De kas in 150 miljoen stukjes
De kas was een grote bron van onzekerheid (te beginnen met: hoe anker je zo'n ding in vredesnaam aan de grond, gevolgd door nog 10 andere slimme vragen), maar toen de fundering eenmaal gelegd en in beton verankerd was, leek het makkelijker te worden. Ikea dingen, dat kunnen we!
Afgelopen zondag sprak ik met de buurtjes Carla en Roelf af, nadat ze hulp aan hadden geboden. Roelf had ook de dwarsschroefjes in de pootjes van de fundering gemaakt, en hij leek me handig genoeg. Carla kon ik maar moeilijk inschatten, en ik wist dat ze wat problemen met haar heup heeft, dus ik zorgde dat er een stoel klaarstond voor haar. We reden om tien uur weg bij de flat.
Gelukkig had de grote doos een tweede handleiding, met daarin gedetailleerde lijntekeningen van hoe de kas in elkaar moest. De metalen palen waren allemaal bizar gevormd en hadden gelukkig ook de stickertjes erop met de nummertjes. We begonnen met de kopse kanten, eerst de achterkant en daarna de kant met de deur.
De kas wordt op zijn hoogste punt 1.9 meter, dus de deur is een stukje kleiner nog. Ik denk dat ik misschien in de kas maar een kleine verdieping uit moet graven zodat ik nog ietsje makkelijker kan staan, maar de vraag is natuurlijk hoe veel ik zélf in die kas ga staan.
Het was zondag echter écht fris. De wind was venijnig koud en alhoewel het niet hard waaide, kon je toch goed merken dat we snel afkoelden. Het hannessen met kleine schroefjes en moertjes werd daar niet makkelijker door, en rond lunchtijd hakte ik de knoop door. We stapelden alle palen weer in de dozen (en ook de steeksleutels) en dekten de dozen af met een stuk plastic. (Mijn favoriete groothandel stuurt de rollen stof ingepakt in een groot stuk plastic naar mij op. Dat had ik nou nét nodig!) Een tegel erop en lekker naar huis om op te warmen.
Nog geen anderhalve week geleden werd er op het intranet van Plan-B aangekondigd dat ze het dak gaan voorzien van een dakreling en het dak gaan vervangen, en sinds vrijdag zijn ze bezig met zware machines. Het dreunt verschrikkelijk door het hele gebouw heen, en ik ben vrijdag rond de lunch vertrokken, en maandag en dinsdag moest ik helaas veel te lang blijven. De herrie is niet te harden en de oordopjes die ik mee had genomen, hielpen gewoon niet.
Na twee dagen een huilbui gehad te hebben (ik wil gewoon naar huis, naar de rust, naar mijn eigen safe place, maar ik moet blijven voor die klant die haar prototype komt ophalen...) besloot ik voor mijn eigen gemoedsrust en geestestoestand woensdag gewoon lekker eens niet naar de herrie te gaan. Ook al heb ik het druk genoeg, nog een dag in de herrie zitten was ondenkbaar.
In plaats daarvan, ging ik de hele middag naar de rust van de tuin. Er zitten veel vogeltjes en af en toe hoor je een specht. Op een doordeweekse dag kun je goed het verkeer van industrieterrein de Hurk horen, maar dat mocht de pret niet drukken.
Ik zette de kopse kanten van de kas op de fundering en bond degene die maar om wilde vallen provisorisch vast met een stuk touw. Ik puzzelde de lange kanten van de kas in elkaar en kwam erachter dat bij één van de kopse kanten de hoekpalen verkeerd om waren gemonteerd. De rest was gelukkig allemaal goed. Oh nee, deze regengoot zit ook verkeerd om. Op de lijntekening is dat toch lastig te zien. Alleen bij het erin schroeven van de nokbalk had ik even een helpende hand nodig om de andere kant omhoog te houden, maar gelukkig waren de buurtjes ook op hun tuin en wilde Rinze best even helpen. Met het hoogste punt op 190 cm, was dat prima te doen zonder trappetje.
Aan het einde van de middag had ik het hoogste punt bereikt!
Zo'n beetje alle lange stukken bestaan uit twee delen die dus prima kunnen knikken, maar ik denk dat als straks de dakbalken erin zitten, ook de zijkanten nog wat stabieler worden. Het punt waar de zijkant, de kopse kant en het dak bij elkaar komen kreeg ik niet alle schroefjes in de schroefgaten, maar ik hoop dat ook daar de laatste schroefjes ineens wel passen als het hele ding nog iets stabieler is.
Zaterdag of zondag ga ik weer verder, en ik troost me met de gedachte dat het dan nog ietsje warmer weer is. De paprika's staan nu in het raamkozijn thuis te jubelen en gaan al in de bloei, dus het is de hoogste tijd dat de kas af is. De dakspanten nog, de dakramen en de deur, en dan alle platen er nog in klemmen!
Verder moeten ook de pootaardappels de grond in, en heb ik plannen met de vrolijke strook van ongeveer 2 tegels breed tussen het paadje en de kas (op de kopse, zuidelijke kant). Daar moet een regenton, en ik heb lavendelplantjes en dahlia bollen gekocht. Maar dat kan allemaal pas als de kas helemaal klaar is.
Vandaag ga ik weer naar Plan-B. Het beheer van Gapph heeft voor mij een set gehoorbeschermers zoals ook de bouwvakkers dragen geregeld. Én getest, buiten mijn ruimte. Het schijnt dat als je die dingen draagt je de herrie helemaal niet hoort. We gaan het proberen, want het feest gaat in totaal zo'n 3 weken duren. Hopelijk zijn ze volgende week al zo ver gevorderd dat ik de herrie in mijn ruimte niet meer kan horen.
Afgelopen zondag sprak ik met de buurtjes Carla en Roelf af, nadat ze hulp aan hadden geboden. Roelf had ook de dwarsschroefjes in de pootjes van de fundering gemaakt, en hij leek me handig genoeg. Carla kon ik maar moeilijk inschatten, en ik wist dat ze wat problemen met haar heup heeft, dus ik zorgde dat er een stoel klaarstond voor haar. We reden om tien uur weg bij de flat.
Gelukkig had de grote doos een tweede handleiding, met daarin gedetailleerde lijntekeningen van hoe de kas in elkaar moest. De metalen palen waren allemaal bizar gevormd en hadden gelukkig ook de stickertjes erop met de nummertjes. We begonnen met de kopse kanten, eerst de achterkant en daarna de kant met de deur.
De kas wordt op zijn hoogste punt 1.9 meter, dus de deur is een stukje kleiner nog. Ik denk dat ik misschien in de kas maar een kleine verdieping uit moet graven zodat ik nog ietsje makkelijker kan staan, maar de vraag is natuurlijk hoe veel ik zélf in die kas ga staan.
Het was zondag echter écht fris. De wind was venijnig koud en alhoewel het niet hard waaide, kon je toch goed merken dat we snel afkoelden. Het hannessen met kleine schroefjes en moertjes werd daar niet makkelijker door, en rond lunchtijd hakte ik de knoop door. We stapelden alle palen weer in de dozen (en ook de steeksleutels) en dekten de dozen af met een stuk plastic. (Mijn favoriete groothandel stuurt de rollen stof ingepakt in een groot stuk plastic naar mij op. Dat had ik nou nét nodig!) Een tegel erop en lekker naar huis om op te warmen.
Nog geen anderhalve week geleden werd er op het intranet van Plan-B aangekondigd dat ze het dak gaan voorzien van een dakreling en het dak gaan vervangen, en sinds vrijdag zijn ze bezig met zware machines. Het dreunt verschrikkelijk door het hele gebouw heen, en ik ben vrijdag rond de lunch vertrokken, en maandag en dinsdag moest ik helaas veel te lang blijven. De herrie is niet te harden en de oordopjes die ik mee had genomen, hielpen gewoon niet.
Na twee dagen een huilbui gehad te hebben (ik wil gewoon naar huis, naar de rust, naar mijn eigen safe place, maar ik moet blijven voor die klant die haar prototype komt ophalen...) besloot ik voor mijn eigen gemoedsrust en geestestoestand woensdag gewoon lekker eens niet naar de herrie te gaan. Ook al heb ik het druk genoeg, nog een dag in de herrie zitten was ondenkbaar.
In plaats daarvan, ging ik de hele middag naar de rust van de tuin. Er zitten veel vogeltjes en af en toe hoor je een specht. Op een doordeweekse dag kun je goed het verkeer van industrieterrein de Hurk horen, maar dat mocht de pret niet drukken.
Ik zette de kopse kanten van de kas op de fundering en bond degene die maar om wilde vallen provisorisch vast met een stuk touw. Ik puzzelde de lange kanten van de kas in elkaar en kwam erachter dat bij één van de kopse kanten de hoekpalen verkeerd om waren gemonteerd. De rest was gelukkig allemaal goed. Oh nee, deze regengoot zit ook verkeerd om. Op de lijntekening is dat toch lastig te zien. Alleen bij het erin schroeven van de nokbalk had ik even een helpende hand nodig om de andere kant omhoog te houden, maar gelukkig waren de buurtjes ook op hun tuin en wilde Rinze best even helpen. Met het hoogste punt op 190 cm, was dat prima te doen zonder trappetje.
Aan het einde van de middag had ik het hoogste punt bereikt!
Zo'n beetje alle lange stukken bestaan uit twee delen die dus prima kunnen knikken, maar ik denk dat als straks de dakbalken erin zitten, ook de zijkanten nog wat stabieler worden. Het punt waar de zijkant, de kopse kant en het dak bij elkaar komen kreeg ik niet alle schroefjes in de schroefgaten, maar ik hoop dat ook daar de laatste schroefjes ineens wel passen als het hele ding nog iets stabieler is.
Zaterdag of zondag ga ik weer verder, en ik troost me met de gedachte dat het dan nog ietsje warmer weer is. De paprika's staan nu in het raamkozijn thuis te jubelen en gaan al in de bloei, dus het is de hoogste tijd dat de kas af is. De dakspanten nog, de dakramen en de deur, en dan alle platen er nog in klemmen!
Verder moeten ook de pootaardappels de grond in, en heb ik plannen met de vrolijke strook van ongeveer 2 tegels breed tussen het paadje en de kas (op de kopse, zuidelijke kant). Daar moet een regenton, en ik heb lavendelplantjes en dahlia bollen gekocht. Maar dat kan allemaal pas als de kas helemaal klaar is.
Vandaag ga ik weer naar Plan-B. Het beheer van Gapph heeft voor mij een set gehoorbeschermers zoals ook de bouwvakkers dragen geregeld. Én getest, buiten mijn ruimte. Het schijnt dat als je die dingen draagt je de herrie helemaal niet hoort. We gaan het proberen, want het feest gaat in totaal zo'n 3 weken duren. Hopelijk zijn ze volgende week al zo ver gevorderd dat ik de herrie in mijn ruimte niet meer kan horen.