ความพยายามอัพLJเป็นวันที่สาม =="
วันนี้นั่งแท็กซี่จากมหา’ลัยจะไปรับน้องชายที่โรบินสันบางรักตอนเย็นๆฮ่ะ พอวิ่งไปถึงอัสสัมฯอีกนิดก็จะถึงห้างอยู่แล้วเห็นหลังคาโรบินสันอยู่ไวๆ โชเฟอร์(เจ้ากรรมนาย)เวรก็บอกเราว่า เดี๋ยวเค้าจะเลี้ยวเข้าโรงแรม ช.ก.ร.ล.เลยนะ ก็รู้ฮ่ะพี่ว่ามันเป็นทางลัดแต่อีกแค่กลั้นหายใจยังไม่ทันตายก็จะถึงห้างข้างหน้านี่อยู่แล้วจะใส่เกือกเลี้ยวเข้าไปทำไปในไอ่ซอยนั่นน่ะ
เถียงกันไปๆมาๆ(ตอนที่รถติดอยู่) ฮีก็บอกว่าซอยมันเป็นวันเวย์ ไม่รู้จะวิ่งสวนเข้าไปถึงโรบินสันได้รึเปล่า เดี๋ยวเลี้ยวขวาเข้าซอยแล้วจอดเลยนะให้เราเดินไปแล้วกัน อ้าวคุณพี่ฮะ แล้วก็เถียงข้างๆคูๆไปมาว่าไม่ชอบตรงไป เพราะผู้โดยสารบางคนนั่งแล้วชอบบอกให้ตรงเลยโรบินสันไปรถมันติดไม่อยากไป จะบ้าเร๊อะ0.o ก็ฉันเรียกคุณมาลงที่ห้างไม่ได้ให้ขับเลยห้างไป โอ้ยยยยยเป็นคนไทยรึเปล่าเนี่ยพูดไม่รู้เรื่องขนาดนี้อ่ะ เซ็ง =_=”
แล้วในที่สุดรถก็เคลื่อน โชคดีที่มีรถสองคันข้างหน้าเลี้ยวนำเข้าซอยโรงแรม ช.ก.ร.ล.ไปก่อนคุณโชเซ่อร์ถึงได้เลี้ยวตามเข้าไป ไอ้เราก็ปุดๆๆแง่งๆๆๆ ตาเริ่มขวางแล้วหงุดหงิด หงุดหงิดแล้วมันจะถีบเราลงตรงไหนของซอยฟระคะ เกิดวิ่งๆไปแล้วรถติดอีกมันไล่ลงจะทำงายยยยยยยย เดินต่อก็ไม่ถูกเพราะซอยมันคดเคี้ยวเหลือเกินนนน
แต่ทันใดนั้นเองเมื่อแท็กซี่คันนี้พาเราขึ้นโค้งยกพื้นสูง(ระดับตีนเขา)ของโรงแรม ช.ก.ร.ล. ฉับพลันสายตาของ จด.ก็ไปปะทะเข้ากับชายหนุ่มรูปร่างสันทัดผิวขาวจัด หนุ่มน้อยผมสีน้ำตาลอ่อน ในชุดแจ็กเก็ตเขียวค่อยๆเยื้องย่างอย่างไม่รีบร้อนเดินคู่ขนานไปกับตัวรถแล้วค่อยๆฉีกออกไปทางขวามือตรงเข้าไปที่เป็นผนังด้านข้างซึ่งเป็นทางขึ้นที่จอดรถของตึกโรงแรม
ซึ่งที่ตรงนั้นเอง ทำให้ จด. ได้เห็นกลุ่มชายหนุ่มหน้าตาดีเกือบยี่สิบคน แต่งเนื้อแต่งตัวทั้งเสื้อผ้าหน้าผมดูดีมีเทสต์ นั่งเจี๋ยมเจี้ยม ทำหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเรียงรายกันอยู่ตามกำแพงของโรงแรม ช.ก.ร.ล. ประหนึ่งว่าเป็นแหล่งนัดพบแห่งใหม่ของคนในวงการเดียวกัน *ว่าไปนั่น* จด. ว่าพวกเค้าคงจะต้องมาทำอะไรกันซักอย่างที่มันไม่ธรรมดาแน่ๆ พฤติกรรมกลุ่มก้อนนี้น่าสงสัยนัก
แต่อย่างไรก็ตาม นั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้ จด.อารมณ์ดีขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน เลือดวายสูบฉีดทั่วร่างกายสุขใจจริงจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง XD
เถียงกันไปๆมาๆ(ตอนที่รถติดอยู่) ฮีก็บอกว่าซอยมันเป็นวันเวย์ ไม่รู้จะวิ่งสวนเข้าไปถึงโรบินสันได้รึเปล่า เดี๋ยวเลี้ยวขวาเข้าซอยแล้วจอดเลยนะให้เราเดินไปแล้วกัน อ้าวคุณพี่ฮะ แล้วก็เถียงข้างๆคูๆไปมาว่าไม่ชอบตรงไป เพราะผู้โดยสารบางคนนั่งแล้วชอบบอกให้ตรงเลยโรบินสันไปรถมันติดไม่อยากไป จะบ้าเร๊อะ0.o ก็ฉันเรียกคุณมาลงที่ห้างไม่ได้ให้ขับเลยห้างไป โอ้ยยยยยเป็นคนไทยรึเปล่าเนี่ยพูดไม่รู้เรื่องขนาดนี้อ่ะ เซ็ง =_=”
แล้วในที่สุดรถก็เคลื่อน โชคดีที่มีรถสองคันข้างหน้าเลี้ยวนำเข้าซอยโรงแรม ช.ก.ร.ล.ไปก่อนคุณโชเซ่อร์ถึงได้เลี้ยวตามเข้าไป ไอ้เราก็ปุดๆๆแง่งๆๆๆ ตาเริ่มขวางแล้วหงุดหงิด หงุดหงิดแล้วมันจะถีบเราลงตรงไหนของซอยฟระคะ เกิดวิ่งๆไปแล้วรถติดอีกมันไล่ลงจะทำงายยยยยยยย เดินต่อก็ไม่ถูกเพราะซอยมันคดเคี้ยวเหลือเกินนนน
แต่ทันใดนั้นเองเมื่อแท็กซี่คันนี้พาเราขึ้นโค้งยกพื้นสูง(ระดับตีนเขา)ของโรงแรม ช.ก.ร.ล. ฉับพลันสายตาของ จด.ก็ไปปะทะเข้ากับชายหนุ่มรูปร่างสันทัดผิวขาวจัด หนุ่มน้อยผมสีน้ำตาลอ่อน ในชุดแจ็กเก็ตเขียวค่อยๆเยื้องย่างอย่างไม่รีบร้อนเดินคู่ขนานไปกับตัวรถแล้วค่อยๆฉีกออกไปทางขวามือตรงเข้าไปที่เป็นผนังด้านข้างซึ่งเป็นทางขึ้นที่จอดรถของตึกโรงแรม
ซึ่งที่ตรงนั้นเอง ทำให้ จด. ได้เห็นกลุ่มชายหนุ่มหน้าตาดีเกือบยี่สิบคน แต่งเนื้อแต่งตัวทั้งเสื้อผ้าหน้าผมดูดีมีเทสต์ นั่งเจี๋ยมเจี้ยม ทำหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเรียงรายกันอยู่ตามกำแพงของโรงแรม ช.ก.ร.ล. ประหนึ่งว่าเป็นแหล่งนัดพบแห่งใหม่ของคนในวงการเดียวกัน *ว่าไปนั่น* จด. ว่าพวกเค้าคงจะต้องมาทำอะไรกันซักอย่างที่มันไม่ธรรมดาแน่ๆ พฤติกรรมกลุ่มก้อนนี้น่าสงสัยนัก
แต่อย่างไรก็ตาม นั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้ จด.อารมณ์ดีขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน เลือดวายสูบฉีดทั่วร่างกายสุขใจจริงจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง XD