work it
laatste loodjes zijn echt wel zwaar...
ten eerste schijnt iedereen op IPP te weten dat we op vakantie gaan en dús kwam iedereen met klussen die ze toch wel graag gedaan wilden hebben... zich niet realiserend dat ik na dinsdag alleen op vrijdagochtend nog 2 uurtjes kom werken (waarin je je niet kan vastbijten op een groter ding).
ten tweede had ik vandaag aansluitend aan die stress een dienst bij de Melkweg als bedrijfsleider. Zonder eigen kas, zonder stortzakjes, zonder de juiste sleutels, zonder te weten waar bepaalde lichten uit gaan. Ik ben blij dat ik m'n werk zo serieus neem, kwam er bij de laatste check achter dat er een achterdeur open stond. Altijd fijn. Dus een jammer gevoel aan de dienst over gehouden omdat ik niet 100% naar tevredenheid kon afsluiten. Er branden nu nog lichten, maar weet de schakelaar niet te vinden.
ten derde die schouder... aan de ene kant dus Hepatitis-A prik en de andere kant DTP - Difterie, Tetanus en Polio. Naar idee om te weten dat je dus eigenlijk simpelweg geïnfecteerd wordt met een goedje waar je lijf zich tegen gaat wapenen. Als je geen X wilt hebben, dan spuiten we het juist bij je in. Misselijkmakend idee, ik kan al zo slecht tegen prikken. Nog steeds stijf dus bij mijn linkerschouder. Vannacht heb ik mezelf in m'n smoel gemept. Had blijkbaar last van m'n schouder en had m'n arm de lucht in gegooid. Dat werd ik al snel zat en dus liet ik de boel weer vallen. KNAL vuist op m'n neus. Deed pijn, maar kon de humor van de situatie ook wel inzien.
ten vierde nogal moe... door al het geregel en het gejaag op het werk en opdrachtgevers die ruiken dat je weg gaat, nogal een gejaagd gevoel. Mensen, we gaan maar 2 weken weg, hoewel het voor mij ook voelt alsof hierna het leven anders zal zijn... Moeilijk te beschrijven. Waarom toch altijd die eindspurt, door die eindspurt ben je compleet op als je op vakantie gaat. en da's nou juist waarom je op vakantie gaat, om bij te tanken, maar als je alleen maar bijtankt van de bijkomende stress, is dat ook geen winst. Laat me met rust! Ik heb recht op genieten zonder voor-stress!
En dat soort dingen. Nieuw jaar. Leuke vakantie voor de boeg. Jammer om je te bedenken dat je daarna ook weer gewoon terug komt en het hier weer gewoon koud is en je je werk dient te doen.
Oh ja ten vijfde hebben we onszelf nogal hard voorbij gelopen in de afgelopen periode qua sociale contacten (nee, niet 1 iemand ofzo, de optelsom ervan). Hebben we zelf gedaan, ik weet het, hoort ook een beetje bij de afsluiting van een jaar. Maar zo af en toe even alleen zijn en gewoon even niet te hoeven communiceren is wel iets wat ik zelf gemist heb. Gewoon; even allen met je eigen gedachten. Zonder anderen om je heen. Alleen missmuzz trek ik dan om me heen, we kunnen samen stil zijn en dat het goed is. Da's "thuiskomen" bij iemand.
Maar nog even de schouders eronder nu. Was vanmorgen om 09.30 uur op het werk en was om 01.00 uur thuis. Nu schijnt de wekker weer om 07.30 uur te staan. Tijd om naar bed te gaan dus.
Eerst een peuk. Pas in het vliegtuig ga ik aan de nicotine-kauwgom. En ook alleen vanwege de vlucht. Je wilt immers op je vakantie geen sacherijnige Menno om je heen die probeert te stoppen met roken ofzo, nee, dat doen we een andere keer wel...
ten eerste schijnt iedereen op IPP te weten dat we op vakantie gaan en dús kwam iedereen met klussen die ze toch wel graag gedaan wilden hebben... zich niet realiserend dat ik na dinsdag alleen op vrijdagochtend nog 2 uurtjes kom werken (waarin je je niet kan vastbijten op een groter ding).
ten tweede had ik vandaag aansluitend aan die stress een dienst bij de Melkweg als bedrijfsleider. Zonder eigen kas, zonder stortzakjes, zonder de juiste sleutels, zonder te weten waar bepaalde lichten uit gaan. Ik ben blij dat ik m'n werk zo serieus neem, kwam er bij de laatste check achter dat er een achterdeur open stond. Altijd fijn. Dus een jammer gevoel aan de dienst over gehouden omdat ik niet 100% naar tevredenheid kon afsluiten. Er branden nu nog lichten, maar weet de schakelaar niet te vinden.
ten derde die schouder... aan de ene kant dus Hepatitis-A prik en de andere kant DTP - Difterie, Tetanus en Polio. Naar idee om te weten dat je dus eigenlijk simpelweg geïnfecteerd wordt met een goedje waar je lijf zich tegen gaat wapenen. Als je geen X wilt hebben, dan spuiten we het juist bij je in. Misselijkmakend idee, ik kan al zo slecht tegen prikken. Nog steeds stijf dus bij mijn linkerschouder. Vannacht heb ik mezelf in m'n smoel gemept. Had blijkbaar last van m'n schouder en had m'n arm de lucht in gegooid. Dat werd ik al snel zat en dus liet ik de boel weer vallen. KNAL vuist op m'n neus. Deed pijn, maar kon de humor van de situatie ook wel inzien.
ten vierde nogal moe... door al het geregel en het gejaag op het werk en opdrachtgevers die ruiken dat je weg gaat, nogal een gejaagd gevoel. Mensen, we gaan maar 2 weken weg, hoewel het voor mij ook voelt alsof hierna het leven anders zal zijn... Moeilijk te beschrijven. Waarom toch altijd die eindspurt, door die eindspurt ben je compleet op als je op vakantie gaat. en da's nou juist waarom je op vakantie gaat, om bij te tanken, maar als je alleen maar bijtankt van de bijkomende stress, is dat ook geen winst. Laat me met rust! Ik heb recht op genieten zonder voor-stress!
En dat soort dingen. Nieuw jaar. Leuke vakantie voor de boeg. Jammer om je te bedenken dat je daarna ook weer gewoon terug komt en het hier weer gewoon koud is en je je werk dient te doen.
Oh ja ten vijfde hebben we onszelf nogal hard voorbij gelopen in de afgelopen periode qua sociale contacten (nee, niet 1 iemand ofzo, de optelsom ervan). Hebben we zelf gedaan, ik weet het, hoort ook een beetje bij de afsluiting van een jaar. Maar zo af en toe even alleen zijn en gewoon even niet te hoeven communiceren is wel iets wat ik zelf gemist heb. Gewoon; even allen met je eigen gedachten. Zonder anderen om je heen. Alleen missmuzz trek ik dan om me heen, we kunnen samen stil zijn en dat het goed is. Da's "thuiskomen" bij iemand.
Maar nog even de schouders eronder nu. Was vanmorgen om 09.30 uur op het werk en was om 01.00 uur thuis. Nu schijnt de wekker weer om 07.30 uur te staan. Tijd om naar bed te gaan dus.
Eerst een peuk. Pas in het vliegtuig ga ik aan de nicotine-kauwgom. En ook alleen vanwege de vlucht. Je wilt immers op je vakantie geen sacherijnige Menno om je heen die probeert te stoppen met roken ofzo, nee, dat doen we een andere keer wel...