Прочел у
нерукопожатных грузинских блогеров мыслю, продвинуть уважаемого Олега Панфилова в царские летописцы, да не смог сдержатся не посвятив стих.
P.S.
იყო ტაჯიქეთს პანფილა, ლენინაბადის მსახლარი,
დაბალი, მსხვილი, დამთვრალი, ბლოგერ-მრავალი, თმიანი.
მოსამართლე და მოწყალე, რუსეთის მიერ დევნილი,
თვით მეომარი ნაცების, რისხვა როსსიანების.
სხვა ძე არ ესვა მიშასა, მართ ოდენ მარტო ასული,
რუსულად მნათი მნათობი, მზისაცა დასთა დასული,
პუტინსა შურისგან წაუღის გული, გონება და სული.