kantora u niepracouny dzien
kantora u niepracouny dzien, asabliva uvosien, asabliva pasla taho, jak sciamniela - heta štos vielmi pravilna utulnaje. tamu, što pryxodziš pa svajamu žadanniu, nie spazniajessia, tamu, što pusta i zahadzzia pradčuvaješ, xto jašče pryjdzie siudy z toj ža metaj.
sionnia pa darozie u kantoru ja prypynilasia la vilniaus vartai - vilniaus tvartai, brama-xlavy, novabudoulaj pad sojmam, jakaja na minulym tydni adčynilasia darahim dziesiacixvilinnym salutam. prypynilasia pahladziec, jak niaspynnaja transpartavaja plyn zjaždžaje z mastu i znikaje u tuneli pad samimi xlavami i čamusci uzhadala, jak čatyry hady nazad mianie nie xaciela pakinuc pačuccio straty - saplivaje, tineidžerskaje. ciapier ja zrazumiela, što tady sapraudy razvitalasia z vilniaj, takoj, jakaja jana byla - mienš zamkou, mienš zalatoj i perspektyunaj moladzi, mienš dzikix hrošaj.
pasla taho, jak tady ja praz miesiac viarnulasia, usio bylo inakš, nie majo. hatecore štučnasci. pamierli usie vilenskija pismienniki, kaža moj siabra N, a novyx niama. pisanina pra horad zastalasia u dvaccatym stahodzzi.
sionnia ja dumaju pra toje, što praz sutki mianie čakaje berlin. mahčyma na hety raz ja viarnusia i usio znou budzie inakš. nia horš, a moža kryxu lepej. zauvažac dobraje značna lahčej, kali ni na što nie spadziajessia, kali viedaješ, što vyžyc heta užo zusim nie skladana, što svaje miescy možna zbudavac samomu, što a čacviertaj ranicy kuxonnuju filazofiju zamianiajuc vieršyki i na svaje sviaty možna zaprasic svaix siabrou. tady zusim nia važna, što heta usio časova i zautra idučy pa vulicy znou nie paznaješ palovy budynkau.
current reading:
william gibson - spook country
людмила улицкая - сонечка
sionnia pa darozie u kantoru ja prypynilasia la vilniaus vartai - vilniaus tvartai, brama-xlavy, novabudoulaj pad sojmam, jakaja na minulym tydni adčynilasia darahim dziesiacixvilinnym salutam. prypynilasia pahladziec, jak niaspynnaja transpartavaja plyn zjaždžaje z mastu i znikaje u tuneli pad samimi xlavami i čamusci uzhadala, jak čatyry hady nazad mianie nie xaciela pakinuc pačuccio straty - saplivaje, tineidžerskaje. ciapier ja zrazumiela, što tady sapraudy razvitalasia z vilniaj, takoj, jakaja jana byla - mienš zamkou, mienš zalatoj i perspektyunaj moladzi, mienš dzikix hrošaj.
pasla taho, jak tady ja praz miesiac viarnulasia, usio bylo inakš, nie majo. hatecore štučnasci. pamierli usie vilenskija pismienniki, kaža moj siabra N, a novyx niama. pisanina pra horad zastalasia u dvaccatym stahodzzi.
sionnia ja dumaju pra toje, što praz sutki mianie čakaje berlin. mahčyma na hety raz ja viarnusia i usio znou budzie inakš. nia horš, a moža kryxu lepej. zauvažac dobraje značna lahčej, kali ni na što nie spadziajessia, kali viedaješ, što vyžyc heta užo zusim nie skladana, što svaje miescy možna zbudavac samomu, što a čacviertaj ranicy kuxonnuju filazofiju zamianiajuc vieršyki i na svaje sviaty možna zaprasic svaix siabrou. tady zusim nia važna, što heta usio časova i zautra idučy pa vulicy znou nie paznaješ palovy budynkau.
current reading:
william gibson - spook country
людмила улицкая - сонечка