Najaarsborrel Plan-B en de Dag van de Wol
Na een beetje saaie hangweek was er op vrijdag de najaarsborrel van Plan-B. Vorig jaar waren we nog wat actiever betrokken door onze ruimte open te stellen tijdens de rondleiding. Nu kleedden we twee poppen aan in mooie kledingstukken en zetten we die op de gang. Sigunne zette haar 1640 jurk op de dikke damespop en ik kleedde de herenpop aan in de jas van de Modeshow.
Ook had ik oud-collega Kim, buurman Fred, en Peter en Karin van QueenE uitgenodigd om eens te kijken. De buurman heb ik nooit gezien, Kim heeft volgens mij nog steeds het berichtje niet gezien, maar vrij snel na de start van de borrel kwamen Peter en Karin aanrijden.
Het was echt ontzettend leuk om ze weer eens te zien, het was al ruim een jaar geleden! Ik was nog wel eens in de winkel geweest, maar toen waren ze de hort op.
Nadat ik ze mijn ruimte had gezien en we even bijgekletst waren, haakten we aan bij de rondleiding. Daar kregen ze een mooie kijk in verschillende ruimtes: de werkplaats achtige ruimte met werkbanken, computer 'cubicles' en soldeerbouten van de E-Waste Race op de begane grond, de prachtige kantoorruimte met keukenhoekje van Number 42 bij ons in de gang, en de dansstudio van Janneke op de tweede verdieping. Ze werden er heel enthousiast van, want zo krijg je natuurlijk de prachtige diversiteit van mogelijkheden van het gebouw mee. Ik vertelde ook hoe fijn het was dat je zo snel kon samenwerken en bij elkaar terecht kon met vragen.
Ze moesten rond zes uur toch echt alweer weg, waarna ik nog ruim anderhalf uur buiten heb staan blauwbekken in een net iets te fris windje. Wel heb ik even met Ron van SocialFacts kunnen babbelen over boekhouden, met Vera en haar man Maurits, met Ruwan van de Amigo's en zo nog wat meer mensen. Sommigen komen er nooit bij zitten bij de lunch, anderen spreek je alleen in de wandelgangen. Het is dus leuk om elkaar weer even te zien. Het is toch best een bijzondere club mensen bij elkaar.
Zaterdagochtend was ik nog best brak. Vrijdag had ik het grootste deel van de dag op mijn pootjes gestaan, gevolgd door nog eens 4 uur staan bij de borrel (ondanks mijn beste voornemens om toch te gaan zitten). Op de snelweg was het best rustig, gelukkig. Ik "whoooooaaaaaa"de onder een groepje WO2 re-enactors door die over een viaduct liepen, dus dat was al een goed begin van de dag.
Het was heel leuk om wannabe_Bitch en anemoona weer te zien en ik had mijn "warme trui" potje geplunderd voor de dag. Met een thermoskan thee, een trommeltje boterhammen, en een simpele sok in mijn rugtas togen we de manege in.
Alwaar wij zeer vriendelijk begroet werden....
Ik bleek buitenproportioneel gefascineerd te zijn door de alpaca's, die ik nog nooit in levende lijve had ontmoet. Ze strubbelden een beetje tegen om goed op de foto te komen en ik was enigzins geïntimideerd door hun scheve centenbakkie. Ze waren zo beschermend naar het jonkie dat ik de zwarte alpaca die me weg probeerde te staren er voor aan zag om me te bijten. (Blijkbaar zijn het hele lieve beestjes. Wist ik veel.)
We struinden langs de kraampjes, en alle stappen van het proces waren vertegenwoordigd. Er waren een paar verschillende smaken schaap te bewonderen in een klein hokje, hun geschoren en/of gevilte vacht kon je kopen. Er waren spinlonten in alle kleuren, tolletjes in allerlei maten, weefgetouwtjes, spinnewielen, kaardmolens, brei- en haaknaalden, getwijnd en ongetwijnd garen en zelfs mooie lucets om koordjes mee te vlechten. En dat allemaal in het equivalent van twee manege-hallen. En ook oud-klasgenote Nadieh en haar ouders kwamen we tegen, die op zoek waren naar mooie vachten om mee te vilten.
Er waren ook een heleboel kraampjes niet aanwezig. Als je bedenkt dat op de Brei- en Haakdagen de breiwinkeltjes de IJsselhallen in Zwolle kunnen vullen, waren er maar een zeer kleine selectie (online en offline) wolwinkeltjes vertegenwoordigd. Toch mogen we zeker niet klagen. Het leuke was dat de drie kraampjes waar we het langst hebben staan kijken van drie dames uit onze 'eigen' KarmaSwap groep op Ravelry kwamen.
"Wat mot je?"
Bij Schaap en Draak heb ik even staan kwijlen over de merino sokkenwolletjes. Het wordt toch tijd dat ik fijne non-kriebelsokken voor mezelf brei, dus uiteindelijk kocht ik daar een mooie streng in groen/turquoise met een stellina glittertje erin. Bij Atelier het Wolbeest kon Anemoona haar hart ophalen met de prachtige handgeverfde strengen. Daar zocht ze een mooie groene spikkelgaren uit voor een sjaal bij haar nieuwe jas, met een aantal ministrengetjes voor contrast, en een prachtige perzikkleur voor een omslagdoek met ministrengetjes in de kleur van haar rok. En bij Wolop heb ik staan kwijlen over een tas met 1600 meter kleur-gecoordineerd garen. Prachtige handgeverfde strengen BFL met een zijden draadje erbij die de kleur net anders oppakt. Aan het tasje zat een proeflapje, waaraan je helemaal niet kon zien dat ze met de twee garens tegelijk had gebreid, maar toch een prachtige glans en diepte kreeg. Helaas kan ik niet tegen Blue Faced Leister wol, ik moet het echt bij Merino houden, maar de kleur was om te kwijlen zo mooi.
Bij een kraampje van een winkeltje uit Wormer (of all places!) kocht ik een prachtige streng light fingering in een dusky rose kleur. Ik heb er geen andere woorden voor. Dit smeekte een mooie omslagdoek te worden, en met 800 meter gaat dat ook goed lukken. De naam Exquisite kwam niet helemaal overeen met de prijs, uiteindelijk was deze maar een euro of twee goedkoper dan de streng merino sokkenwol.
Na twee rondjes door de hallen en twee rondjes even zitten met een breitje was het toch wel tijd om huiswaarts te keren. Ik heb me erg ingehouden met mijn uitgaven, maar toch: twee strengen en een setje naaldjes kost ook niet niks. Mijn spaarpotje is weer eventjes leeg.
Op terugweg nam ik een toeristischere route die door een stukje bedrijventerrein van Oss leidde. Daar kwam ik heel even vast te staan in de file omdat het precies die dag was waarop de geestelijk gehandicapten een rondje gaan rijden met de vrachtwagenchauffeurs, en om de vrachtwagens goed te laten uitrijden stopte de rest van het verkeer. Dat gaf mij de mogelijkheid om even heerlijk te genieten van al die blije bekkies naast de chauffeur en mijn armen uit de kom te zwaaien. Dat werd gewaardeerd! Ik ging met een zo mogelijk nóg bredere glimlach op mijn gezicht verder naar huis.
Ook had ik oud-collega Kim, buurman Fred, en Peter en Karin van QueenE uitgenodigd om eens te kijken. De buurman heb ik nooit gezien, Kim heeft volgens mij nog steeds het berichtje niet gezien, maar vrij snel na de start van de borrel kwamen Peter en Karin aanrijden.
Het was echt ontzettend leuk om ze weer eens te zien, het was al ruim een jaar geleden! Ik was nog wel eens in de winkel geweest, maar toen waren ze de hort op.
Nadat ik ze mijn ruimte had gezien en we even bijgekletst waren, haakten we aan bij de rondleiding. Daar kregen ze een mooie kijk in verschillende ruimtes: de werkplaats achtige ruimte met werkbanken, computer 'cubicles' en soldeerbouten van de E-Waste Race op de begane grond, de prachtige kantoorruimte met keukenhoekje van Number 42 bij ons in de gang, en de dansstudio van Janneke op de tweede verdieping. Ze werden er heel enthousiast van, want zo krijg je natuurlijk de prachtige diversiteit van mogelijkheden van het gebouw mee. Ik vertelde ook hoe fijn het was dat je zo snel kon samenwerken en bij elkaar terecht kon met vragen.
Ze moesten rond zes uur toch echt alweer weg, waarna ik nog ruim anderhalf uur buiten heb staan blauwbekken in een net iets te fris windje. Wel heb ik even met Ron van SocialFacts kunnen babbelen over boekhouden, met Vera en haar man Maurits, met Ruwan van de Amigo's en zo nog wat meer mensen. Sommigen komen er nooit bij zitten bij de lunch, anderen spreek je alleen in de wandelgangen. Het is dus leuk om elkaar weer even te zien. Het is toch best een bijzondere club mensen bij elkaar.
Zaterdagochtend was ik nog best brak. Vrijdag had ik het grootste deel van de dag op mijn pootjes gestaan, gevolgd door nog eens 4 uur staan bij de borrel (ondanks mijn beste voornemens om toch te gaan zitten). Op de snelweg was het best rustig, gelukkig. Ik "whoooooaaaaaa"de onder een groepje WO2 re-enactors door die over een viaduct liepen, dus dat was al een goed begin van de dag.
Het was heel leuk om wannabe_Bitch en anemoona weer te zien en ik had mijn "warme trui" potje geplunderd voor de dag. Met een thermoskan thee, een trommeltje boterhammen, en een simpele sok in mijn rugtas togen we de manege in.
Alwaar wij zeer vriendelijk begroet werden....
Ik bleek buitenproportioneel gefascineerd te zijn door de alpaca's, die ik nog nooit in levende lijve had ontmoet. Ze strubbelden een beetje tegen om goed op de foto te komen en ik was enigzins geïntimideerd door hun scheve centenbakkie. Ze waren zo beschermend naar het jonkie dat ik de zwarte alpaca die me weg probeerde te staren er voor aan zag om me te bijten. (Blijkbaar zijn het hele lieve beestjes. Wist ik veel.)
We struinden langs de kraampjes, en alle stappen van het proces waren vertegenwoordigd. Er waren een paar verschillende smaken schaap te bewonderen in een klein hokje, hun geschoren en/of gevilte vacht kon je kopen. Er waren spinlonten in alle kleuren, tolletjes in allerlei maten, weefgetouwtjes, spinnewielen, kaardmolens, brei- en haaknaalden, getwijnd en ongetwijnd garen en zelfs mooie lucets om koordjes mee te vlechten. En dat allemaal in het equivalent van twee manege-hallen. En ook oud-klasgenote Nadieh en haar ouders kwamen we tegen, die op zoek waren naar mooie vachten om mee te vilten.
Er waren ook een heleboel kraampjes niet aanwezig. Als je bedenkt dat op de Brei- en Haakdagen de breiwinkeltjes de IJsselhallen in Zwolle kunnen vullen, waren er maar een zeer kleine selectie (online en offline) wolwinkeltjes vertegenwoordigd. Toch mogen we zeker niet klagen. Het leuke was dat de drie kraampjes waar we het langst hebben staan kijken van drie dames uit onze 'eigen' KarmaSwap groep op Ravelry kwamen.
"Wat mot je?"
Bij Schaap en Draak heb ik even staan kwijlen over de merino sokkenwolletjes. Het wordt toch tijd dat ik fijne non-kriebelsokken voor mezelf brei, dus uiteindelijk kocht ik daar een mooie streng in groen/turquoise met een stellina glittertje erin. Bij Atelier het Wolbeest kon Anemoona haar hart ophalen met de prachtige handgeverfde strengen. Daar zocht ze een mooie groene spikkelgaren uit voor een sjaal bij haar nieuwe jas, met een aantal ministrengetjes voor contrast, en een prachtige perzikkleur voor een omslagdoek met ministrengetjes in de kleur van haar rok. En bij Wolop heb ik staan kwijlen over een tas met 1600 meter kleur-gecoordineerd garen. Prachtige handgeverfde strengen BFL met een zijden draadje erbij die de kleur net anders oppakt. Aan het tasje zat een proeflapje, waaraan je helemaal niet kon zien dat ze met de twee garens tegelijk had gebreid, maar toch een prachtige glans en diepte kreeg. Helaas kan ik niet tegen Blue Faced Leister wol, ik moet het echt bij Merino houden, maar de kleur was om te kwijlen zo mooi.
Bij een kraampje van een winkeltje uit Wormer (of all places!) kocht ik een prachtige streng light fingering in een dusky rose kleur. Ik heb er geen andere woorden voor. Dit smeekte een mooie omslagdoek te worden, en met 800 meter gaat dat ook goed lukken. De naam Exquisite kwam niet helemaal overeen met de prijs, uiteindelijk was deze maar een euro of twee goedkoper dan de streng merino sokkenwol.
Na twee rondjes door de hallen en twee rondjes even zitten met een breitje was het toch wel tijd om huiswaarts te keren. Ik heb me erg ingehouden met mijn uitgaven, maar toch: twee strengen en een setje naaldjes kost ook niet niks. Mijn spaarpotje is weer eventjes leeg.
Op terugweg nam ik een toeristischere route die door een stukje bedrijventerrein van Oss leidde. Daar kwam ik heel even vast te staan in de file omdat het precies die dag was waarop de geestelijk gehandicapten een rondje gaan rijden met de vrachtwagenchauffeurs, en om de vrachtwagens goed te laten uitrijden stopte de rest van het verkeer. Dat gaf mij de mogelijkheid om even heerlijk te genieten van al die blije bekkies naast de chauffeur en mijn armen uit de kom te zwaaien. Dat werd gewaardeerd! Ik ging met een zo mogelijk nóg bredere glimlach op mijn gezicht verder naar huis.