Was ik toch bijna de Sock Madness vergeten!
Gisteren viel er met een harde "bonk" een ouderwets kwartje in mijn hoofd. Het was 4 februari en ik had me nog niet eens ingeschreven voor de Sock Madness!
Tussen 1 en 28 februari kunnen de gegadigden zich inschrijven voor dit jaarlijkse festijn, en ik was het pardoes aan het vergeten. Dat was gelukkig snel verholpen.
Ook heb ik heel eventjes mijn snoet laten zien in het Nederlandse Schaduwdraadje voor de Sock Madness, met een slag om de arm dat ik niet van plan was om weer volop gebruik te gaan maken van Ravelry. Voor de wedstrijd moet het natuurlijk wel, foto's maken en de projectpagina bijhouden, maar de eindeloze kletsdraadjes bijhouden had ik nog niet zo'n zin in.
Vervolgens las ik natuurlijk snel even de 21 pagina's van het schaduwdraadje, want wat ga je anders doen op vrijdagochtend na een douche?
Ik streek een paar ribbels op mijn Ravelry profiel glad -- om in ieder geval weer de indruk te wekken dat ik ietsje vaker zou gaan inloggen -- en zocht de avatars van voorgaande jaren Sock Madness er weer bij. Deze van mijn jaar cheerleaden blijft nog altijd de leukste.
Dit wordt het vijfde jaar dat ik meedoe, en dat is makkelijk tellen omdat het de vijftiende Sock Madness is. Inmiddels staat er alweer een opwarmsok op de naaldjes en ben ik alweer voorbij de hiel gevlogen van het schattige sneakersokje 'Pink Lemonade', dus het gaat vooralsnog goed. Ik heb er zin in!
(En zeg nou zelf, als je toch op een vaccin en het einde van een lockdown wacht, kun je net zo goed sokken gaan breien.)
In ander, brei-gerelateerd nieuws:
Ik had me voorgenomen om de knoop door te hakken dit jaar wat ik met de Bagtanker wilde gaan doen. Dat is gelukt. Toen Tyldak me een hele grote doos met gratis luchtkussen-enveloppen toestuurde om op te maken, kwamen er ook een aantal reparatieklusjes mee. Gelukkig was dat eenvoudig genoeg geregeld, en moest er dus ook een pakje retour richting Dreumel.
De Bagtanker zat al meer dan een jaar in een papieren tasje aan de verwarming in de gang te wachten tot ik die kant weer eens opging, en ook zaten er wat andere kleinigheidjes bij, zoals de sokken die ik in 2019 in Oostenrijk voor haar breide.
Ik paste nog één keertje, en zag direct weer waarom de Bagtanker het voor mij nooit zou worden. Mijn superfijne zelf-genaaide geweldige merino trui piepte met een ruime 20 centimeter extra lengte onder het vest vandaan.
Tyldak belde me een paar dagen later - ze had het druk gehad en nog geen kans gehad om echt goed te passen en te kijken. Met haar lange lijf zie ik het qua mouwlengte in ieder geval wel goed komen -- mijn Bagtanker had heerlijk lange mouwen en niet geheel volgens patroon gemaakt -- en ze ging nog even kijken of het haar paste en of de lengte voor haar dan wel goed zou zijn. Ik stelde voor dat Marja misschien anders gewoon extra lengte aan het vest kon breien, en zo niet, dat hij altijd retour mocht komen.
In het ergste geval brei ik er nog 20 centimeter onderaan. Of iets heel anders van. Maar voor nu is het beestje naar een nieuw huisje en zijn de knopen niet meer aan mij om door te hakken (voorlopig?).
En als laatste toffe berichtje: toen KnitJoyz zag dat ik weer op Ravelry was, kwam er ineens ook een verzoek of ze één van mijn foto's op haar patroonpagina's mocht gebruiken. De Floddertje's Mittens die ik vorig jaar voor Deniz breide staan daar nu trots te pronken, een leuk "welkom terug op Ravelry" berichtje.
Tussen 1 en 28 februari kunnen de gegadigden zich inschrijven voor dit jaarlijkse festijn, en ik was het pardoes aan het vergeten. Dat was gelukkig snel verholpen.
Ook heb ik heel eventjes mijn snoet laten zien in het Nederlandse Schaduwdraadje voor de Sock Madness, met een slag om de arm dat ik niet van plan was om weer volop gebruik te gaan maken van Ravelry. Voor de wedstrijd moet het natuurlijk wel, foto's maken en de projectpagina bijhouden, maar de eindeloze kletsdraadjes bijhouden had ik nog niet zo'n zin in.
Vervolgens las ik natuurlijk snel even de 21 pagina's van het schaduwdraadje, want wat ga je anders doen op vrijdagochtend na een douche?
Ik streek een paar ribbels op mijn Ravelry profiel glad -- om in ieder geval weer de indruk te wekken dat ik ietsje vaker zou gaan inloggen -- en zocht de avatars van voorgaande jaren Sock Madness er weer bij. Deze van mijn jaar cheerleaden blijft nog altijd de leukste.
Dit wordt het vijfde jaar dat ik meedoe, en dat is makkelijk tellen omdat het de vijftiende Sock Madness is. Inmiddels staat er alweer een opwarmsok op de naaldjes en ben ik alweer voorbij de hiel gevlogen van het schattige sneakersokje 'Pink Lemonade', dus het gaat vooralsnog goed. Ik heb er zin in!
(En zeg nou zelf, als je toch op een vaccin en het einde van een lockdown wacht, kun je net zo goed sokken gaan breien.)
In ander, brei-gerelateerd nieuws:
Ik had me voorgenomen om de knoop door te hakken dit jaar wat ik met de Bagtanker wilde gaan doen. Dat is gelukt. Toen Tyldak me een hele grote doos met gratis luchtkussen-enveloppen toestuurde om op te maken, kwamen er ook een aantal reparatieklusjes mee. Gelukkig was dat eenvoudig genoeg geregeld, en moest er dus ook een pakje retour richting Dreumel.
De Bagtanker zat al meer dan een jaar in een papieren tasje aan de verwarming in de gang te wachten tot ik die kant weer eens opging, en ook zaten er wat andere kleinigheidjes bij, zoals de sokken die ik in 2019 in Oostenrijk voor haar breide.
Ik paste nog één keertje, en zag direct weer waarom de Bagtanker het voor mij nooit zou worden. Mijn superfijne zelf-genaaide geweldige merino trui piepte met een ruime 20 centimeter extra lengte onder het vest vandaan.
Tyldak belde me een paar dagen later - ze had het druk gehad en nog geen kans gehad om echt goed te passen en te kijken. Met haar lange lijf zie ik het qua mouwlengte in ieder geval wel goed komen -- mijn Bagtanker had heerlijk lange mouwen en niet geheel volgens patroon gemaakt -- en ze ging nog even kijken of het haar paste en of de lengte voor haar dan wel goed zou zijn. Ik stelde voor dat Marja misschien anders gewoon extra lengte aan het vest kon breien, en zo niet, dat hij altijd retour mocht komen.
In het ergste geval brei ik er nog 20 centimeter onderaan. Of iets heel anders van. Maar voor nu is het beestje naar een nieuw huisje en zijn de knopen niet meer aan mij om door te hakken (voorlopig?).
En als laatste toffe berichtje: toen KnitJoyz zag dat ik weer op Ravelry was, kwam er ineens ook een verzoek of ze één van mijn foto's op haar patroonpagina's mocht gebruiken. De Floddertje's Mittens die ik vorig jaar voor Deniz breide staan daar nu trots te pronken, een leuk "welkom terug op Ravelry" berichtje.