE TOCH NAAR HUIS!" Haha. Anyway/hoe dan ook, een groep is naar een club gegaan in Milaan. Groep zijnde: Looi, ik, Isaura, Devran, Yori, Agnoek en Ger-Bart. Geen idee hoe die club heette, maar het was geniaal en tof en gezellig!
Totdat iemand emo ging doen en Yori zijn telefoon was gejat. Daarna gingen we ook allemaal maar naar huis en slapen.
Looi, Yori, ik en Agnoek's middelvinger (ja, mevrouw was ietsje ver heen) in de club.
Izzie, Yoor en Aggie.
Dag 5
Men was GAER. Iedereen stond doodop op om rustig hun meuk weer in een tas te proppen. En douchen en ontbijten. Uiteindelijk voor de laatste keer met de metro richting de Duomo gegaan, om daar over te stappen naar CS om de bus te pakken naar het vliegveld. Ik weet niks van de busrit, ik was aan het slapen.
De nodige way back shot, met voornamelijk gaere mensen.
Ik weet niets meer van de vlucht terug naar Braboland. Ik heb toen ook geslapen (revolutionair, daar ik normaal nooit kan slapen in vliegtuigen).
Eenmaal aangekomen op Braboland werd LooiLooi opgehaald van het vliegveld door zijn mama en stapte de rest maar braaf op de bus naar Eindhoven CS. Sommigen moesten even nodig middelvingers opsteken naar het PSV stadion. Eenmaal op station werd er afscheid genomen voor het weekend, en ging Loraine-tje braaf weer op haar treintje naar Helmond Brouwhuis.
Fin.