Proleetpoeet.
Het is zover jongens, mijn dichterlijk debuut op zondagnacht. Het heet:
"Ode van een onbekende aan een onbekende bij Senefelderplatz op dat ene bankje daar"
ik wou,
dat je een hoertje was,
met leren laarsjes, bonten kraagje
en rond je trieste oogjes
lagen zwart en blauw.
ik stel me zo voor,
dat je me zeggen zou;
ach k.,
of hoe heet je ook al weer?,
ja k. wat ben je lief,
ik mis je nu al,
wat moest ik toch zonder jou.
hier in de nachtelijke kou
zou ik je danken,
je loven
die dikke beentjes, je bitter hart
ja zelfs je smeken,
je bekennen
dat ik voor altijd van je hou.
ik wou,
dat je een hoertje was,
van me walgde, me verachtte
en met gedachten aan mijn beurs
me nogmaals teder kussen zou.
"Ode van een onbekende aan een onbekende bij Senefelderplatz op dat ene bankje daar"
ik wou,
dat je een hoertje was,
met leren laarsjes, bonten kraagje
en rond je trieste oogjes
lagen zwart en blauw.
ik stel me zo voor,
dat je me zeggen zou;
ach k.,
of hoe heet je ook al weer?,
ja k. wat ben je lief,
ik mis je nu al,
wat moest ik toch zonder jou.
hier in de nachtelijke kou
zou ik je danken,
je loven
die dikke beentjes, je bitter hart
ja zelfs je smeken,
je bekennen
dat ik voor altijd van je hou.
ik wou,
dat je een hoertje was,
van me walgde, me verachtte
en met gedachten aan mijn beurs
me nogmaals teder kussen zou.