Чатыры сяброўкі пра набалелае (альбо "Баклажаны сводят с ума")
Мяне клічуць Наста. Мне 21 год. І ў мяне калхозная юбка.
Мяне клічуць Дар'я. Мне 21 год. І я нашу сіні станік пад жоўтую майку. ("Ну, ты ж любіш Украіну!")
Мяне клічуць Ксюша. Мне 21 год. Я нашу мужчынскія шорты і мужчынскія тапкі. А шкарпэткі ў мяне жаночыя. Ну, і яшчэ ў мяне белы станік пад чорную кофту. ("Пазыч грошы на чорны ў Асі Паплаўскай. Яна тут нядаўна Марыйцы Мартысевіч на тыя ж патрэбы прапаноўвала пазычыць")
Мяне клічуць Надзя. Мне 21 год. І я ня ведаю, што сказаць ужо. У мяне на майцы - экстрымальная любоў. Ой, не глядзіце вы на маю майку!
Мяне клічуць Дар'я. Мне 21 год. І я нашу сіні станік пад жоўтую майку. ("Ну, ты ж любіш Украіну!")
Мяне клічуць Ксюша. Мне 21 год. Я нашу мужчынскія шорты і мужчынскія тапкі. А шкарпэткі ў мяне жаночыя. Ну, і яшчэ ў мяне белы станік пад чорную кофту. ("Пазыч грошы на чорны ў Асі Паплаўскай. Яна тут нядаўна Марыйцы Мартысевіч на тыя ж патрэбы прапаноўвала пазычыць")
Мяне клічуць Надзя. Мне 21 год. І я ня ведаю, што сказаць ужо. У мяне на майцы - экстрымальная любоў. Ой, не глядзіце вы на маю майку!