Oct 03, 2013 15:49
Прыходзяць да прафесара два студэнта іспыт здаваць. Па камбінаторыцы. У тыя яшчэ часы. Дахаты прыйшлі да прафесара. Ну, здавалі, здавалі, за картамі заседзеліся, за косткамі ігральнымі, сцямнела. А ў той час і студэнты, і прафесары былі бедныя, дахаты іх не адправіш, прыйшлося спаць укладваць у прафесарскай трохпакаёвай кватэры. У адным пакоі - два студэнта, у іншай - прафесар з жонкай, у трэцяй - прафесарская дачка. Усё чын па чыне, спяць.
Прачынаецца студэнт, думае, ці а хрэн я з гэтым прыдуркам ляжу, пайду прафесарскую дачку наведаю. Зірк у адзін пакой - дзве галовы з пад коўдры тырчаць, ну то прафесар з жонкай, зірк у іншую - адна галава. Дачка! Юрк да яе пад коўдру, спяць.
Не спіцца і прафесару. Устае сярод ночы, дай, думае, да дачкі пералягу, ці мала што ад гэтых балбесаў чакаць. Шнар у адзін пакой, дзве галовы, - ага, студэнты, шнар у іншую - адна, дачка, няйначай. Прыг - спіць.
Ну, тут і другі студэнт прачнуўся, і, як вы ўжо здагадаліся, адправіўся па стопах сябра, на пошукі прафесарскай дачкі.
Раніца. Прачынаецца прафесар. Адзін. У пакоі студэнтаў. Хм... Зазірае ў адзін пакой - там студэнт з дачкой, у іншую - студэнт з жонкай. Чухае рэпу:
- Колькі гадоў выкладаю камбінаторыку, але такіх бляцкіх перастаноў яшчэ не бачыў !
гісторыі з жыцця