Compostoplossing
In het kader van onleesbare onspelbare woorden hebben we vandaag: de compostoplossing.
De oude tuinders van mijn tuin, nu mijn buurmannen, hadden een flinke composthoop achtergelaten. Deze was verborgen achter een pallet die met de onderste balk ingegraven was in de grond, en daarom redelijk uit het zicht. Maar ik had inmiddels aardig wat pallets naar de tuin gesleept, om een nieuwe compostoplossing te maken.
Zo gezegd, zo gedaan. Ondanks een scroeftol op luie accu lukte het me met de door mijn schoonvader gedoneerde hamer en de lange spijkers (draadnagels) die ik in al mijn voorzienigheid mee had genomen een zeer provisorische compostton te bouwen van de pallets. Omdat Eisirt aan het werk was afgelopen zondag kon ik er heerlijk mee aan de slag.
Toen de vier pallets eenmaal met meer vuile woorden dan wijsheid of schroeven tegen elkaar aan waren geplaatst, hoefde ik alleen nog maar 'even' de compost erin te dumpen.
Ik had al een halve nachtmerrie dat ik een lijk van een dood paard tegen zou komen (bedankt voor dat boek, mam. Dat beeld raak ik nooit meer kwijt) maar het was vooral....prut. Veel, maar écht veel takken van 30 centimeter en langer. Een aantal spruitenstronken, met enorme wortelklont er nog aan. Pastinaakachtige wortels, die aan en om elkaar heen gegroeid waren en lastig van mijn riek los te wurmen waren. En nog altijd mijn favoriet: een rottende pompoen waar je met handschoen en al zó doorheen prikt, zodat je rottend pompoenslush over je handen heen krijgt. Joy.
Maar na een flinke tijd me druk gemaakt te hebben was ik victorieus! De hele berg was verplaatst in de nieuwe compostoplossing en hij was niet eens uit elkaar gedonderd. Een extra bonus was dat ik nu alleen nog een tweede C.O. eraan vast moest maken voor de compost van dit jaar. De eerste berg mag nu nog een jaar rusten, alhoewel ik er een hard hoofd inheb dat het daadwerkelijk gaat lukken om compleet intact lijkende takken van net iets dunner dan mijn pink te verteren in een jaar tijd.
Maandag waren mijn nek en schouders compleet klaar met mijn bizar actieve activiteiten en hadden ze al bijna een scheidingsadvocaat gebeld, ware het niet dat ze me misschien wettelijk incompetent wilden laten verklaren. Dinsdag had ik nog een beetje naweeën van de actie, en donderdag stond ik vrolijk het hele riedeltje opnieuw te doen. Met vers opgeladen accu's die stiekem toch niet zo vol waren als ik had aangenomen. Want acht uur aan de lader staan was toch echt te weinig om een schroef in een saaie houten pallet te draaien. Dus met spijkers maakte ik nog drie pallets aan mijn solide C.O. bouwwerk om de compostton een extra vak te geven. Ik viste uit de eerste compostton zoveel mogelijk lange takken om genoeg lucht op de bodem van de nieuwe ton te introduceren en begon vast met het legen van de keukenrestjes en de emmer met onkruid.
Ik ben deze week al twee keer na het werk op de tuin geweest, en ik moet zeggen: dat bevalt goed!
Zaaivoortgang
Spinazie (21-3) - opgekomen (1-4)
Radijs (21-3) - opgekomen (1-4)
Wortel (21-3)
Sla (21-3)
Bosui (21-3)
Bieten (27-3)
Snijbiet (8-4)
Ui (9-4)
Prei (9-4)
Binnenkort zaaien:
Paksoy
Bayam (chinese spinazie)
Boerenkool
Dropplant
De oude tuinders van mijn tuin, nu mijn buurmannen, hadden een flinke composthoop achtergelaten. Deze was verborgen achter een pallet die met de onderste balk ingegraven was in de grond, en daarom redelijk uit het zicht. Maar ik had inmiddels aardig wat pallets naar de tuin gesleept, om een nieuwe compostoplossing te maken.
Zo gezegd, zo gedaan. Ondanks een scroeftol op luie accu lukte het me met de door mijn schoonvader gedoneerde hamer en de lange spijkers (draadnagels) die ik in al mijn voorzienigheid mee had genomen een zeer provisorische compostton te bouwen van de pallets. Omdat Eisirt aan het werk was afgelopen zondag kon ik er heerlijk mee aan de slag.
Toen de vier pallets eenmaal met meer vuile woorden dan wijsheid of schroeven tegen elkaar aan waren geplaatst, hoefde ik alleen nog maar 'even' de compost erin te dumpen.
Ik had al een halve nachtmerrie dat ik een lijk van een dood paard tegen zou komen (bedankt voor dat boek, mam. Dat beeld raak ik nooit meer kwijt) maar het was vooral....prut. Veel, maar écht veel takken van 30 centimeter en langer. Een aantal spruitenstronken, met enorme wortelklont er nog aan. Pastinaakachtige wortels, die aan en om elkaar heen gegroeid waren en lastig van mijn riek los te wurmen waren. En nog altijd mijn favoriet: een rottende pompoen waar je met handschoen en al zó doorheen prikt, zodat je rottend pompoenslush over je handen heen krijgt. Joy.
Maar na een flinke tijd me druk gemaakt te hebben was ik victorieus! De hele berg was verplaatst in de nieuwe compostoplossing en hij was niet eens uit elkaar gedonderd. Een extra bonus was dat ik nu alleen nog een tweede C.O. eraan vast moest maken voor de compost van dit jaar. De eerste berg mag nu nog een jaar rusten, alhoewel ik er een hard hoofd inheb dat het daadwerkelijk gaat lukken om compleet intact lijkende takken van net iets dunner dan mijn pink te verteren in een jaar tijd.
Maandag waren mijn nek en schouders compleet klaar met mijn bizar actieve activiteiten en hadden ze al bijna een scheidingsadvocaat gebeld, ware het niet dat ze me misschien wettelijk incompetent wilden laten verklaren. Dinsdag had ik nog een beetje naweeën van de actie, en donderdag stond ik vrolijk het hele riedeltje opnieuw te doen. Met vers opgeladen accu's die stiekem toch niet zo vol waren als ik had aangenomen. Want acht uur aan de lader staan was toch echt te weinig om een schroef in een saaie houten pallet te draaien. Dus met spijkers maakte ik nog drie pallets aan mijn solide C.O. bouwwerk om de compostton een extra vak te geven. Ik viste uit de eerste compostton zoveel mogelijk lange takken om genoeg lucht op de bodem van de nieuwe ton te introduceren en begon vast met het legen van de keukenrestjes en de emmer met onkruid.
Ik ben deze week al twee keer na het werk op de tuin geweest, en ik moet zeggen: dat bevalt goed!
Zaaivoortgang
Binnenkort zaaien: