Сартори о проблемах с демократиями
Один из лидеров "флорентийской школы" политических исследований итальяно-американский политолог Джованни Сартори, в 1974-ом в статье “Will Democracy Kill Democracy?” исследует проблемы, с которыми столкнулись западные демократии уже к тому моменту (перевод ниже):
"We are pursuing targets which are out of proportion, unduly isolated and pursued ( Read more... )
"We are pursuing targets which are out of proportion, unduly isolated and pursued ( Read more... )
А вообще, давайте без оскорблений и прочих argementum ad hominem, сдюжите? Тем более что как-то мимо кассы с инсинуациями про хартию. Или вы считаете, что любое расхождение точки зрения с вашей может быть следствием исключительно тупости их носителей, не постигших Великую Истину? Надеемся, всё же не.
Смеем заверить, читали мы больше поп-традиционалистов, библиотека которых ограничивается Геноном и Эволой, прочитанными в пересказах модных блоггеров (не о вас речь, а в целом), мнящих, что есть вдруг [внезапно] власть окажется у группировки фундаменталистов, им уготована роль новой "илиты" в дне завтрашнем, а не такой же тягловой силы с завода (или, что забвнее, нового "пугала" нового режима. Как известно, почему-то такие модели без "образа врага" не работают от слова совсем).
Если хотите, даже сравнить можно по озвученным пунктам:
1. Неравенство: "социально враждебные" элементы к КНДР не имеют никаких прав. Факт. При этом, как в любом порядочном тоталитаризме, есть номенклатурная прослойка, которой можно даже то, что официально противоречит Великой Идее (интернет, предпринимательство, порнография, et cetera). Всё по Оруэллу. Никакого "демоса". При этом в Афинском полисе у *граждан* были именно что равные права, без каких-либо "исключительностей".
2. Общая великая цель: прекрасно концептуализирована в "чучхе" в КНДР. В Афинах было абстрактное "благо полиса" без каких-либо схематизированных идеологических построений. (благодаря чему на его тему десятки ораторов читали на народном собрании речи в десятки и десятки страниц, а "жюри" решало, чья интерпретация прельстивее).
3. Разделение государства и гражданского общества. Отсутствует в КНДР по причине отсутствия последнего. В Афинах отсутствует по причине прямой демократии (см. выше).
4. Доступ "народной массы" к принятию стратегических решений посредством голосования. КНДР соответствует отлично! Ну а подвести Афины под этот пункт можно только по полному невежеству (уж где-где любили голосовать по любому поводу).
Reply
(The comment has been removed)
Наменклатурная праслойка = найбольш здатныя"
У кантэксце ідэалогіі, якая там пануе, так.
"Ідэалогія чучхе сацыялістычная, эгалітарная."
Сацыялізм з азіяцкімі традыцыямі патрыярхальнасці (культам жывога бога - правадыра) - рэч даволі своеасаблівая. Дзіўны такі эгалітарызм. Ды і непазбежная наменклатуршчына, ужо згаданая, робіць яго яшчэ больш дзіўным.
Увогуле, магчыма, будзеце здзіўлены, але сучасныя паліталагічныя падыходы нідзе не кажуць пра абстрактную абсалютную роўнасць усіх: дэмакратыя =/= эгалітарызм. Ніхто не скасоўваў цалкам цэнзы, магчымасць абмежаваць дзеяздольнасць на пэўных падставах. Вы, магчыма, у сваім імпэце спрачаецеся не з намі і не з сучаснай тэорыяй дэмакратыі, а з філосафамі-летуценнікамі XVIII-XIX стст. Але яны і блізка не падыходзілі да сапраўднай улады. Тая ж мерытакратыя, як улада найбольш дасведчаных, ўжо інкарпаравана ў структуру ўлады найбольш "узорных" з існуючых дэмакратый. Магчыма, варта ўжо зразумець, што недзе ёсць мяжа паміж "тое, што я думаю пра дэмакратыю", "тое, што думалі пра дэмакратыю тэарэтыкі дэмакратыі" і "тыя формы дзяржаўнага ладу, якія існуюць у рэчаіснасці"?
"Прабачце, дзяліць краіну на дзяржаву і асобную ад дзяржавы "грамадзянскую супольнасць" - гэта шызафрэнія. Або вайсковая хітрасць."
Але адкуль вам ведаць? Паліталогію вы "не читал, но осуждаю", аднак паўсюль выкарыстоўваеце яе тэрміны: "сацыялістачны", "эгалітарызм", "дзяржава", "грамадзянская супольнасць". Гэта проста пытанне мовы: калі вы не прымаеце канвенцыянальныя азначэнні словаў і тэрмінаў, а маеце нейкае своё вельмі асабістае іх разуменне, гэта значыць толькі тое, што кожны раз, калі вы ўжываеце іх, вы проста ствараеце "шум". Ці вы проста не ведаеце адпаведнай мовы (мовы паліталогіі ў дадзеным выпадку), ці хочаце падавацца занадта экстравагатным. Так ці інакш, ваша паведамленне не мае для нас сэнсу: паколькі мы ўсё мелі час засвоіць матчастку адпаведных даследванняў, а не толькі "сімвал веры юнага традыцыяналіста", у нас няма няма праблемы з размежаваннем тэрмінаў і з'яў, якія імі абазначаныя.
Калі вам так ужо не падабаецца паліталогія, так не карыстайце яе мову, карыстайце больш казуальную лексіку. Калі, канешне, вы хочаце, каб вас разумелі, а не дамагаецеся ствараць блытаніну словаў.
Напрыклад, даволі смешна, як вы (ды і шмат хто) супрацьпастаўляе "правых" і "лібералізм" (калі па абсалютнай большасці тыпалогій упошні ўключаны ў першую катэгорыю; на практыцы розніца з'яўляаецца з-за таго,што сучасныя (неа)лібералы ўсё часцей падтымоўваюць "левую" эканамічную (!) палітыку).
Reply
"Вы прымяраеце гэта на нас."
Не, вы тут патолькі пасколькі: проста прыкладаў досыць бачылі. Але вы і не цалкам праўдзівы: каб былі паслядоўным, то і ў інтэрнэт бы завітвалі радзей: гэта найвялікшы рассаднік эгалітарызму! А калі б завітвалі, то не прэтэндавалі на вес у дыскусіях кшталту гэтай: мы амаль упэўненыя, што наш асабісты адукацыйны ўзровень дае (у вашай сістэме каардынат) больш аўтарытэту ў абмяркоўванні тэм як гэтая. Аднак гэта не замінае вам з катэгарычным выглядам крытыкаваць нашыя выказванні, хаця вы нават не разумееце таго тэарэтычная фундаменту, што за ім палягае (аднак мы, ў сваю чаргу, вельмі добра азнаёміліся ў свой час з працамі тэартыкаў і стваральніказ тых ідэй, якія вы спрабуеце пераказаць). І меркаваць бярэцеся пра рэчы дастаткова глабальныя. І будзеце казаць, што адчуванне значнасці для вас нічога не значыць? Сумняваемся.
А ўвогуле, крытыка дэмакратыі - як раз вельмі нават трэнд, які менавіта збольшага служыць падмацаваннем таго самага ЧСВ. Справа гэта лёгкая (таму што, як і казалі, недахопаў у дэмакратыі хапае і яны даўно і добра вядомыя), упісваецца ў рэшышча модных (эстэтыка ж) ульракансерватыўных плыняў, шмат адукацыі не вымагае (палітыка ж не фізіка: пра яе кожны дурань можа пісаць, як ужо сталася).
Аднак паказальна, што пытанні пра больш прыдатныя варыянты нічога цікавага не ствараюць, акрамя таго самага: "ааа... проклятый дерьмократ! он не уверовал, что демократия - полный и безоговорочный отстой! на костер еретика!" )
А насамрэч, каб вы не выдавалі сваё невуцтва за ідэйную пазіцыю, а сапраўды пайшлі і прачыталі адпаведныя працы, то лёгка б зразумелі, што ў выказанай вамі пабудове нічога цікавага няма і разбіраецца на непрацоўныя дэталі яна не горш за дэмакратыю.
"калі гэта будзе найбольш рацыянальным"
Хех-хех, разумееце, ў чым іронія: тое, як ахвотна розныя формы аўтарытарызму прагніваюць знутры, досыць празрыста ўказваюць на ступень рацыянальнага ў іх будове. (можаце зірнуць на рэйтынгі карупцыі, напрыклад: на ніжніх іх ступенях дэмакартый зусім няшмат, калі не казаць, што іх там няма)
Reply
(The comment has been removed)
Дарэчы, вы сапраўды лічыце, што тое, што ніхто ў нашай краіне не можа падаць скаргу ў ЕСПЧ на дзеянні дзярж. органаў у ЕСПЧ і што Белаусь не прыслухалался да ніводнага (!) меркавання КПЧ, зрабіла чымсці жыццё насельніцтва краіны лепш? (калі раптам адказ станоўчы, адразу, калі ласка, удакалдніце, ці не клічуць вас Аляксандр Рыгоравіч)
"У вас надта шмат зацыклівання на асобах - на сваёй, на іншых. "
Выбачайце, калі так. Не хацелі пачынаць, але ж не мы першую рэпліку пачалі з пасажаў пра "можна пачуць збольшага толькі ад дэмакратаў". Калі вы апелявалі да логікі не без ведання прадмету, то павінны разумець, што ад пачатку выкарысталі дэмагагічны прыём. (дарэчы, і далей працягваеце)
"Вы ўпэўнены, што з вамі можна весці сур'ёзную размову?"
Разумееце, ў чым справа: адна сітуацыя, каб вы прыводзілі пэўныя факты, пра якія можна было б весці размову. А так тыя самыя паўторы "не читал, осуждаю" ("Прапаноўваць мне чытаць рэкламу дэмакратыі ня мае змыслу."). Што наяўна паказвае, што аб'екту дыскусіі няма. Вы самі даводзіце да таго, што адзінае што можна тут абмяркоўваць - вашыя асабістыя ўяўленні пра дэмакартыю (а не яе саму. Цікавы факт: некаторыя даследчыкі, "рэкламісты дэмакратыі", хе, прама кажуць, што яе не існуе ў рэчаіснасці. Нечакана?) Больш за тое, вы не толькі не ведаеце, але і нават не хочаце ведаць, пра што адкрыта кажаце. Найхарактэрнейшая рыса некрытычнага мыслення, дарэчы. Тобок, вы наўмысна злоўжываеце мовай, ускладняючы камунікацыю і першапачаткова займаеце пазіцыю па-за межамі фальсіфікацыі (г.зн., вам прынцыпова немагчыма нешта давесці). Дык вось адлюструйце сваё пытанне да сябе ж.
"Нібы ня хочаце нават дапускаць думкі, што падпарадкаванне можа быць на карысць. Зрэшты, гэта вашая праблема."
Дзякуй за шлыбінны псіхалагічны аналіз. :) Часам здаецца, што герархія - гэта нейкая святая карова для пэўнай публікі, якая нібаты дбрая проста таму што ёсць, не зважаючы на то, навошта яна патрэбная.
"Звычайная структура паспяховых прадпрыемстваў як бы намякае, што найбольш прыгодная для дасягнення нейкіх мэтаў "
Заўважце, не "нейкіх", а камерцыйных у дадзеным выпадку. Як можна заўважыць, у камерцыі вельмі простыя, з аднаго вымярэння, ў параўнанні з, напрыклад, дзяржавай, крытэры паспяховасці, што робіць схему мерытакратыі выключна прыдатнай. Па-другое, у сучаснай практыцы мэнэджмэнту хапае розных мадэляў функцыянавання арганізацыі і не толькі класічная "піамідальная" схема карпарацыі паказвае поспехі. Да таго ж, важная не столькі наяўнасць герархічных сувязаў (якая і так прысутнічае амаль у кожнай больш-меньш вялікай групе), а механізм яе пабудовы і перабудовы (вы яшчэ скажыце, што ў дзярж. апараце дэмакратычнай дзяржавы няма герархіі).
"Паступовае "гніенне", распад, зніжэнне ўзроўню адбываецца, найхутчэй, заўжды."
Ага, ведаем-ведам, Калі-Юга, энтрапія, жалезны век, хутка канец, усё дрэнна (ну, сапраўды, заўжды так). Так а хіба вы самі не імкнецеся збегчы ад адказнасці, чакаючы "адказных лідэраў": "Х прыдзе - парадак навядзе"? Замест таго каб, напрыклад, быць самаму адказным грамадзянінам і *сама*арганізавацца для вырашэння сваіх праблем з аднадумцамі. Тым больш, што безліч прыкладаў, калі гэта дазваляе стварыць змены куды эфектыўней, чым чаканне чарговага "кшатрыя".
Reply
(The comment has been removed)
Хм, сапраўды. На вашу дэманстрацыю ідэйнасці мы так ці інакш хвярнулі ўвагу, калі вы гэтага дамагаліся. Не скажам, каб уразіліся, бо нічога новага насамрэч. Калі захочаце распавесці нешта яшчэ - калі ласка: спадзяемся, тады вы ўжо даведаецеся пра крытэры прадуктыўнага дыялогу (агульная мова, аб'ект дыялогу, недапушчальнасць лагічна і рытарычна некарэтных выказванняў per se, а не калі "хтосці можа ўбачыць", крытычнасць да ўласнай пазіцыі, гатоўнасць апераваць фактамі, а не голымі тэзамі, et cetera). Ну і добра, калі засвоіце хаця б базіс таго, пра адмаўляеце агулам, не ведаючы пра тое нічога (хаця б элементарныя рэчы: што дэкларацыі не з'яўляюцца юрыдычнымі дакументамі, колькі пактаў існуе, і які рэальна ўключае абвязкі, які могуць быць юрыдычна імплементаваны).
Дарэчы, людзі, якія, жывучы ў Беларусі (!), наракаюць на засілле правоў чалавека і дэмакратыі, выглядаюць вельмі дзіўна: нібыта у іх была магчымасць на ўласным досведзе даведацца пра тое, што ёсць тое і іншае, хех. Але, думаецца, збольшага гэта звычайнае нонканфармістскае пазёрства (мазахістаў, здаецца, павінна быць куды меньш): пагарда да "правоў чалавека", як паказвае практыка, хутка знікае, калі ў шчыльным памяшканні людзі ў форме просяць даць паказанні з дапамогай бутэлькі шампанскага "па-казанску", ці калі пасля тыдню ў СІЗА без прад'яўлення абвінавачванняў адваката ўсё не відаць, ці калі падчас вобшуку жылля ў яго паліто раптоўна! знаходзяць пакецік з рэчывамі ці вінтовачны патрон (спіс можна доўга працягваць). Спадзяемся, што да вас разуменне наіўнасці свайго стаўлення прыдзе іншым чынам. Усяго добрага.
Reply
Leave a comment