(no subject)
Telefonum öldü. En sevdiğim elektronik aletim, elimin bir parçası, canım telefonum bu hayata dayanamayıp pilini bitirerek gitti. Pili dayanmadı. Şimdi kocamın eski telefonuna geçiş ( çiş ) yapmaya çalışıyorum ve sevmedim bu gerzek aleti! Bir kere tuşları dokunmatik. Nefret bir şey dokunmatik tuş. Sonra içinde bana ait olmayan bir sürü numara kalmış ve hepsini silmeye kalktığımda hiç kimsenin bilmediği bir şifre soruyor bu lanet şey. O en bildik 0000 ya da 1234 şifreleri girdim banamısın demiyor. İlla silmeyecek. Daha şimdiden bana karşı. Eski sahibine sadık bir alet O. Sevmedim işte. Benimkisi böyle, bir makyaj malzemesi gibiydi, ipoda benzerdi, ruj sanılırdı, kız gibiydi. Telefonum da telefonum.
Ayrılık sendromu yaşıyorum. Her manada...
Bu arada evdeki masa üstü bilgisayarın da ekranı simsiyah oldu kaldı. O da çalışmıyor. Zaten ben de kendimi iğrenç bir çirkin gibi hissediyorum. Sanki iki gün içinde her yerim ucube oldu. Yağmur yağıyor. Bu çok hüzünlü geliyor. Ağlamak istiyorum ama içim bomboş. Belki bu akşam iyileşirim. Haftasonu okulu başlıyor! Oraya gideyim, orası kalabalık, orda öğrenecek yeni şeyler var, orda çalışır yorulurum, bana iyi gelir beki.
Tek oh dediğim şey ay halimin gelmiş olması. Bu ay ya hamile kaldıysam diye aklımı sıyırmıştım. 5-6 gün gecikti salak şey. En sonunda ne olursa olsun doğururum herhalde dediydim. Bunu diyebilmem demek o kadar büyük riskler almam demek ki, ben bile kendime şaşırdım. Neyse, değilmişim. Artık yeniden kendi doğum kontrolümü uygulayabilirim. Bu işi adamlara bırakmak çok hıyar bir durum. Sonuçta hamile kalacak olan kendinken ne diye erkeklere bırakırız ki bunun kontrolünü. Ve ayrıca 2000 li yıllara gelindiği halde ne diye doğum kontrolü hala bu kadar gelişmemiş halde duruyor? Sonuçta kız kısmının başına geliyor diye olabilir mi? Yani 35 yaşından sonra hap kullanmak tehlikeli oluyormuş,. E her kadın spiral taktırtamıyor. Taktırtmış olsan arada ara vermen gerekiyor. Ne yapacaksın? Ne saçma!
Dur bakayım neydi?... Hah, "saçma, tuhaf" bunlar benim kelimelerim. HIRRRRRRRRR.
Ayrılık sendromu yaşıyorum. Her manada...
Bu arada evdeki masa üstü bilgisayarın da ekranı simsiyah oldu kaldı. O da çalışmıyor. Zaten ben de kendimi iğrenç bir çirkin gibi hissediyorum. Sanki iki gün içinde her yerim ucube oldu. Yağmur yağıyor. Bu çok hüzünlü geliyor. Ağlamak istiyorum ama içim bomboş. Belki bu akşam iyileşirim. Haftasonu okulu başlıyor! Oraya gideyim, orası kalabalık, orda öğrenecek yeni şeyler var, orda çalışır yorulurum, bana iyi gelir beki.
Tek oh dediğim şey ay halimin gelmiş olması. Bu ay ya hamile kaldıysam diye aklımı sıyırmıştım. 5-6 gün gecikti salak şey. En sonunda ne olursa olsun doğururum herhalde dediydim. Bunu diyebilmem demek o kadar büyük riskler almam demek ki, ben bile kendime şaşırdım. Neyse, değilmişim. Artık yeniden kendi doğum kontrolümü uygulayabilirim. Bu işi adamlara bırakmak çok hıyar bir durum. Sonuçta hamile kalacak olan kendinken ne diye erkeklere bırakırız ki bunun kontrolünü. Ve ayrıca 2000 li yıllara gelindiği halde ne diye doğum kontrolü hala bu kadar gelişmemiş halde duruyor? Sonuçta kız kısmının başına geliyor diye olabilir mi? Yani 35 yaşından sonra hap kullanmak tehlikeli oluyormuş,. E her kadın spiral taktırtamıyor. Taktırtmış olsan arada ara vermen gerekiyor. Ne yapacaksın? Ne saçma!
Dur bakayım neydi?... Hah, "saçma, tuhaf" bunlar benim kelimelerim. HIRRRRRRRRR.