(no subject)
Originally published at Կորեոլան. You can comment here or there.
58 տարի առաջ, այս օրը Վլադիմիրյան բանտում վախճանվեց Գարեգին Նժդեհը։ Անհավատալի և ցավալի է, բայց մահից տասնամյակներ անց նրան սկսեցին սպանել արդեն անկախ Հայաստանում։
Մի կողմից նրա «հետնորդ» են իրենց այսօր հռչակում մարդիկ, ում Նժդեհն առանց վայրկյան իսկ վարանելու Տաթևի ձորը կնետեր։
Մյուս կողմից նրա ամբողջ փիլիսոփայական, հրապարակախոսական, գաղափարախոսական ժառանգությունն այսօր մատուցված է մեր հասարակությանը պրիմիտիվացված ու նույնիսկ վուլգարացված ձևով. հատվածական, կտրված ժամանակագրական և տարածական կոնտեքստից։
Բայց Նժդեհի գործը միայն ինտելեկտուալ ժառանգությունը չէր, որը մեզ ավանդեց. Նժդեհի գործը նաև Ղարաքիլիսան ու Զանգեզուրն էր ու քանի դեռ այդ գործն անմահ է, Նժդեհն էլ է ողջ։
