Расіі можна пазайздросціць, што ў яе быў ёсць такі апазіцыянер як Навальны.
Ён:
- Арганізаваў антыкарупцыйную сістэму, якая можа працаваць і надалей самастойна.
- Мае харызму.
- Выкарыстоўвае сучасныя метады для пашырэння сваёй праграмы ў масах (сацыяльныя сеткі, флэшмобы).
- Разбіраецца ў шматлікіх сферах.
- З'яўляецца глытком свежага паветра ў затхлай вертыкальнай сістэме "жулікаў і вораў".
Але...
Расіяне спужаліся свайго шчасця.
Яны пачалі дробязна прыдзірацца да яго. "Ён пусты палітык", але пакажыце ў цяперашняй Расіі рэальнага палітыка з канкрэтным планам акрамя Пуціна. "Ён штосці скраў", але ў краіне дзе крадуць усе, я бы ўвогуле выцягнуў паняцце "воровство" за скобкі і не прымаў ва ўвагу, бо крадуць усе, зверху донізу.
Іх прыдзірлівасць нагадвае прокрастынацыю, калі студэнт, якому трэба напісаць сваечасова дыплёмную работу, пачынае адцягвацца на дробязныя побытавыя справы і пераацэньваць іх значэнне.
Расіяне настолькі прызвычаіліся к існуючыму парадку рэчаў, што адрынулі Навальнага. Навальны быў прадуктам яшчэ той, болей свабоднай эпохі 90-х - пачатку 2000-х, і наўрад ці на яго месца прыйдзе яшчэ 10 такіх.