mijn slechte karaktertrek
mijn slechtste karaktertrek is dat ik snel verveeld ben. bij dingen, bij mensen, bij alles eigenlijk.
toen ik 11 was kreeg ik van m'n vader een electrische gitaar. ik ging op les bij zo'n lieve oude oma die 8 cursusboekjes had geschreven en mij vertelde dat ik daar de komende jaren wel zoet mee zou zijn. HA! dat was voordat je kennis had gemaakt met de genialiteit van daniela biatch! na 4 maanden had ik de boekjes uit. in plaats van de intense trots voelde ik een teleurstelling; dat was alles dus blijkbaar. ik besloot dat leren uit boekjes en met mensen die op mijn vingers kijken wellicht toch niet helemaal mijn ding was dus toen besloot ik gewoon maar mee te spelen met cd's en het op m'n eigen manier te leren. helaas, mijn lieve mooie gitaar staat reeds jaren op zolder.
en zo is het met alles gegaan in mijn leven. ik werd aangenomen op het conservatorium zonder dat ik noten kon lezen (ik deed eigenlijk altijd maar wat, ook vrij kenmerkend voor mijn leven, niet?). ook daar was de uitdaging er snel vanaf. noten lezen is een makkie. ik werd aangenomen op het rietveld zonder dat ik iets kon (behalve goed lullen over bullshit) en zelfs dat verveelde me. alles wat me leuk leek ging me te makkelijk af en in plaats van doorzetten en gewoon heel goed worden, druip ik steeds met de staart tussen de benen af op zoek naar ander vertier. vermaak me vermaak me. BOEI ME.
ik lach ook om die viva-enquetes die zeggen dat de gemiddelde, nederlandse vrouw 7 sekspartners heeft gehad. eeeeuh...BWAHA! die raakten zeker nooit verveeld, pfff. shit, mijn celibatisme van de afgelopen tijd doet mijn high score echter lichtelijk stagneren. kut.
soms zit ik op een terras en dan zie ik een stelletje zitten dat niet met elkaar praat. 'ik hoop dat ik nooit zo word' denk ik dan...maar als ik even nadenk dan slaat de schrik me om het hart...ik ben nog nooit geboeid gebleven. nog steeds heb ik mensen in mijn omgeving waarmee "afspreken" gelijk staat aan "heerlijk even mijn verstand op nul kunnen zetten terwijl zij in de leemte over dingen lullen die me niet interesseren".
o nee, ik ben gedoemd om slechts gelukkig te worden met mezelf! mits ik wat concessies maak hier en daar. tjezus wat een sof.
toen ik 11 was kreeg ik van m'n vader een electrische gitaar. ik ging op les bij zo'n lieve oude oma die 8 cursusboekjes had geschreven en mij vertelde dat ik daar de komende jaren wel zoet mee zou zijn. HA! dat was voordat je kennis had gemaakt met de genialiteit van daniela biatch! na 4 maanden had ik de boekjes uit. in plaats van de intense trots voelde ik een teleurstelling; dat was alles dus blijkbaar. ik besloot dat leren uit boekjes en met mensen die op mijn vingers kijken wellicht toch niet helemaal mijn ding was dus toen besloot ik gewoon maar mee te spelen met cd's en het op m'n eigen manier te leren. helaas, mijn lieve mooie gitaar staat reeds jaren op zolder.
en zo is het met alles gegaan in mijn leven. ik werd aangenomen op het conservatorium zonder dat ik noten kon lezen (ik deed eigenlijk altijd maar wat, ook vrij kenmerkend voor mijn leven, niet?). ook daar was de uitdaging er snel vanaf. noten lezen is een makkie. ik werd aangenomen op het rietveld zonder dat ik iets kon (behalve goed lullen over bullshit) en zelfs dat verveelde me. alles wat me leuk leek ging me te makkelijk af en in plaats van doorzetten en gewoon heel goed worden, druip ik steeds met de staart tussen de benen af op zoek naar ander vertier. vermaak me vermaak me. BOEI ME.
ik lach ook om die viva-enquetes die zeggen dat de gemiddelde, nederlandse vrouw 7 sekspartners heeft gehad. eeeeuh...BWAHA! die raakten zeker nooit verveeld, pfff. shit, mijn celibatisme van de afgelopen tijd doet mijn high score echter lichtelijk stagneren. kut.
soms zit ik op een terras en dan zie ik een stelletje zitten dat niet met elkaar praat. 'ik hoop dat ik nooit zo word' denk ik dan...maar als ik even nadenk dan slaat de schrik me om het hart...ik ben nog nooit geboeid gebleven. nog steeds heb ik mensen in mijn omgeving waarmee "afspreken" gelijk staat aan "heerlijk even mijn verstand op nul kunnen zetten terwijl zij in de leemte over dingen lullen die me niet interesseren".
o nee, ik ben gedoemd om slechts gelukkig te worden met mezelf! mits ik wat concessies maak hier en daar. tjezus wat een sof.