Een nieuw boek
Van moeder kreeg ik voor mijn verjaardag een boek. Ze vroeg me om een cadeautje te bedenken en ik zei: "Er is een boek dat ik graag wil lezen." We zijn meteen naar de boekwinkel in het dorp gelopen en daar hebben we het besteld. En van het weekend kreeg ik het, mooi ingepakt, met boekenlegger en al.
Het heet 'Aanelkaar', en het is een briefwisseling tussen Remco Campert en Kees van Kooten.
‘Ik wil je voorstellen om samen een boek te schrijven,’ schrijft Remco Campert eind 2017 aan Kees van Kooten. ‘We zijn vrij om te schrijven wat we willen. Wel moet er de noodzaak van het schrijven in zitten. Zonder elkaar zouden we het niet geschreven hebben.’
Uit de eerste brief in het boek, van de website van De Bezige Bij
Ik vind het heerlijk, ik zit in een hoekje van de bank, muziekje erbij, iets te drinken, of in een lue stoel achter in het zonnetje in ons tuintje. En dan een poosje lezen.
We hebben bij de bankgiroloterij ook nog een boek gewonnen. 'Rinkeldekink' van Martine Bijl. Daar kijk ik ook naar uit.
Ik kan er wel jaloers op worden, mensen die kunnen schrijven. Die schrijven dan iets, of geven een boek uit en ik lees dat dan en denk: "Wat zeggen ze dat mooi, of raak, of, goed. Dat zou ik ook wel willen kunnen."
Ik kan best dingen, ook best mooie dingen maken, maar schrijven is, vind ik, geen talent van mij.
En toch kruip ik weer achter de computer, terug naar Livejournal, om iets op te schrijven. "Want misschien", denk ik, "als ik hier een vraag stel aan mezelf, verander ik mijn bui. En/of leer ik iets. En/of inspir(it)eer ik iemand. Dat zou mooi zijn."
Mijn vraag:
'Wat wil ik later worden?'
Antwoord:
'Wijs, boekbinder, meubelmaker, fotograaf, schrijver.'
Oh, wacht, boekbinder he? Mmmm...
