..en alles staat stil
Gisteren. Sluipvoetend slopen we in de Efteling over verlaten paden om foto's te maken van het bouwterrein van de nieuwe attractie en 's avonds zagen we de eerste hartverwarmende voorstelling van TiTa Tovenaar in het Efteling Theater, waarbij ik een heel klein beetje verliefd werd op Tika en waar we koffie en thee kregen met paddestoelen van chocolade. Albert Verlinde glom als een babybilletje en moest steeds handenschudden met oude vrouwen die hem zo'n leuke jongen vonden op de televisie. Mijn nieuwe schoenen deden pijn aan vier van mijn tenen, maar ze zorgden ervoor dat mijn voeten plotseling erg goed pasten bij de grote brede trappen en de sprookjesmuurschildering in de foyer en bovendien werd ik er een beetje groter van.
's Avonds en 's nachts dronken we whiskey en wijn in de bar van het Efteling Hotel, die propvol zat met acteurs uit de voorstelling. Tika had een pet op, rookte als een bouwvakker en liet harde boeren en TiTa Tovenaar zelf klokte in een ontzagwekkend tempo zijn bier weg, maar ik wilde best met allebei in een bubbelbad in een themasuite van het hotel. Het is er niet van gekomen, maar dat was vast alleen omdat ik mijn twee mannen bij me had. Een nacht vol drank, kostelijke gesprekken, cast en crew, en een ontzettende lul van een Eftelingmanager. Vandaag heb ik hoofdpijn en een droge mond, maar een kater is een kleine prijs voor zo'n uitstekend staaltje Eftelingliefhebberij. Ons park. Mijn park. Het gaat nooit meer over.