Сядзелі на Савецкай, елі марозіва. Прыляцелі вераб’і. Ну мы іх і пачаставалі марозівам… Фотаздымкі! А таксама верш пра каханне і вераб’ёў.
Вераб’і
Вераб’і - твае сябры,
Трушчаць печыва ля лавы.
Ты смяешся, а яны
Узлятаюць ў неба жвава.
Ты ў дагонку ім глядзіш,
Быцца разам узлятаеш,
Ты ж гарэза, як яны:
Некуды усё спяшаеш -
І вандруеш і жывеш
Па птушыных ідэалах,
І мяне ў палёт завеш
З вераб’інай шумнай зграяй.
Вераб’і - твае сябры,
Трушчаць печыва ля лавы,
І мяркуем мы: яны
Рады нашаму каханню.
.
.
.
.
.
.
.