Een laatste Kwibus update...
...want het gaat inmiddels zoveel beter met hem dat we maar weinig hoeven te blijven vertellen!
Maandag was het vooral Cuddles & Attenshuns time. Eisirt had twee vroege diensten en om goed op te letten of Kwibus niet bij de pleister op zijn buik zou gaan mutsen, bleef ik ook thuis.
We zijn nu ruim twee weken terug uit Frankrijk. Eisirt's vakantie is afgelopen en hij moet weer aan de slag, want beveiliging gaat gewoon door. Ik had ook weer een beetje willen gaan werken (vooral omdat ik veilig alleen in mijn ruimtetje aan de slag kan), maar omdat Kwibus nog steeds patiënt is, wilde ik toch thuisblijven.
Maandag lag hij veel bij me, knuffels vragend en ronddrentelend als ik in de keuken bezig ging (vleesje?!). Op dinsdag werd hij alweer aardig onafhankelijk. Hij keek nog steeds graag mee in de keuken maar verder lag hij op zijn krabpaal te slapen.
De medicatie ging nog steeds goed. De anti-misselijkheidspillen vind hij niet lekker, dus die gaan onder dwang, maar hij slikt ze goed door. Daarna de antibiotica, wat als zoete koek gaat. We hebben nu een spelletje "snoepje of pil?" waarbij we de halve tabletjes antibiotica afwisselen met snoepjes. Hij eet alles wat we zo voor hem neerleggen op, en ook de snoepjes die Doortje ineens niet wil hebben. Bofkont.
's Nachts trekken we hem de romper aan zodat hij niet aan zijn buik kan likken. Overdag toont hij bar weinig interesse in de pleister, maar je weet natuurlijk niet wat hij gaat uitvreten als je hem alleen laat.
Omdat hij met rompertje aan nog steeds super zielug is ligt hij 's nachts KLEM tegen me aan. Doortje claimt het kussen naast mijn hoofd en ik val regelmatig in slaap met mijn hand die nog doorkriebelt.
Vanmorgen om 4 uur werd ik wakker van een hard geluid bij de kattebak. Kwibus had, op miraculeuze wijze, zijn rompertje uitgewurmd. Ik vond het prima, Eisirt zat in de nachtdiensten en die 3 uurtjes geloofde ik wel. Mijn eigen wekker stond op 7 uur.
Vandaag is Kwibus jarig, hij wordt alweer 4! Als kadootje krijgt hij zoveel knuffels als hij wil en gaat de pleister van zijn buik af. De pijnstiller die eronder zit zou nu wel uitgewerkt zijn.
De dierenarts heeft ook een paar keer gebeld. Eerst met de uitslagen van de kweek. In de gal die hij had afgetapt zaten geen rare dingen (aeroob of an-aeroob). En daarna nog een keer om te vragen om een update. Hij was blij om te horen dat het zo goed gaat.
We zijn inmiddels ook bijna door de antibiotica heen, het anti-misselijkheidsmiddel hebben we nog veel meer van, maar daar gaan we ook gewoon mee door zodat hij echt goed aan kan sterken. Afgezien daarvan, en de kale buik die maar langzaam weer volgroeit met haar, is het wat Kwibus betreft business as usual.
Het enige waar ik nog even naar wil kijken is of de geelheid nu echt weg is. Ik had het idee dat het alweer beter was, maar ik heb er niet echt heel erg op gelet. Maar dat doe ik later vandaag, hij heeft zijn slaap hard nodig.
Maandag was het vooral Cuddles & Attenshuns time. Eisirt had twee vroege diensten en om goed op te letten of Kwibus niet bij de pleister op zijn buik zou gaan mutsen, bleef ik ook thuis.
We zijn nu ruim twee weken terug uit Frankrijk. Eisirt's vakantie is afgelopen en hij moet weer aan de slag, want beveiliging gaat gewoon door. Ik had ook weer een beetje willen gaan werken (vooral omdat ik veilig alleen in mijn ruimtetje aan de slag kan), maar omdat Kwibus nog steeds patiënt is, wilde ik toch thuisblijven.
Maandag lag hij veel bij me, knuffels vragend en ronddrentelend als ik in de keuken bezig ging (vleesje?!). Op dinsdag werd hij alweer aardig onafhankelijk. Hij keek nog steeds graag mee in de keuken maar verder lag hij op zijn krabpaal te slapen.
De medicatie ging nog steeds goed. De anti-misselijkheidspillen vind hij niet lekker, dus die gaan onder dwang, maar hij slikt ze goed door. Daarna de antibiotica, wat als zoete koek gaat. We hebben nu een spelletje "snoepje of pil?" waarbij we de halve tabletjes antibiotica afwisselen met snoepjes. Hij eet alles wat we zo voor hem neerleggen op, en ook de snoepjes die Doortje ineens niet wil hebben. Bofkont.
's Nachts trekken we hem de romper aan zodat hij niet aan zijn buik kan likken. Overdag toont hij bar weinig interesse in de pleister, maar je weet natuurlijk niet wat hij gaat uitvreten als je hem alleen laat.
Omdat hij met rompertje aan nog steeds super zielug is ligt hij 's nachts KLEM tegen me aan. Doortje claimt het kussen naast mijn hoofd en ik val regelmatig in slaap met mijn hand die nog doorkriebelt.
Vanmorgen om 4 uur werd ik wakker van een hard geluid bij de kattebak. Kwibus had, op miraculeuze wijze, zijn rompertje uitgewurmd. Ik vond het prima, Eisirt zat in de nachtdiensten en die 3 uurtjes geloofde ik wel. Mijn eigen wekker stond op 7 uur.
Vandaag is Kwibus jarig, hij wordt alweer 4! Als kadootje krijgt hij zoveel knuffels als hij wil en gaat de pleister van zijn buik af. De pijnstiller die eronder zit zou nu wel uitgewerkt zijn.
De dierenarts heeft ook een paar keer gebeld. Eerst met de uitslagen van de kweek. In de gal die hij had afgetapt zaten geen rare dingen (aeroob of an-aeroob). En daarna nog een keer om te vragen om een update. Hij was blij om te horen dat het zo goed gaat.
We zijn inmiddels ook bijna door de antibiotica heen, het anti-misselijkheidsmiddel hebben we nog veel meer van, maar daar gaan we ook gewoon mee door zodat hij echt goed aan kan sterken. Afgezien daarvan, en de kale buik die maar langzaam weer volgroeit met haar, is het wat Kwibus betreft business as usual.
Het enige waar ik nog even naar wil kijken is of de geelheid nu echt weg is. Ik had het idee dat het alweer beter was, maar ik heb er niet echt heel erg op gelet. Maar dat doe ik later vandaag, hij heeft zijn slaap hard nodig.