խոսքի ու լայքի ազատության օրվա սկիզբը
կակ էտը բիլը
Մի հեռուստահաղորդում կար, է՞՞՞
Ծնողները զանգում էին, նախ հերթագրում էին իրենց երեխաներին, տանում ստուդիա... Երեխաներին նույնանման շորիկներ էին հագցնում, մտցնում լիքը կամերաներով մի սենյակ, ուտելիք դնում, որ խաղան:
Կողքից էլ հրահրում էին:
Խաղի իմաստը նրանում էր, որ սրանք էդ սնունդը ոտքերի տակ լցնեին, իրար խփեին, շպրտեին, մեծերն էլ նայեին, ուրախանային իրենց երեխաների արածներով, զանգեին հօգուտ ակտիվ երեխայի /կամ սմս, չեմ հիշում/:
...
տենց
Երեկ սա երկար ու վերլուծականի պես էի գրել, բացեցի, ԿՄ-ն չասաց` ուզում ես սևագրից վերականգնեմ ՞՞՞
Հիմա էլ երկար գրել չեմ ուզւմ:
Մի եսիմ ինչ էլ չի, որ պարզ չլինի:
Բայց փաստորեն` էդքաաան ծնողի հասարակ բանը պարզ չէր:
Մի երեխայի եմ հիշում. Ով գցում էր ուտելիքը հատակին, սա խառնվում էր իրար, զարմանում, զարզանդում էր, հավաքում էր գետնից...
Անհանգիստ եմ էդ երեխայի համար. տեսնես ինչ եղավ ՞՞՞
Ոնց էր եղել, որ հասկացել էր՞՞՞
Հաա, հասարակ բանը, բայց էն բանը, որ իրեն ստուդիա բերող ծնողը չգիտեր...