А па ваконным шкле гуляюць кроплі. Будуюць ланзужкі. І завіруха набывае моцы. Зграі сняжынак адбіваюцца ценню ў святле самотнага ліхтара. А ветрык, так і наравіў прабрацца пад цельняшку, ды паказытаць марозікам ўздоўж пазваночніка спіну. Бадзёра. Файна.
І вішнёвае сочыва. Папіваю цёплае, і жадаю ўсім Любові, Святла й Дабрыні