Բնազդներ և զգացմունքներ - 3 (հաաայ գիտի, սրա երկուսը երբ էի գրել ՃՃ)
Ամռանը վատացա հանկարծ, սիրտս խառնեց, գնացի հետ տալու, գլուխս խփեցի դռանը...
Տենց` մի երեք-չորս անգամ, մինչև շտապ օգնությունն եկավ.... Չէ, anushanahit -ի ասած ուշանալը չկար:
Նորմալ եկան:
...Հիմա բժիշկը նայում է ճակատիս, ասում է` հո գլուխդ ինչ-որ տեղ չես խփել ՞՞՞
Դե, ջոկում եմ ուր է տանում, դեպի ուղեղի ցնցում...
Մտածում եմ, բնազդաբար եմ բայց մտածում, էլի` ասեմ` հաաա...
Լավ չեմ զգում, բա որ չկարողանամ բացատրել, որ սկզբում հետ եմ տվել, հետո եմ գլուխս խփել...
Ասում եմ` չէէէէէ.. ծը:
Ու քանի որ ճակատս թարմ խփխփած է, կարմիրը կամաց-կամաց կապտում է, բժշկի աչքի առաջ.
Սա թե` հաստատ չես խփել ՞՞՞
Ես աչքերս չռում եմ, որ միամիտ տեսք ստանամ ու գլուխս օրորում եմ` ՉԷԷԷ` ՉԷ:
Ինձ թվում է, ինքը որոշեց, որ ցնցելու բան չկար, հանգիստ թողեց:
Հանգիստը որն է այսինքն՞՞՞
Անցան առաջ:
Բուժման հետքը ցույց որ տամ, չէ՞՞՞ ....
Լրիվ զգացմունքներ են...