ՕՊԵՐԱՑԻԱ ԹՄԲՈՒԿ. Մի օգնության ձեռք էլ գցեմ Նապոլեոն Սարգսյանին
Հա, էն նույն նրան, ով քաղաքը դարձնում է բոշի յուրտ: Պահպանած շենքերը տեսել եք ՞՞՞
Տակը հին շենքից ֆասադ, գլխին` նոր, մի քանի հարկանի վեռանդա:
Սյուռ է: Ահասարսուռ սյուռ:
Հիմա ասել` հիմարություն է, անճաշակություն է, ճարտարապետություն չի, տո դու ով եղար, որ իմ քաղաքը սենց այլանդակում ես, սա տեսնես դիտմամբ է անում՞՞՞ ... հա, այս ու բոլոր մնացած ձեր խոսքերը զուր են:
Անում են: Ու այնքան կրքոտ, որ` անելու են:
Հիմա` հենց բան ես հարցնում քաղաքի գլխավոր ճարտարապետին, ասում է` ուղղակի ինձ չեն սիրում...
Միտեսակ` սրտից թույլ ու սիրակարոտ մասսա են հիմա գլխավորները... Մի ասեք` վատա... շենքը` կցմցած-կարկատած, արձանները...
Մի, էլի մի:
Ես բան եմ մտածել. Ասում եմ` Նապոլեոնին գլխի գցեմ, որ բոլոր շենքերի գլխին էլ մի-մի անճոռի... այսինքն` իր սրտով մի բան թող կառուցի: Ու Երևանը կոչենք` անհամատեղելիության քաղաք: Գան նայեն, զարմանան, թե մարդկային միտքը ինչեր կարող է չհամատեղել: Ձեռքի հետ զարմացած զբոսաշրջությունն էլ կզարգանա:
Աշտոժ:
էս էլ սենց: