Hai, doozo
Wauw, ben hier alweer een maand. Time flies like an arrow. Fruit flies like a banana. Ik heb deze ietwat flauwe woordgrap uit proberen te leggen aan de Japanse juf hier, maar ze snapte hem niet. Ze snapte ook niet waarom één van onze grote filosofen ooit 'booru wa maru desu' (de bal is rond) had gezegd. Dat sprak toch voor zich? Ja, maar dat heeft Johan ook nooit tegengehouden...
Trouwens, overbodige dingen zijn hier aan de orde van de dag. Er is zelfs een orde van overbodige mensen: de Hai-doozo/ het playmobilmannetje. Hij staat op plekken waar iets verbouwd wordt en waarschuwt mensen dat er iets verbouwd wordt. Je ziet bijvoorbeeld een stoep open liggen waarnaast een duidelijke omleiding is gemaakt met hekken en pionnen en dan staat daar nog iemand naast die als je langsloopt "hai, doozo" zegt. Iets wat ongeveer 'ja, alstublieft' betekent. Hij heeft een zwart pakje aan met fluorescerende banden erop en voor de avond lichtjes, zodat hij goed zichtbaar is. Ik vraag me af of hij 's avonds als hij gaat slapen denkt: 'zo, ik heb weer een hoop mensen behoedt voor onnodige struikelpartijen en andere kleine ongemakken'. Het voordeel is wel dat hij aan het werk is en zich dus ook nuttig voelt. Maar het blijft een beetje vreemd. Ongeveer even vreemd als eten bij de McDonalds hier. Ten eerste zal een Japanner je niet begrijpen als je gewoon McDonalds zegt. Zeg echter Mekurodonuradusu, of iets wat erop lijkt, en zijn gezicht zal oplichten: aaaah, de mekurarudonadusu! Je komt er binnen, bestelt je Teriyakiburger (de reden van onze komst, was ons van harte aangeraden) en wordt naar je plaats geleidt (!). Als je merkt dat je je tas niet kwijt kunt, komt er een medewerker met een krukje, waar je hem op kunt zetten. (!!) Als je je eten ophebt en aan jeOreo McFlurry zit te slurpen komt een andere medewerker je blad afruimen. (!!!) Vervolgens wordt je bij het verlaten van de zaak door het gehele personeel achter de balie, zo'n 5 man, vriendelijk 'bedankt!' toegeroepen. (!!!!)
Ik probeerde me de nederlandse Mac te herinneren: een ongeïnteresseerde tiener genaamd Dillan (sic) die de kassa niet begrijpt wordt door een zo mogelijk nog ongeïnteresseerdere tiener met stropdas (de manager) uitgelegd dat het wisselgeld van 10,00 bij een burger van 3,50 toch echt geen 7,50 is ('kijk, Dillon, *wijst* het staat hier in het schermpje'). Ik schoot in de lach. het Japanse personeel keek me vreemd aan.
Maar, ik voel me al een beetje thuis. De meisjes achter de balie van het hotel kennen mijn kamernummer al, ik heb 'common people' van Pulp gekaraoked met Japanse meisjes die ik op een ambassadefeestje had ontmoet, ik kan zonder te verdwalen van hier naar Harajuku wandelen en kan in het Japans zeggen dat het heel lekker was in de Onsen. Een Onsen is een bad van water uit een natuurlijke hete bron, wat inhoud dat het een beetje vreemd van kleur is, maar wel heel lekker om in te zitten. Ware het niet dat het openbare baden zijn met een geheel eigen etiquette. Je komt binnen in het vrouwenbad en pakt een klein plastic krukje Daar ga je op zitten en je begint jezelf te wassen. De dames die al in het bad zitten houden je stiekem met argusogen in de gaten, want je bent zo'n vieze buitenlander die vast niet weet hoe het hoort. Je schrobt je dus demonstratief achter je oren en tussen je tenen, wast je haren, spoelt je grondig af en gaat in bad. Je handdoekje mag niet mee, dus dat leg je naast het bad of op je voorhoofd. Toen Karen en ik erin stapten, hoorden we twee Japanse dames zeggen: "Ze deden het zomaar goed!" "ja, maar er hangt ook een bordje" "ja, dat is waar ook, er hangt een bordje". Daarna vroegen ze mij en Karen in het Japans of we het lekker vonden. Ja, we vonden het heel lekker. Of buitenlanders Onsens ook lekker vonden. Ja, dat vonden ze. Of je er niet een heel goed gevoel van kreeg. Jazeker, een heel goed gevoel. Dat we goed waren in Japans. Nee, dat waren we nog niet. De dames lachten en zeiden tegen elkaar dat we zelfs wisten hoe we daar op moesten antwoorden. Bescheidenheid is namelijk erg belangrijk in Japan, en gewoon dankjewel zeggen als je een compliment krijgt is not done. Daar moet je als Nederlander wel aan wennen. Als iemand je in Nederland vraagt of je goed kunt zwemmen en je zegt 'nee' en trekt daarna tien baantjes vlinderslag, zal een nederlander zich in het ootje genomen voelen. Een Japanner zal juist denken: wat goed dat hij/zij zo bescheiden is!
Die onsen waar wij waren was trouwens in Hakone, een streek die bekend staat om zijn warmwaterbronnen en om het prachtige uitzicht op de berg Fuji. Nu was het toen wij in de kabelbaan naar het uitzichtpunt zaten mistig, dus zagen we eigenlijk alleen de andere karretjes opdoemen uit de mist en weer verdwijnen, maar bovenop was het leuk: er waren zwavelbronnen, dus er hing een constante rotte eieren lucht en als je een vers ei in dat water kookte werd de schaal zwart. Je kon die eieren kopen en opeten en ze smaakten gewoon naar ei. Het leek wel pasen.
De volgende dag was het heerlijk helder weer, dus we hebben eindelijk het symbool van Japan, de berg Fuji, van dichtbij gezien. Hoera!
Om op een hele andere noot te eindigen: vandaag heb ik toen ik in het Yoyogi park een boekje lag te lezen een hondje zonder zonnebril, bijenpakje of
met de baas matchend Burberry jasje gezien. Er is hoop voor de tekkels van Tokyo.
Trouwens, overbodige dingen zijn hier aan de orde van de dag. Er is zelfs een orde van overbodige mensen: de Hai-doozo/ het playmobilmannetje. Hij staat op plekken waar iets verbouwd wordt en waarschuwt mensen dat er iets verbouwd wordt. Je ziet bijvoorbeeld een stoep open liggen waarnaast een duidelijke omleiding is gemaakt met hekken en pionnen en dan staat daar nog iemand naast die als je langsloopt "hai, doozo" zegt. Iets wat ongeveer 'ja, alstublieft' betekent. Hij heeft een zwart pakje aan met fluorescerende banden erop en voor de avond lichtjes, zodat hij goed zichtbaar is. Ik vraag me af of hij 's avonds als hij gaat slapen denkt: 'zo, ik heb weer een hoop mensen behoedt voor onnodige struikelpartijen en andere kleine ongemakken'. Het voordeel is wel dat hij aan het werk is en zich dus ook nuttig voelt. Maar het blijft een beetje vreemd. Ongeveer even vreemd als eten bij de McDonalds hier. Ten eerste zal een Japanner je niet begrijpen als je gewoon McDonalds zegt. Zeg echter Mekurodonuradusu, of iets wat erop lijkt, en zijn gezicht zal oplichten: aaaah, de mekurarudonadusu! Je komt er binnen, bestelt je Teriyakiburger (de reden van onze komst, was ons van harte aangeraden) en wordt naar je plaats geleidt (!). Als je merkt dat je je tas niet kwijt kunt, komt er een medewerker met een krukje, waar je hem op kunt zetten. (!!) Als je je eten ophebt en aan jeOreo McFlurry zit te slurpen komt een andere medewerker je blad afruimen. (!!!) Vervolgens wordt je bij het verlaten van de zaak door het gehele personeel achter de balie, zo'n 5 man, vriendelijk 'bedankt!' toegeroepen. (!!!!)
Ik probeerde me de nederlandse Mac te herinneren: een ongeïnteresseerde tiener genaamd Dillan (sic) die de kassa niet begrijpt wordt door een zo mogelijk nog ongeïnteresseerdere tiener met stropdas (de manager) uitgelegd dat het wisselgeld van 10,00 bij een burger van 3,50 toch echt geen 7,50 is ('kijk, Dillon, *wijst* het staat hier in het schermpje'). Ik schoot in de lach. het Japanse personeel keek me vreemd aan.
Maar, ik voel me al een beetje thuis. De meisjes achter de balie van het hotel kennen mijn kamernummer al, ik heb 'common people' van Pulp gekaraoked met Japanse meisjes die ik op een ambassadefeestje had ontmoet, ik kan zonder te verdwalen van hier naar Harajuku wandelen en kan in het Japans zeggen dat het heel lekker was in de Onsen. Een Onsen is een bad van water uit een natuurlijke hete bron, wat inhoud dat het een beetje vreemd van kleur is, maar wel heel lekker om in te zitten. Ware het niet dat het openbare baden zijn met een geheel eigen etiquette. Je komt binnen in het vrouwenbad en pakt een klein plastic krukje Daar ga je op zitten en je begint jezelf te wassen. De dames die al in het bad zitten houden je stiekem met argusogen in de gaten, want je bent zo'n vieze buitenlander die vast niet weet hoe het hoort. Je schrobt je dus demonstratief achter je oren en tussen je tenen, wast je haren, spoelt je grondig af en gaat in bad. Je handdoekje mag niet mee, dus dat leg je naast het bad of op je voorhoofd. Toen Karen en ik erin stapten, hoorden we twee Japanse dames zeggen: "Ze deden het zomaar goed!" "ja, maar er hangt ook een bordje" "ja, dat is waar ook, er hangt een bordje". Daarna vroegen ze mij en Karen in het Japans of we het lekker vonden. Ja, we vonden het heel lekker. Of buitenlanders Onsens ook lekker vonden. Ja, dat vonden ze. Of je er niet een heel goed gevoel van kreeg. Jazeker, een heel goed gevoel. Dat we goed waren in Japans. Nee, dat waren we nog niet. De dames lachten en zeiden tegen elkaar dat we zelfs wisten hoe we daar op moesten antwoorden. Bescheidenheid is namelijk erg belangrijk in Japan, en gewoon dankjewel zeggen als je een compliment krijgt is not done. Daar moet je als Nederlander wel aan wennen. Als iemand je in Nederland vraagt of je goed kunt zwemmen en je zegt 'nee' en trekt daarna tien baantjes vlinderslag, zal een nederlander zich in het ootje genomen voelen. Een Japanner zal juist denken: wat goed dat hij/zij zo bescheiden is!
Die onsen waar wij waren was trouwens in Hakone, een streek die bekend staat om zijn warmwaterbronnen en om het prachtige uitzicht op de berg Fuji. Nu was het toen wij in de kabelbaan naar het uitzichtpunt zaten mistig, dus zagen we eigenlijk alleen de andere karretjes opdoemen uit de mist en weer verdwijnen, maar bovenop was het leuk: er waren zwavelbronnen, dus er hing een constante rotte eieren lucht en als je een vers ei in dat water kookte werd de schaal zwart. Je kon die eieren kopen en opeten en ze smaakten gewoon naar ei. Het leek wel pasen.
De volgende dag was het heerlijk helder weer, dus we hebben eindelijk het symbool van Japan, de berg Fuji, van dichtbij gezien. Hoera!
Om op een hele andere noot te eindigen: vandaag heb ik toen ik in het Yoyogi park een boekje lag te lezen een hondje zonder zonnebril, bijenpakje of
met de baas matchend Burberry jasje gezien. Er is hoop voor de tekkels van Tokyo.