Ook deze is weer schaamteloos ge-repost van Walter McKone, maar ik vond 'm wel heel mooi: een aflevering van "Extreme Pilgrim" van de BBC, waarin een christelijke priester uit een klein dorp in Engeland gaat kijken bij de Shaolin-monniken hoe zij verwezenlijking/verlichting/God vinden:
http://www.youtube.com/watch?v=vIAVx5KHHZ0 Ik vind de opmerking van die priester zo mooi als hij zijn frustraties over za-zen uit, dat het maar niet stil wil worden in zijn hoofd, en dat dat misschien wel komt door onze "mindset" in het Westen: alles moet snel, nu, meteen, en elke seconde van de dag worden we gebombardeerd met geluid, beelden en indrukken en wordt ons verteld wat we moeten doen, hoe we moeten leven, en vooral wat we moeten kopen.
Ik denk dat die man daar wel de vinger op de zere plek legt. En het gekke is, we vragen ons af waarom iedereen zo gestresst is? Elke seconde dat we "niets" doen, is verloren tijd, en tijd is geld, dat is ons motto. En daardoor zijn we de stilte verloren, en worden we langzaamaan gek. Komt daarbij dat de stilte ook letterlijk verloren is, want het is ook heel makkelijk om herrie te maken: het kost geen moeite meer. Je drukt een knopje in, je draait aan een wieltje, of je jengelt aan een gaspedaal, en je hebt zoveel decibellen als een straaljager, zonder ook maar een druppel zweet te laten.
Ik vraag me wel eens af hoe stil het was, 400 jaar geleden, toen er nog geen fabrieken, motoren en luidsprekers waren.
Kenshin.