Cathedral
Elke dag kom ik hier weer, om te bidden. Het voelt aan als de gigantische ruimte van een kathedraal. Zonlicht valt door glas-in-lood en kleurt de vloer als een regenbood. De stilte is bijna heilig, bijna overweldigend. Sereniteit allom. Buiten misschien in het hart van wie hier komt.
Ik vraag me af hoe het met u gaat, elke dag feitelijk. Ge loopt, maar dat doet me niet verschieten. Het doet me u ni minder graag zien Ann. Ik heb binnen gekeken, ik weet wat daar is. Liefde vervaagt niet zo maar. En ja, ik noem het liefde, en als gij het anders noemt, dan vraag ik me af, of ge uzelf ni te kort doet? Ik ervaar u als een oprecht persoon, verward misschien, maar wel echt. Ik blijf van u houden, zonder reserve. Omdat ik geloof in iets beters, omdat ik geloof in u. Omdat ik geloof dat wij tesamen alles aankunnen. Het maakt mij sterk.
Ik wil bij u zijn. Ik zie iets mooi int verschiet als dat gebeurt. De keuze blijft altijd bij u. Misschien is uw hart er niet klaar voor, misschien denk je: wat als ik toegeef en het niet zou lukken, waar laat mij dat dan?
Geloof in mij Ann, ik zal u niet falen. U falen zou gelijk staan aan mezelf falen. Ik heb leren herkennen wanneer het echt is. Dit is echter dan om het even wat dat ik ooit heb gezien, meegemaakt of van heb gehoord. Dat wetende, zou het dom zijn om niet te blijven gaan. Het zou het waard zijn, moest er tussen ons iets gebeuren. Het zou mooier zijn dan wat we al hebben beleefd. Echter, sterker, dieper.
En het zou blijven duren.
Amen.
Percy.