Գրել էի, թե
ինչպես Եգիպտոսում Աշոտ Սրբազանին ասացի` Օրհնիր, Սրբազան ու գլուխս խոնարհեցի… Հետո
Նոնինոն ասաց, որ պիտի ասեի` Աստված օգնական: Ամաչեցի տգիտությանս համար:
Ավելին, երբ պատմեցի սա, ասացին, թե Սրբազանը չպետք է ձեռքը դներ գլխիս, չի կարելի…
Խառնվա, ինչպես հանցագործ…
Բայց այնքան շնորհակալություն ու խաղաղություն կար մեջս, երբ Սրբազանի օրհնանքից հետո մտա եկեղեցի: Բա ով օրհներ ինձ Եգիպտոսում՞՞՞
Ու հիշեցի Քրիստոսի ասածը: Երբ մեղադրում են, թե` քո աշակերտները շաբաթը չեն պահում…Ասում է` մարդը չէ շաբաթ օրվա համար, այլ շաբաթ օրը Մարդու:
Միայն չասեք, թե չի ասել…
Շնորհակալ եմ, Սրբազան: Աստված Օգնական: