Прыпеўкі ад Таццяны Казлоўскай
Пад час нашага вясельнага падарожжа па Беларусі, пра якое мы расказваем зараз на старонках “Твайго стыл”, мы завіталі ў вёску Мрочкі Уздзінскага раёна - на радзіму маёй бабулі. Тут я быў упершыню, і пазнаёміўся з стрыечнай бабуляй Таццянай (жонка брата маёй бабулі Івана) і яе дочкамі, маімі стрыечнымі цёткамі. Пагаманілі пра радавод, схадзілі на могілкі, а потым уключылі этнографа- запісалі шмат цікавых прыпевак, а таксама прыпевак да танцаў “Яблачка” і “Каробачка”, і запісалі танец “Лысы”. Усё гэта спявалася бабуляй Таццянай у маладосці, калі яна да замужжы жыла ў вёсцы Харытонаўка, што за пару кіламетраў ад Мрочак, але ўжо тэрытарыяльна лічыцца Копыльскім раёнам.
На фотаздымку Таццяна Казлоўская, а ніжэй яе прыпеўкі. Паспрабаваў у тэксце перадаць моўныя асаблівасці выканання.
Яблачка
Сарву я яблычка, а вы пакушайця.
Спаю я песеньку, а вы паслушайця.
Как цёмнай тучаю на нас вайна нашла,
А Зоя дзевачка у парцізаны ўшла.
Нанеслі тысячы ей паражэнія.
Папала Зоечка у акружэнія.
А на дварэ стаяў да прабальшой мароз,
Паліцай Зоячкі да задаваў вапрос.
Ой, ты Зоячка, а дзе ты шлялася,
Какім ты образам сюда папалася.
А Зоя дзевачка клікнула…
(не ўспомніла)
Ой вы граждане вадой пітайцеся,
А ў рукі ворагу не пападайцеся.
Каробачка
Ой, палным-пална мая каробушка
Есць і сіцец і парча.
Пажалей душа-зазнобушка
Маладзецкого пляча.
Каця беражна таргуецца,
Усё баіцца перэдаць,
Парэнь дзевушку цалуе
І просіць цэны набаўляць.
Я і сам плаціў цэны не малыя,
Не таргуйся не скупісь,
Падстаўляй жа губкі алые,
Бліжэ к моладцу садзісь.
Толька знае рошч высокая,
Как паладзілі ані,
Расцянісь ты ночка цёмна,
Тайну нашу сахрані.
Прыпеўкі
Не ругай мяне мамаша, не ругай так грозна.
І сама была такая, прыхадзіла позна.
Не ругай мяне мамаша, за памады, за духі,
Я сама іх не купляла, мне куплялі жаніхі.
Не ругай мяне мамаша, што я воду разліла,
Ішоў мілы паз акошка, я без памяці была.
Я любіла троечку, да ваню, Мішу й Колечку,
А цяпер я нікаго, кроме Вані аднаго.
Ванечка да Ванечка, мы з табой не парачка,
У цябе усы і барада, а я дзеўка малада.
Цераз рэчку быструю, цалаваў фарсістую,
Думаў шчочкі розавы, ажно пень бярозавы.
Што не весела іграеш ілі холадна рукам,
Падайдзі мілы к акошку, я пальчатачкі падам.
Мой мілёнак, што цялёнак, толькі венічкі везаць,
Праважаў мяне з вечорак, не сумеў пацалаваць.
На фотаздымку Таццяна Казлоўская, а ніжэй яе прыпеўкі. Паспрабаваў у тэксце перадаць моўныя асаблівасці выканання.
Яблачка
Сарву я яблычка, а вы пакушайця.
Спаю я песеньку, а вы паслушайця.
Как цёмнай тучаю на нас вайна нашла,
А Зоя дзевачка у парцізаны ўшла.
Нанеслі тысячы ей паражэнія.
Папала Зоечка у акружэнія.
А на дварэ стаяў да прабальшой мароз,
Паліцай Зоячкі да задаваў вапрос.
Ой, ты Зоячка, а дзе ты шлялася,
Какім ты образам сюда папалася.
А Зоя дзевачка клікнула…
(не ўспомніла)
Ой вы граждане вадой пітайцеся,
А ў рукі ворагу не пападайцеся.
Каробачка
Ой, палным-пална мая каробушка
Есць і сіцец і парча.
Пажалей душа-зазнобушка
Маладзецкого пляча.
Каця беражна таргуецца,
Усё баіцца перэдаць,
Парэнь дзевушку цалуе
І просіць цэны набаўляць.
Я і сам плаціў цэны не малыя,
Не таргуйся не скупісь,
Падстаўляй жа губкі алые,
Бліжэ к моладцу садзісь.
Толька знае рошч высокая,
Как паладзілі ані,
Расцянісь ты ночка цёмна,
Тайну нашу сахрані.
Прыпеўкі
Не ругай мяне мамаша, не ругай так грозна.
І сама была такая, прыхадзіла позна.
Не ругай мяне мамаша, за памады, за духі,
Я сама іх не купляла, мне куплялі жаніхі.
Не ругай мяне мамаша, што я воду разліла,
Ішоў мілы паз акошка, я без памяці была.
Я любіла троечку, да ваню, Мішу й Колечку,
А цяпер я нікаго, кроме Вані аднаго.
Ванечка да Ванечка, мы з табой не парачка,
У цябе усы і барада, а я дзеўка малада.
Цераз рэчку быструю, цалаваў фарсістую,
Думаў шчочкі розавы, ажно пень бярозавы.
Што не весела іграеш ілі холадна рукам,
Падайдзі мілы к акошку, я пальчатачкі падам.
Мой мілёнак, што цялёнак, толькі венічкі везаць,
Праважаў мяне з вечорак, не сумеў пацалаваць.