Het glas is leeg en vol tegelijk.
Vanmorgen heb ik vervroegd de cursus die ik op woensdagmorgen gaf afgerond met de laatste vier cursisten. Twee ervan stoppen, twee ervan stromen door naar de gevorderdencursus. Het liefst had ik de cursus natuurlijk afgemaakt met ze, maar vier mensen is te weinig voor de opzet van deze cursus. We hebben er een feestje van gemaakt, ik had koekjes mee voor bij de thee en we bespraken nog de laatste onderwerpen die nodig zijn om in te kunnen stromen bij de gevorderden. Het was een fijne les, met een gezellig groepje.
Na de les hielp één van hen me nog met het afassen van de theekopjes en toen was het klaar.
Na de afwas echter, kwam een cursist die eerder was afgehaakt vertellen dat haar vriendin, met wie ze samen op cursus was gekomen en die ziek was geworden, op sterven lag. We wisten dat ze kanker had, we wisten ook dat ze was opgenomen in het ziekenhuis vorige week, maar we wisten niet hoe erg het was. Ik wist ook dat deze cursist in april oma zou worden. En ze zou een hele leuke oma zijn, denk ik, maar ze haalt april niet.
Op weg terug naar huis moest ik mezelf steeds weer aansporen om mjn hoofd bij de weg te houden. Daar heb ik voordeel van mijn zen beoefening: ik heb heel veel oefening in het richten van mijn aandacht. Dat is een fijne vaardigheid op zulke momenten.
De tank van de auto was bijna leeg, dus stopte ik nog bij het benzinestation en daar had ik tijdens het tanken uitzicht op een tiental mensen die hun auto aan het poetsen, wassen en uitstofzuigen waren. Zo banaal. Waarom deden ze dat? Auto's gaan echt niet langer mee, ze rijden niet fijner of zuiniger als ze schoon zijn. We kunnen allemaal elk moment omvallen en op ons sterfbed terechtkomen en zij stonden daar hun auto te wassen! Ik kon er niet bij.
Gelukkig stond er een mevrouw tussen de autowassers met een lesauto. Voor die rij instructrice was het wel belangrijk dat de auto schoon en netjes was. Want voor haar levert een schone auto meer inkomsten dan een vieze. En wie weet was die mevrouw al oma (zou best kunnen, gezien haar leeftijd). En als oma meer inkomsten heeft, dan heeft haar kleinkind daar misschien wel iets aan.
Ik werk aan mijn mentale conditie om dit te kunnen zien. Om niet boos te worden op mensen die hun auto wassen terwijl er honger in de wereld is. Om te kunnen luisteren naar een oud-cursist die haar beste vriendin verliest vandaag. Om een feestje te kunnen vieren met cursisten die al zoveel bereikt hebben dat het me blij maakt. Het is er allemaal tegelijk.
Ik neem nog een glas water, ik ben eraan toe. Mijn glas is leeg en vol tegelijk.