բաց բազար
Նոր տարվա համար միս էի գնում: Այդ մսավաճառը վաղուց կա, միշտ թարմ միս ունի, իր հաճախորդները, շատ շուտ սպառվող ապրանք, անգիր արած ճաշակներ...
- Թանկ է բայց,-ասում է մի կին:
- Գնա ուրիշ տեղեր նայի, էլի կգաս,-սկզբում ինձ թվում է, որ չարախնդալով ասաց:
Ես տեղիցս չեմ շարժվում, որովհետև արդեն մյուս տեղերը նայել եմ:
Էս կինն էլ, պարզվում է:
-Քուր ջան,- արդեն տիրաբար միտեսակ բացատրում է մսագործը,- ես գիտեմ ինչ եմ ասում:
Քուրջանի գնալուց հետո որոշում է ինձ լուսավորել.
-Լրիվ ավելորդ բան է էս «նորտարին». մարդիկ նույնիսկ պարտքեր են անում, որ ինչ անեն՞՞՞ ՈՒՏԵՆ: /փռթկում ենք երկուսով/ Գնացել էի Սիթի. Մսերը նայելու... ... ... էդ որ Լֆիկը պարտքով փող է բաժանում ու իր ապրանքն է սաղացնում, է՞՞՞ Առնում են: Առնում են Լֆիկի հին ապրանքը` պարտքով. Որ հետո, մարտին, Լֆիկին մի բան էլ ավել տան...
Նայում ենք իրար ու այս անգամ չենք խնդում:
ՈՐ ՈՒՏԵՆ:
Կամ` Լֆիկի հինը:
Խնդալու չի:
Եսիմ:
Նույնիսկ մատաղն ենք սխալ անում:
Պիտի բաժանել չունևորներին:
Բան հիշեցի: vahemart-ի հետ որ գնացել էիք Էջմիածին, նկարելու, /ի դեպ` ՎահեՄարտը հուշարձանների ցուցակը տպած հետը ման է տալիս, ինչը նկարում է, մոտը նշում է.../, է՞՞՞ Սարկավագները նոր դուրս էին եկել ճաշարանից: Ներսում մարդ չկար: Դե, եկեղեցիների խցերը նայելիս թվում է, թե հոգևորականները հիմա էլ են ճգնում մութ ու ցուրտ այրերում, ցամաք հաց ու ջրով սնվում... Մոտեցա լուսամուտին: Ճաշարանի ներսը լուսավոր էր ու երևի տաք: Սպասքը` միանման էր, սիրուն: Սնունդը`... մաքուր կերած: Ավելացրած կամ փչացրած ուտելիք չկար: Մի քանի կտոր հաց միայն /սա չէի ուզում գրել, հետո ավելացրեցի/:
«Կընկնեք մուրալու հափրած որկորով...»:
Քիչ է:
Շատ է:
Ինչքանը՞՞՞
Հ.Գ.- Էս տարի ես էլ սնունդ փչացրեցի...
- Թանկ է բայց,-ասում է մի կին:
- Գնա ուրիշ տեղեր նայի, էլի կգաս,-սկզբում ինձ թվում է, որ չարախնդալով ասաց:
Ես տեղիցս չեմ շարժվում, որովհետև արդեն մյուս տեղերը նայել եմ:
Էս կինն էլ, պարզվում է:
-Քուր ջան,- արդեն տիրաբար միտեսակ բացատրում է մսագործը,- ես գիտեմ ինչ եմ ասում:
Քուրջանի գնալուց հետո որոշում է ինձ լուսավորել.
-Լրիվ ավելորդ բան է էս «նորտարին». մարդիկ նույնիսկ պարտքեր են անում, որ ինչ անեն՞՞՞ ՈՒՏԵՆ: /փռթկում ենք երկուսով/ Գնացել էի Սիթի. Մսերը նայելու... ... ... էդ որ Լֆիկը պարտքով փող է բաժանում ու իր ապրանքն է սաղացնում, է՞՞՞ Առնում են: Առնում են Լֆիկի հին ապրանքը` պարտքով. Որ հետո, մարտին, Լֆիկին մի բան էլ ավել տան...
Նայում ենք իրար ու այս անգամ չենք խնդում:
ՈՐ ՈՒՏԵՆ:
Կամ` Լֆիկի հինը:
Խնդալու չի:
Եսիմ:
Նույնիսկ մատաղն ենք սխալ անում:
Պիտի բաժանել չունևորներին:
Բան հիշեցի: vahemart-ի հետ որ գնացել էիք Էջմիածին, նկարելու, /ի դեպ` ՎահեՄարտը հուշարձանների ցուցակը տպած հետը ման է տալիս, ինչը նկարում է, մոտը նշում է.../, է՞՞՞ Սարկավագները նոր դուրս էին եկել ճաշարանից: Ներսում մարդ չկար: Դե, եկեղեցիների խցերը նայելիս թվում է, թե հոգևորականները հիմա էլ են ճգնում մութ ու ցուրտ այրերում, ցամաք հաց ու ջրով սնվում... Մոտեցա լուսամուտին: Ճաշարանի ներսը լուսավոր էր ու երևի տաք: Սպասքը` միանման էր, սիրուն: Սնունդը`... մաքուր կերած: Ավելացրած կամ փչացրած ուտելիք չկար: Մի քանի կտոր հաց միայն /սա չէի ուզում գրել, հետո ավելացրեցի/:
«Կընկնեք մուրալու հափրած որկորով...»:
Քիչ է:
Շատ է:
Ինչքանը՞՞՞
Հ.Գ.- Էս տարի ես էլ սնունդ փչացրեցի...