Wat een week..
Vorige week vrijdag zei ik nog tegen een collega dat Tristan bijnanooit ziek is. Dat had ik beter niet kunnen zeggen. Toen ik thuiskwam, was meneer aardig benauwd, en ja hoor, 's nachts kreeg meneer pseudokroep. Dus bij mij in bed laten slapen, want hij raakte in paniek, en kreeg het dus nog benauwder. 's Ochtends ging het wel een beetje, dus hij is wel gewoon naar Geert gegaan. Zondagavond kwam hij weer etrug, en weer bij mij in bed, weer in paniek. 's nachts vond ik hem toch erg warm, en ja hoor 41,2. Meteen de huisartsenpost gebeld en we moesten langskomen. Daar ging ik midden in de nacht met een hardstikke zieke Tristan naar de hap. Hij is even nagekeken en we kodnen weer gaan. Nicks ernstigs gelukkig, hij moest maar uitzieken.
Metd e kerst was hij al aardig opgeknapt, dus hij kon wel zijn cadeaus in ontvangst nemen:D
Tristan is weer beter, en nu begin ik. Een week zonder slaap, en ook nog eens een avondje heftig stappen(jaaa ik heb het tot 24:00 volgehouden, record!!!) zijn niet zo goe voor je heb ik in de gaten.
Metd e kerst was hij al aardig opgeknapt, dus hij kon wel zijn cadeaus in ontvangst nemen:D
Tristan is weer beter, en nu begin ik. Een week zonder slaap, en ook nog eens een avondje heftig stappen(jaaa ik heb het tot 24:00 volgehouden, record!!!) zijn niet zo goe voor je heb ik in de gaten.