(no subject)
Originally published at Կորեոլան. You can comment here or there.
Ծոծրակիս հաջորդ սերնդի շունչն առաջին անգամ զգացի, երբ մի երեխա մոտեցավ ու թե. «ձյաձյա, չեք ասի՞ ժամը քանիսնա»։ Էդ «ձյաձյան» ինձ պարալիզացրեց, որովհետև ընդամենը 10-րդ դասարան էի։
Երկրորդ անգամ դա եղավ, երբ առաջին անգամ ինձ «պարոն»-ով դիմեցին. էդ մի 2 տարի առաջ էր։ Մինչև հիմա ներվայանում եմ, որ տենց են դիմում։
Երրորդ անգամն էլ այսօր, երբ ինձ հարցրեցին, թե ո՞վ է … Լոբզիկը։ Ու հարցնողը այնպես չի, որ հայ-ադրբեջանանակն թեմայով չէր հետաքրքրվում։
