beiden in dezelfde situatie - beiden niet wetend wat ermee te doen.
je komt er zo makkelijk in maar hoe kom je er weer uit? willen we er wel uit?
aandacht is verslavend.
op kleine momenten besef ik vaak extra hoe belangrijk je voor me bent:
als we schrokkend als kleine kinderen popcorn naar binnen werken en gillen dat er we nog een groot stukje hebben gevonden bij de laatste kruimels;
dat alleen wij om sommige dingen kunnen lachen en andere mensen ons voor gek zullen verklaren;
dat we 's nachts als echte dieven langs de kastjes sluipen om jou ouders niet wakker te maken;
dat we graag koude knakworsten eten met thee erbij of knoflookbrood met bieslooksaus;
we zouden even weg moeten;
heel ver en dan alles achter ons laten
opnieuw beginnen
zonder de dingen die ons nu dwarszitten
alleen maar lachen
nooit meer huilen
of misschien soms
maar wel alleen met jou
-
dankjewel voor alles.