-Ու՞ր
-Ծխելու,-ասեցի եւ շարժվեցի դեպի դուրս, շարունակելով զգուշացրի-Էս ինչ ցուրտա, շոր հագիր չմրսես…
-Հա, սպասի ժակետս վերցնեմ գամ։
-Ապեր, բա էն օրն ինչի չեկար թղտերիդ ետեւից, ամեն ինչ տպել էի, պատրաստել…
-Հակ ջան կներես, չստացվեց, էդ օրն ինչ փորձանք ասես որ չեկավ գլխիս…
-Ի՞նչ էր եղել որ։
-Դե եսիմ, գործերով էլի… Բիլերը լցվել են գլխիս… էս Մերսեդեսի վարձն էլ չեմ կարում տամ…
-Հա՜, պարզա ապեր. դե երբ ուզես արի, թղտերը պատրաստ են, վերցրու…
-Մերսի ցավդ տանեմ…
-Հարց չկա ապեր…
Մեկել հանկարծ տան ներսից լսվեցին կանացի ճիչեր, կարծես թե ուրախ… Այդքան էլ ուշադիր չէի։
Հակո՞բ,-ներսից կանչեցին,- ուրես այ տղա, արի ներս, նոր տարին եկավ։
-Ո՞նց թե եկավ։ Ես էստեղ արդեն մի քանի րոպե կանգնած եմ, ու նոր եկող կամ գնացող չեմ տեսել։ Էդ ո՞ր կողմով ա եկել, որ չեմ տեսել…
-Լավ դե, արի ներս, շամպայն խմենք…
-Բա էդ թթվաջուրը խմելու բան ա՞,-խնդալով մտա ներս, եւ նոր տարին, արդեն ներսից, դիմավորեց ինձ։
Հուշեր նոր տարվա սկզբից…