Сцяна
"Трывіальнасць пяску" (Уістан Одэн)
Усюдыіснасць пяску.
Але за сцяною лесу,
Але за сцяною спінаў,
За правым плячом узнімаецца Арханёл Міхаіл
Як гэта было тады
І яшчэ раней, было за інакшым імем
Было, ўсё адно, хоць паснулая ўлада таго,
Што за левым - сцяжына дадому вяла і вядзе.
З пустэльні нябыту і попелу гарадоў.
Дзе на пяску не пакінуць адзнакі часу.
Адзнакі і абяцання,
У цемры і цеснасці іх пустэльняў
У нясцерпнасці безасабовых роляў
У агоніі целаў-падданікі абагульненняў
не паспяваюць памерці
Ўслед за душою.
Трывіальнасць пяску
Ля застылых ног у задушны вечар
Але за спінаю лесу ўзыходзіць
Сонца
І ў правалах вачэй
Як у прагаллі вецця
ўзыходзіць
І паўстае на краі дрыготкім свету