Madrid
Tweergisteren, 01:56
"Als je niet mee kunt lachen, gezellig uit eten of praten tijdens het drinken in de kroeg. Als iedereen om je heen alocoholist blijkt te zijn en zelfs je leraar zich gedraagt als een uit de klompen gewassen baby en geen engels meer kan spreken. En als de fijnste jongen ter wereld midden in de nacht de enige lach van de dag op je gezicht tovert, zegt dat je toch een doorzetter bent? en met de leeuw moet en kan vechten, maar als deze je neer zou halen hij er altijd voor je is, dan weet je wat er mist. Ik quit."
Niet. Ik quit niet, ik vecht de leeuw.
Madrid had zijn ups en downs - de stad balanceert dan ook niet voor niets op een berg. Voor mijn gevoel heb ik bij lange na niet alles gezien, ookal renden we van Starbucks naar een mooi park naar boeiende architectuur naar Starbucks naar een gezellige pub naar een flott plaza naar tapasbar naar geweldig winkelcentrum naar Starbucks. Ik heb nog nooit zoveel muffins + chocomel + frappucino in 5 dagen tijd gezien, maar het was buchos muenos! We gingen naar Globomedia, ontmoetten de beroemdste(?) belspeltrien van Spanje, gingen naar het Hard Rock Café, de beste filmschool van Spanje, een flamencoshow en zaten midden in de nacht op een stoepje foto's te maken van voorbij rijdende auto's. En jongens met spaans haar.
Ja, het was inderdaad geweldig, maar tegelijkertijd zo vermoeiend. 24/5 rondrennen en dan nog de taal, dat norsk. Dag in dag uit concentreren lukt niet, laat staan gesprekken volgen 's avonds in café's als je de hele dag hebt gerend en overal om je heen geroezemoes heerst. Kwaad was ik op mezelf. Wáárom praat je niet, wáárom probeer je niet, wáárom versta je het niet?! Ik voelde me zo alleen. Natuurlijk kropte ik het op en natuurlijk plofte de bom. Duizend bedankjes voor Elin, Anniken en Linn. <3 En Bjorn - we bakken een nieuwe taart.
"Schattefriet, versla die leeuw. Ik weet dat je het kunt."
Meer hier.
"Als je niet mee kunt lachen, gezellig uit eten of praten tijdens het drinken in de kroeg. Als iedereen om je heen alocoholist blijkt te zijn en zelfs je leraar zich gedraagt als een uit de klompen gewassen baby en geen engels meer kan spreken. En als de fijnste jongen ter wereld midden in de nacht de enige lach van de dag op je gezicht tovert, zegt dat je toch een doorzetter bent? en met de leeuw moet en kan vechten, maar als deze je neer zou halen hij er altijd voor je is, dan weet je wat er mist. Ik quit."
Niet. Ik quit niet, ik vecht de leeuw.
Madrid had zijn ups en downs - de stad balanceert dan ook niet voor niets op een berg. Voor mijn gevoel heb ik bij lange na niet alles gezien, ookal renden we van Starbucks naar een mooi park naar boeiende architectuur naar Starbucks naar een gezellige pub naar een flott plaza naar tapasbar naar geweldig winkelcentrum naar Starbucks. Ik heb nog nooit zoveel muffins + chocomel + frappucino in 5 dagen tijd gezien, maar het was buchos muenos! We gingen naar Globomedia, ontmoetten de beroemdste(?) belspeltrien van Spanje, gingen naar het Hard Rock Café, de beste filmschool van Spanje, een flamencoshow en zaten midden in de nacht op een stoepje foto's te maken van voorbij rijdende auto's. En jongens met spaans haar.
Ja, het was inderdaad geweldig, maar tegelijkertijd zo vermoeiend. 24/5 rondrennen en dan nog de taal, dat norsk. Dag in dag uit concentreren lukt niet, laat staan gesprekken volgen 's avonds in café's als je de hele dag hebt gerend en overal om je heen geroezemoes heerst. Kwaad was ik op mezelf. Wáárom praat je niet, wáárom probeer je niet, wáárom versta je het niet?! Ik voelde me zo alleen. Natuurlijk kropte ik het op en natuurlijk plofte de bom. Duizend bedankjes voor Elin, Anniken en Linn. <3 En Bjorn - we bakken een nieuwe taart.
"Schattefriet, versla die leeuw. Ik weet dat je het kunt."
Meer hier.