вось зараз імгненна злавіла сябе на 2 вельмі важных думках.

1) гэта вельмі сумна, што жж патрохі памірае. дакладней, тут ужо апошнія канвульсіі. я вельмі ўдзячная тым людзям, якія нягледзячы ні на што, працягваюць пісаць. апошнім часам я - каларацкі жук - я так называю людзей, якія нічога ня пішуць, а толькі чытаюць чужыя думкі. так быць непавінна. ( Read more... )

спажывецкі попыт і маразм мы адчулі на сабе, калі паехалі купляць лядоўню.
ня тое, каб у нас рублі былі лішнія, але нам лядоўня ну рэальна патрэбная! старая, як кажуць, сваё ўжо адслужыла.
мы як нармальныя людзі спадзяваліся, што нам пад заказ прывязуць прыгожую рубінавую, але ў краме на тры тыдні заглохлі, а калі мы да іх датэлефанаваліся, ( Read more... )

каб канчаткова сябе дабіць задаволіць сваю цікаўнасьць, я паглядзела сёньня, як экранізіравалі кнігу Санаева "пахавайце мяне за плінутсам".
Карацей, гэта ізноў обухом по голове. Гэта жах.
Калі ўлічыць, што кніга аўтабіяграфічная, то ўсё гэта пераварочвае мозг. Таму што паднята рэальная праблема любові-гвалту зь дзіцёнка. Калі людзі ня могуць ( Read more... )

Я часта нэрвуюся, а ён спакойны і верыць у тое, што "Дара, усё будзе добра!"
Ён ня лаіцца матам, а я не магу адвучыцца ад "блядзь", калі ў мяне нешта не атрымліваецца.
Я хачу паліць: выпускаць цыгарэтны дым са рта і комкаць цыгарэты, а ён катэгарычна супраць тытуню ўпрынцыпе.
Ён пазітыўны і кажа, што ня трэба замарочвацца на дробязях, а я так часта ( Read more... )