Het interview
Ik denk niet dat ze er iets van heeft gemerkt, maar ik was aan het trillen en aan het zweten. Waarom? Ik weet het niet. Heel erg moeilijk waren haar vragen niet erg moeilijk (of beter gezegd, niemand weet meer over onze organisatie dan ik). Maar het was het waard: ik heb wel lekker mijn gal kunnen spuien over de Wageningse student (lamme takken), de universiteit (krenten) en het totale gebrek aan cultureel cachet in Wageningen. En volgende week heb ik mijn 15 minutes of fame.