ay-ay-ay pag-ibig
in reference to bench's post "is it possible to love without ever seeming to love" or something like that yadda yadda, i've decided to post my own... i've circulated an email in the office and from among the many answers i've received this one seems ok, so here it goes...
magmahal n parang di nagmamahal? hanggang simpleng salita o gawa lang ang kayang kong ibigay eh... kasi i believe that my morale dictates na hindi ko dapat ipakita ng lubusan ang pagmamahal ko lalo na kasi ako lang naman ang nagmamahal... okay lang sana kung mahal din nya ako... wala na sanang problema at negative na sana ang sagot ko sa tanong ni chard ngayon... hindi na ako dapat nagpapaliwanag ngayon. isa pa, kaya hindi ko maipakita yung nararamdaman ko, kc natatakot akong mapahiya, ma-reject, o kaya dahil na rin, nagdadalawang isip ako kung totoong love ba yung nararamdaman ko... and gusto ko lang din ma-realize ng sarili ko eh,
1. okay lang magmahal na walang hinihintay na kapalit
2. hindi ko dapat itago ang nararamdaman ko kasi sayang ang pagkakataon na bigay ni Lord for me to share it
3. kung hindi man nya ma-reciprocate ang ibinibigay ko, na sa tingin ko eh kulang din naman, wag umasa
4. at lalo na, bka makasakit lang ako ng iba, huwag na lang...
kaya, kung hindi lang din kayang ipakita ang tunay na pagmamahal nang walang kinatatakutan at kung may katanungan pa sa sarili.... mabuti pang itigil na ito habang maaga.... magmahal nang parang di nagmamahal? hindi ko pala kaya... sa sarili ko pa lang, andami ko na dapat ayusin... saka na, kapag alam kong wala akong masisira at masasaktan...
there you go..... :)
magmahal n parang di nagmamahal? hanggang simpleng salita o gawa lang ang kayang kong ibigay eh... kasi i believe that my morale dictates na hindi ko dapat ipakita ng lubusan ang pagmamahal ko lalo na kasi ako lang naman ang nagmamahal... okay lang sana kung mahal din nya ako... wala na sanang problema at negative na sana ang sagot ko sa tanong ni chard ngayon... hindi na ako dapat nagpapaliwanag ngayon. isa pa, kaya hindi ko maipakita yung nararamdaman ko, kc natatakot akong mapahiya, ma-reject, o kaya dahil na rin, nagdadalawang isip ako kung totoong love ba yung nararamdaman ko... and gusto ko lang din ma-realize ng sarili ko eh,
1. okay lang magmahal na walang hinihintay na kapalit
2. hindi ko dapat itago ang nararamdaman ko kasi sayang ang pagkakataon na bigay ni Lord for me to share it
3. kung hindi man nya ma-reciprocate ang ibinibigay ko, na sa tingin ko eh kulang din naman, wag umasa
4. at lalo na, bka makasakit lang ako ng iba, huwag na lang...
kaya, kung hindi lang din kayang ipakita ang tunay na pagmamahal nang walang kinatatakutan at kung may katanungan pa sa sarili.... mabuti pang itigil na ito habang maaga.... magmahal nang parang di nagmamahal? hindi ko pala kaya... sa sarili ko pa lang, andami ko na dapat ayusin... saka na, kapag alam kong wala akong masisira at masasaktan...
there you go..... :)