էլիտար բեռնատարները

May 19, 2016 10:43


Մտածում էի՝ ինչ գրեմ բլոգում, վաղուց չեն գրել, որոշեցի այս խոսակցությունը ներս բերել ( Read more... )

հոգնել եմ մարդկանցից հանուն մարդու, կամ-կամի ֆենոմենը, պյուռոսյան, 3 շիշ ձեթ, play-off, և այլ զանգվածք, պետությունս ՀԿ է

Leave a comment

nrbakert_tashuk May 19 2016, 07:16:27 UTC
Ես Նազենի Հովհաննիսյանից դրա համար հիասթափվեցի․․․ Մի օր ինչ-որ հաղորդում էր։ Բազմազավակ ընտանիք էր, ինձ թվում է աղանդավոր էին, վստահ չեմ, բայց դա կարևոր չի։ Սարսափելի պայմաններում էին ապրում․․․ Ու Նազենին ահավոր գռեհիկ հայտարարեց, որ չբազմանան․․․ Բացարձակ իրենից չէի սպասում նման բան․․․ Կարելի էր և մեղմ ասել նույն միտքը․․ Դու պիտի որեշես ով քանի երեխա ունի։ Կամ եթե դու կուշտ ու մաքուր ապրում ես, վստահ ես, որ վաղն էլ ես այդպես ապրելու․․․ Կյանքն այնքան անակնկալ բան է․․․

Աղքատ քաղաքացին պետության մեղքն է նախ և առաջ, հատկապես հայկական այսօրվա հասարակությունում։ Մարդիկ գնում եմ երկրից միմիայն աղքատ չլինելու համար՝ որովհետև հասկանում են, որ աղքատության պատճառն աշխատանք չունենալն է։ Ճակատագրի հեգնանքն է, ամենաաշխատասերը ժողովուրդը իր հողում աշխատանք չի գտնում, գնում է ուրիշի դաշտերը ծաղկացնելու․․․ Գիտես, առաջ մտածում էի, որ գնում են․․ Հիմա հասկանում եմ, որ ինչ-որ առումով ախր աղքատի հոգեբանությամբ մեծանալը սարսափելի բան է․․․ Միգուցե որ փրկվում են դրանից, դա վատ չի․․․ Մի խոսքով, տխուր է․․․

Կուշտը սովածին մեծ-մեծ է փրթում․․․ Քաղքենիությունից է․․․ Ինչ ես նյարդերդ քայքայում, չեմ հասկանում․․․

Reply


Leave a comment

Up