З вышыні палёту

[juli_erde]

Пару гадоў таму, калі я ляцела з Менску ў накірунку Бяздоннага возера на вельмі важную перадкалядную сустрэчу, памятаю, як у небе над Нясьвіжам зьвінеў-пераліваўся сьнежны пыл мінулых стагоддзяў. А пасьля ўсё суцішылася, замерла, застыла ў чаканьні. Але што будзе заўтра, ведалі толькі тыя, каму ніколі не ўдавалася ўзьняцца над сабою, ўласнымі амбітнымі ідэямі і прагаю трывалага зямнога спакою.






Фота з архіву ПРУП "Праектрэстаўрацыя"